James Buchanan

Estreinaldiko hitzaldian, berriro aurkeztuko ez zela agindu ez ezik, Buchananek lurralde berrien arazoari buruz ere hitz egin zuen: “ez dauka garrantzi handirik, Auzitegi Gorenak aurki konponduko baitu azkar eta betiko”. Bi egun geroago, epaile nagusi Roger B. Taneyk (Dickinson eskolako ikasle ohia) Dred Scott ebazpena ezarri zuen. Haren arabera, Kongresuak ez zeukan esklabotza lurralde berrietan debekatzeko inolako botererik. Taneyk idatzitako ebazpeneko zati handi bat obiter dictumtzat hartu da (epaile baten ebazpenarako beharrezkoak ez diren baina ebazpenarekin batera datozen argudioak).

Argudio haiek Hegoaldekoen gustokoak izan ziren eta Iparraldekoak biziki haserretu zituen. Askok gogoratu zuten estreinaldian Taneyk Buchanani belarrira hitz egin ziola. Buchananek eskumenen borroka hori (federala <> estatua) betiko konpontzea nahi zuen eta, horretarako, indarra egin zuen Pennsylvaniako haren lagun epaile Robert Cooper Grier-ek gehiengoarekin bozka zezan eta esklaboen jabegoa defenda zezan. Abraham Lincolnek Buchanan esklabotzaren botereen konplizetzat salatu zuen, baita esklaboen jabeen azpilantzat ere, gobernu federalaren kontrola hartzeko eta esklabotza herrialde osora hedatzeko ere.

Buchananek, hala ere, Lurralde berrien aferan arazo gehiagori aurre egin behar izan zion. Kansaseko Lecompton Konstituzioa Kongresuak onar dezan indar handia egin zuen eta bere administrazioaren ospea horri lotu zuen. Lecompton konstituzioaren arabera Kansaseko lurraldea esklabotasuna onartuko zuen estatua izango zen. Buchanan horren aldekoa zen eta bozen truke lanpostuak eta baita dirua ere eman zituen. Lecomptonen gobernuak ospe txarra zeukan iparraldekoen artean, esklaboen jabeek agintzen zuten eta. Haiek esklaborik ez zeukatenen eskubideak murrizteko legeak egin zituzten. Kansaseko hautesleek konstituzioari uko egin zioten arren, Buchananek Kongresuan boto zedin lortu zuen, baina Senatuan Stephen A. Douglasek (alderdi Demokratako haren arerioa) gidatu zituen iparraldekoek blokeatu zuten. Azkenik, Kongresuak beste bozketa bat egiteko agindu zuen, eta horrek hegoaldekoak haserre bizian jarri zituen. Buchanan eta Douglas alderdiaren kontrola lortzeko borroka latz bati lotu zitzaizkion 1859 eta 1860an. Buchananek haren botereak erabili zituen eta Douglasek herria oinarri hartu zuen. Azkenean, Buchananek alderdi ahulduaren kontrola galdu zuen.

Buchanan esklaboen jabeen eskubideen aldekoa zen eta Kuba desiratzen zuten esklabotasunaren hedapenaren aldekoen laguna zen. Abolizionistak eta errepublikarrak zaku berean sartzen eta gaitzesten zituen. Guztiz zilegia ikusten zuen esklabotza, eta ondo zeritzon esklaboen jabeek gobernua kontrolatzeari. Esklabotzaren aurkakoen kontra borrokatu zen. Nazioari haren hirugarren mintzaldian esan zuen: “Jabeek adeitasunez eta gizalegez tratatzen dituzte esklaboak. Bai jabeen filantropiak, bai haien interes propioak,bat egin dute emaitza hau lortzeko”. Haren izendapenetik denbora gutxi pasa ez zela hegoaldeko senatari bati esan zion: “gobernu honen xede nagusiak iparraldean esklabotzaren auzia baretzea eta alderdi txikiak desegitea izango dira. Bihotz oneko Probidentziak AEBetan bakea ezartzeko ahaleginetan laguntzen badit, orduan nire bizitza ez da alferrik izango”. Kenneth Stampp historialariaren arabera, “Buchanan doughface peto-petoa izan zen, iparraldeko gizona, hegoaldeko ustearekin.”

