Jacob van Ruysdael

Jacob van Ruysdael holandar pintorea izan zen (Haarlem, 1628 - Haarlem, 1682). Bere aita Izaäck Goyer eta osaba Salomon van Ruysdaelekin egin zituen pinturako ikasketak. Gaztetandik ezagutu zitzaion paisaiak pintatzeko zuen dohaina. 1646. urtekoak ditu lehenengo lanak, hemezortzi urte zituela hasi zen, beraz, lanean.

Jacob van Ruysdael
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Jacob Isaackszoon Van Ruisdael
Jaiotza	Haarlem, 1628
Herrialdea	Zazpi Herbehere Batuen Errepublika
Lehen hizkuntza	nederlandera
Heriotza	Haarlem, 1682ko martxoaren 10a (53/54 urte)
Hobiratze lekua	Grote Kerk (en)
Familia
Aita	Isaack van Ruisdael
Familia	ikusi Jacob Salomonsz van Ruysdael (en) (izter-lehengusu) Salomon van Ruysdael (osaba)
Hezkuntza
Hizkuntzak	nederlandera
Irakaslea(k)	Salomon van Ruysdael
Ikaslea(k)	ikusi Meindert Hobbema
Jarduerak
Jarduerak	margolaria, grabatzailea, landscape painter (en) , akuafortista, artista grafikoa eta marrazkilaria
Lantokia(k)	Amsterdam
Lan nabarmenak	ikusi Castle Bentheim (en) The Jewish Cemetery (en) The Ray of Light (en) The Windmill at Wijk bij Duurstede (en)
Kidetza	Haarlem Guild of St. Luke (en)
Mugimendua	Barrokoko margolaritza
Genero artistikoa	paisaia margolaritza

Van Ruysdaelen Bentheimeko gaztelua

1650ean Alemaniara joan zen, eta hango ikuspegiak margotu zituen: Bentheimeko gaztelua (1653) eta Braunschweigeko ur-jauzia. Eragin handia izan zuten bi lan horiek XIX. mendeko pintore frantses eta holandarrengan.

1657. urtean Amsterdamen hartu zuen egoitza, garai hartako Haarlemgo beste hainbat artista bezalaxe, eta Medikuntzako ikasketak amaitu zituen han. Hainbat urtetan Hobbema marrazkilaria izan zuen ikasle eta zerbitzari. Ondorengo urteetan hiri-ikuspegiak (Haarlem, Amsterdam) eta itsas ikuspegiak pintatu zituen. Orduko lan nagusiak: Dresdeko hilerri judua, Ur-lasterra eta Egmonteko hondartza.

Van Ruysdaelen lehenengo lanak erabat grafikoak ziren; zenbaitetan, grabatzaile batek eginak ematen dute horietako askok. Lan horietan Ruysdaelen bizitzan ohikoak izan ziren gaiak ikus zitezkeen: dunak, zuhaitzak, basoak, urtegi-bazterrak hostoz beterik. Lehenengo aldiko lanak gogorrak eta zehatzak ziren alde batetik, eta, bestetik, beldurgarriak eta kezkatiak. Garai horretako lan nagusiak 1646-1647 urteen bitarteko paisaiak ditu: Sasitza (Paris, Louvre), Urtegi-bazterra (Budapesteko Museoa).

Wijkeko errota, 1670 ingurukoa

1650eko hamarralditik aurrera Ruysdaelen lanek ikuspegi orokorragoa hartu zuten, eta masa handiak erakusten zituen. Handitasunez betetako estilo hori, oso zaindua eta sakona, Ibai-paisaia lanean (1649, Edinburgoko National Gallery) eta Bentheimeko gaztelua-ren bertsioetan (1651, Bacon Bilduma; 1653, Beit Bilduma) antzeman daiteke argi eta garbi. Arkitektura-osagai nagusiak zubiak, ur-errotak, gazteluak ziren, eta erabateko oreka lortzen zuen gizakiaren eta naturaren artean. Garai horretakoa da Dresdeko hilerri judua ospetsua, zeinean heriotzaren zeinuen eta bizitzaren osagaien artean elkarrizketa miresgarria lortu baitzuen.

1653. urtetik aurrerako lan gutxik dute data idatzirik, eta horrexegatik, oso zaila da Van Ruysdaelen lanen kronologia zehatza egitea. Artistak zein gai hautatu, aldatu egiten da artistaren estiloa. Oro har, kolore finak, ez oso beroak eta ez oso ilunak erabiltzen zituen, baina hirietako ikuspegiak edo aintzirak marrazten zituenean, hodeiz betetako zeruak erakusten zituen. Azken efektu hori Amsterdamen bizi izan zen garaikoa dela dirudi. Dena dela, zenbait paisaiatan agertzen diren pertsonaiei esker, zehaztu daitezke 1660ko hamarraldiko zenbait lanen data, esate baterako, Wijkeko errota.

Van Ruysdelek eragin handia izan zuen XVIII. mendeko paisaiagileetan, eta bere lana oinarri-oinarrizkoa izan zen paisaiagile erromantikoentzat.