Isabel Llull
Isabel Llull (Palma Mallorcakoa, 1946ko urriaren 20a) dantzari eta maistra ohia da, Venezuelan nazionalizatua.[1] Dantzan lizentziaduna da Arteen Unibertsitate Nazional Esperimentalean (UNEARTE), Venezuelan, eta erakunde horretan irakasten du.[2]
| Isabel Llull | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Palma Mallorcakoa, 1946ko urriaren 20a (77 urte) |
| Herrialdea |  Espainia  Venezuela |
| Bizilekua | Venezuela |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | University of the Arts of Venezuela (en)  |
| Hizkuntzak | katalana |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | ballet dantzaria eta katedraduna |
| Enplegatzailea(k) | University of the Arts of Venezuela (en) |
Biografia
Haurtzaroa eta ikasketak
Klase ertaineko familia batean jaio zen. Aita kantu eta pinturazalea zen, eta ama, berriz, dantzazalea. 1953an, zazpi urte zituela, Aína Janson Balet Klasikoaren Akademian hasi zen dantza-ikasketak egiten, garai hartan uhartean zegoen eskola bakarra. Han urtebete eman zuen. 1954an, Geraldine Spencer maistra ingelesa iritsi zen uhartera; Anna Pavlovaren balet-konpainiako bakarlaria izan zen, eta Llullek beste urte batez jarraitu zuen ikasten irakasle horrekin.
1955 inguruan, familiak Venezuelara joatea erabaki zuen. Isabelen amak berehala bidali zuen Nena Coronilek zuzentzen zuen Baleteko Eskola Nazionalera eta, ondoren, Irma eta Margot Contrerasek zuzendutako Baleteko Akademia Interamerikarrean.
Eskola horietako ikasketek bi urte besterik ez zuten iraun; izan ere, 1958tik 1962ra bitartean, Lidija Franklin irakasleak zuzendutako Artearen Eskolan ikasi zuen,. Graduatzean, Lidija eta Gustavo Franklinen laguntza izan zuen, eta Londresko Royal Ballet eskolan sartzea lortu zuten. Ingalaterrako esperientziak ere bi urte iraun zuen. Eskolan emandako dantza-eskolak aprobetxatzeaz gain, esku-programak banatzen ere aritu zen. Esperientzia horri esker, hainbat ikuskizunez gozatu ahal izan zuen orduko dantzari profesional preziatuenekin, eta dantzaren mundua ikusteko modua zabaldu zion.
Ibilbidea
Ingalaterran ikasketak amaitu ondoren, Venezuelara itzuli zen. Itzuli eta hilabete gutxira, berriz ere Lidija Franklin irakaslearen gidariari esker, kontratu bat lortu zuen Alabamako Baletean, Estatu Batuetan, non rol nagusiak dantzatu baitzituen urtebetez. Ondoren, New Yorken zortea probatzea erabaki zuen, hainbat entzunaldi egin zituen eta lan-eskaintza batzuk jaso zituen, baina Venezuelara itzultzea erabaki zuen, ez zelako eroso sentitzen dantzaren giro artistikoarekin eta familiaren beharra baitzuen.
Denboraldi batez utzi zuen karrera. Bere bizitza beste arlo batzuetara bideratu nahi zuenean, Irma Contrerasek lanpostu bat eskaini zion Venezuelako Balet Nazionalean.[1] Urte bat iraun zuen konpainia horretan, Zhandra Rodríguez, Everest Mayora edo Vicente Abad bezalako dantzari handiekin, ezkondu eta familia osatzea erabaki arte.[1] Handik urte batzuetara, 1974an, dantzara itzuli zen. Venezuelako Balet Nazionalean hasi zituen eskolak, eta han Bulgariako Varnako Nazioarteko Balet Lehiaketan urrezko domina irabazi berri zuen Fernando Bujonesekin dantzatzeko aukera izan zuen.[1]
1975ean, Caracasko Nazioarteko Baleta sortu zenean, aukera berriak izan zituen karrera profesionalarekin jarraitzeko. Harkness Balleteko dantzari atzerritarrek osatzen zuten konpainia, batez ere, eta Isabel Lluk erronka berria hartu zuen bere gain, talde hori lehen dantzari egoiliar gisa integratzeko gonbidapen formala jaso zuenean. Debuta baino hiru aste lehenago uko egin zion konpainiari.
1991tik 1993ra Dantza Eskolen Sistema Nazionaleko Nukleo Errektoreko Dantza Klasikoaren Arloko irakasle izan zen. 1995ean, Venezuelako Gazte Baleteko zuzendari artistikoa izan zen.
Erreferentziak
- El mito de la cenicienta al son de danza y música. El Universal 16 de julio de 2004.
- Maestros honorarios serán agasajados en UNEARTE. UNEARTE 8 de diciembre de 2009.
Bibliografia
- Margarita, Morales (2010). «Capítulo 3: Isabel Llull. Impredecible y apasionada». En Isabel Huizi Castillo, ed. Vidas maestras. Algunos maestros de la danza en Venezuela I. Compilador Miguel Issa (2010 edición). Venezuela: UNEARTE. pp. 34-41. ISBN 978-980-7244-04-6.
