Jean Tardieu

Aita marrazkigilea zuen eta ama, berriz, harpa-jotzailea. Zazpi urte zituenetik idatzi zuen poesia eta antzerkia. Hamazazpi urte zituela, ikasketak uztea erabaki zuen, eta Parisa joan zen bizitzera.

Le fleuve caché (1933, Ibai ezkutatua) lanarekin egin zen ospetsu. Erresistentziaren garaian eta gerra ondoren idatzi zuen bere poesia onena, Le témoin invisible (1943, Lekuko ikusezina), Poèmes (1944, Poemak) eta Jours pétrifiés (1948, Egun harri bihurtuak). Queneau eta Préverten eraginez, bere poesia ironiaren eta jolas formalaren artean mugitu zen. Aipatzekoak ditu: Monsieur, Monsieur (1951, Jauna, jauna) eta Une voix sans personne (1954, Pertsonarik gabeko ahotsa).

Antzerkigile gisa lan laburrak idatzi zituen, ekitaldi bakarrekoak. 1950eko hamarraldian modan zeuden absurduaren gaiak ere landu zituen. Besteak beste, aipagarriak dira: Un geste pour autre (1951, Keinu bat beste baten ordez ), Le guichet (1955, Leihatila) eta La serrure (1955, Sarraila). 1955ean, Théâtre de chambre (Ganbera-antzerkia) lana argitaratu zuen. Ondorengo lanak :Poèmes à jouer (1960, Antzezteko poemak) eta Une soirée en Provence ou le mot et le cri (1975, Gau bat Proventzan edo hitza eta oihua). 1976an, Formeries bertso-liburua argitaratu zuen. Horiez gainera, aipagarriak dira Le professeur Fraepel (1978, Fraepel irakaslea) eta Comme ceci comme cela (1979, Hau bezala, hori bezala).