Buchananen gobernuaren arazo ekonomikoak 1857ko Izuarekin hasi ziren eta izurrite bat izango ziren haren agintaldi osoan. Bat-bateko diru-sarrera eskasia gertatu zen; neurri batean, demokratek zergak jaistea lortu zutelako. Buchananen administrazioa, Ogasun idazkari Howell Cobben gidapean, herri-zorrak inprimatzen hasi zen. Horrela errepublikarrak Buchanani eraso egiteko beste argudio bat izan zuten.

Izendapenaren ondoren, Brigham Young Utahko gobernadorea iraultza prestatzen ari zelako abisuei erantzunez, Buchananek armada bidali zuen mormoi buruzagia egozteko.

Errepublikarrek kongresuko gehiengoa galdu zutenean, 1856an, aurkeztu zuten lege proiektu garrantzitsu bakoitza hegoaldeko bozek atzera bota zuten, edo presidentearen betoak galarazi zuen. Horrela, kongresuan errepublikar eta hegoaldeko demokraten arteko borroka latza gertatu zen. Egoera larriagotzeko, Covode komite alderdikoiak Buchanan jazarri zuen, haren administrazioaren lege-hauste batzuk zirela eta. Borroka hain larria izan zen, non azkenean alderdi demokrata banandu egin baitzen. Buchanan baztertu egin zen Charlestonen alderdiaren bilerak ez aurrera ez atzera ez zuela egiten. Hegoaldekoek alde egin zuten bileratik eta haien presidentziarako hautagaia aukeratu zuten; Buchananek sostengatu nahi izan ez zuen John C. Breckinridge presidenteordea. Alderdiaren beste zatiak Buchananen etsairik nagusia hautatu zuen: Douglas. Beraz, errepublikarrek Abraham Lincoln izendatu zutenean argi geratu zen hegoaldeko bozik jasoko ez bazuen ere, hurrengo presidentea izango zela. Buchananek isilik behatu zuen Hego Carolinaren sezesioa abenduaren 20an. Horri, hegoaldeko beste sei estatuk jarraitu zioten eta otsailean Ameriketako Estatu Konfederatuak sortu zituzten. Hegoaldeko beste zortzi estatuk uko egin zioten. Buchananek kongresuari hitzaldian (1860ko abenduaren 3an), estatuen banantzeko eskubidea ukatu zuen, baina gobernu federalak legez horren aurka ezin zuela ezer egin ere esan egin zuen. Akordioaren alde egin nahi zuen, baina sezesionisten nagusiek ez zuten nahi izan. Abenduaren amaieran, Buchananek kabinetea berritu zuen, konfederatuzaleak egotzi zituen eta batasunarenzale sutsuak sartu zituen: Jeremiah S. Black, Edwin M. Stanton, Joseph Holt eta John A. Dix. Demokrata kontserbadore hauek amerikar abertzale amorratuak ziren eta ez zuten sezesioa onartzen. Behin, Ogasun idazkari Dixek New Orleanseko funtzionarioei agindu zien: “Batek AEBetako bandera eraistera ausartzen bada, akabatu ezazue hantxe bertan”. Buchananek kargua utzi baino lehen, zazpi estatuk sezesioa aldarrikatu eta Konfederazioa ezarri zuten. Estatu horietako armategi eta gotorleku guztiak galdu ziren (Fort Sumter eta beste bi izan ezik) eta soldadu federalen laurdenak errenditu zitzaizkion Texasko armadari. Gobernu federalak Fort Sumterri tinko eustea erabaki zuen, Charlestongo portuan zetzan-eta; Konfederazioko tokirik nabarmenena une hartan. Urtarrilaren 5ean, Buchananek Star of the West baporea bidali zuen Fort Sumterrera errefortzuez eta hornigaiez. 1861eko urtarrilaren 9an, Hego Carolinako kanoiek tiro egin zioten baporeari eta New Yorkera itzularazi zuten. Nora jo ez zekiela, Buchananek ez zuen mugimendurik egin gudarako prestatzeko. Presidente bezalako haren azken egunean Abraham Lincolni esan zion: “Etxe Zurira sartzeagatik, ni Wheatlandera itzultzeagatik bezain alai baldin bazaude; orduan, bai, alai zaude”.

Official White House portrait of James Buchanan