Indautxu

2022ko zentsuaren arabera, 26.641 biztanle zituen, 14.839 emakumezko eta 11.802 gizonezko. Bilboko bigarren auzorik populatuena da, Santutxuren ostean, eta Abandoren aurretik. Bilboko auzorik feminizatuena da, 0,795 gizonezko baitaude emakume bakoitzagatik. Adin taldeen banaketan %15,4 20 urtetik beherakoak ziren, Bilboko %15,7 baino pixka bat gutxiago. %56,4 20-64 tartekoak eta 65 urtetik gorakoak %28,2 ziren, Bllboko %24,6 baino nabarmen gehiago. Bilboko 7. auzorik zahartuena da[4]. Biztanleriaren jatorriaren arabera, %5,6 atzerrian jaio zen (%0,9 Europar Batasunean eta gainontzekoak kanpoan). Migratzaile gutxien dituen Bilboko laugarren auzoa da, Bilboko batezbestekoa den %10,1etik behera[4]. Bilbon jaiotakoak 16.763 ziren 2011n, eta beste 3.729 Bizkaiko gainontzeko lekuetan. Hego Euskal Herriko beste lurraldeetan 1.053 jaio ziren[3].

Ertzilla kalearen margolana, Agustín Reche Morak 1986an egina.

Bilboko zabalgunearen mendebaldean egonda, bertako kale nagusiek zeharkatzen dute auzoa, adibidez On Diego Lopez Haroko kale nagusia, Rodríguez Arias, Poza Lizentziatua kalea edo Urkixo zumarkalea. Autonomia kaleak mugatzen du hegoaldetik[1].

Ipar-hegoalde ardatzean kale nagusiak Sabino Arana etorbidea, mendebaldeko muga dena, Maria Diaz Harokoa kalea edo Areiltza Doktorearen zumarkalea dira. Errekalde zumarkaleak egiten du muga Abandorekin Moyua plazaren hegoaldean; iparraldean, Elkano kaleak egiten du muga hori.

Auzoaren diseinuan garrantzitsuak dira plazak. XIX. mendearen amaieran Bilboko zabalgunea proiektua gauzatu zenean, kale handienen artean plazak proposatu ziren, auzoko etorkizuneko biztanleentzako aisialdi guneak. Plaza horien artean Indautxu, Bizkaia, Arrikibar eta Etxaniz suhiltzailea plazak daude.

Kaleen generoari dagokionez, hiru emakumezko baino ez dira agertzen: Maria Diaz Harokoa, Casilda Iturrizar eta bertatik igarotzen den Estitxu pasealekua[5].

Casilka Iturrizar parkea, Indautxuko iparraldean, Bilbo erdiguneko parke nagusia.

Indautxuko parke nagusia Zabalgunean dagoen Casilda Iturrizar parkea da, Bilboko erdiguneko parkerik handiena eta, gaur egun, Abandoibarrako eremuaren eta Indautxuko eremuaren artean muga egiten duena. 115.200 m²ko parkea da, 2006an egin zen hedapenaren ostean[6][7]. 71 espezietako 885 zuhaitz daude parkean. Jatorriari erreparatuta bost kontinenteetako zuhaitzak aurkitu daitezke, horien artean bananondoak, palmondoak, makalak, ezkiak, zedroak, haritzak, pagoak, urkiak, altzifreak, astigarrak, ginkgoak, eta gainera Asiako Hego-Ekialdeko kanforrondo bat, Japoniako basaerramu bat, ekialdeko tuia bat, amodio-zuhaitz bat, ebano bat, letania bat, indigaztainondo bat (ehun urtetik gorako zuhaitza), ereinotz bat eta gorosti bat.[8]

Iparraldeko mugan, itsasadarraren alboan, Bilboren berritzean eraikitako hainbat berdegune eta parke daude, Euskalduna jauregiaren inguruetan, bereziki.

Iparraldean Bilboko itsasadarra dago, auzoaren zein barrutiaren muga egiten duena. Gaur egun lurrazpitik igarotzen da Elgera erreka, behinola Moyua ingurutik pasa eta gaur egun Euskalduna jauregiaren alboan itsasadarrera urak isurtzen zituena[9].

Bilbo 1575ean. Ezkerreko aldean ikusten da gaur egun Indautxu dena.

Bilbo gaur egun Zazpikaleak diren eremuan hazi zen hiria zen. Indautxuren lurrak Abandoko elizatearen parte ziren, batez ere landa-eremua, baserri mundua. Gaur egun Erruki etxea dagoen lekuan, Indautxuko mendebaldeko mugan, Basurtun, Mami Zesareakoaren omenezko baseliza bat zegoen. Bertan 1501 inguruan jada komentu bat eraiki zen, ospe handikoa[10]. Indautxu izena, dirudienez, bertara zihoan bidearen izena zen[1]. Bilboren hazkuntza zela eta, lurralde horietan gero eta nekazaritza handiagoa zegoen, artoa eta garia lehenengo, baina fruta-arbolak ondoren. Denborarekin, Abandoko elizateko lurretan lur-jabeek euren etxeak eraikitzen ere hasi ziren, eta Bizkaiko hainbat familia aberatsek etxeak zituzten jada bertan[11]. Abando Bizkaiko Lur Lauetako elizaterik aberatsena eta populatuena zen, batez ere itsasadarraren inguruan bizi eta negozioa egiten zutenei esker. Elizateko eraikin gehienak gaur egun Bilbo Zaharra den eremuan metatzen ziren[12]. 1860an Bilbok 17.969 biztanle zituen eta Abandok 5.079[13].

XIX. mendearen erdialdean Bilbo ezin zen gehiago hazi[14]. Hala jasotzen du 1869an Bilboko udalak idatzitako txosten batek[12]:

Bizkaian bizitzen ari zen industrializazio prozesu azkarrak eremu berriak urbanizatzera behartu zituen agintariak[13]. Lehengo proiektua 1807an aurkeztu zen "Bakearen Portua" zen, Silvestre Pérez arkitektoak diseinatua. Gutxi gorabehera gaur egungo Abando eta Indautxuren banaketa mantentzen zuen proiektu honek: itsasadarraren inguruan, Uribitarte inguruetan, portuari eskainitako eraikin komertzial eta industrialak egongo lirateke. Diagonal batek bereiziko luke batez ere Indautxu inguruan jarriko liratekeen etxebizitzengandik[13], Londresen Wrenek egindako zabalgune proposamenena inspiratua[15]. Proiektua ez zen egin, baina hiriak hazten jarraitu zuen. 1857an Castejón-Bilbo burdinbidea eraikitzeko enpresa sortu zen eta Abandoko Indalecio Prieto geltokia eraikitzen hasi zen, urbanizazio beharrak areagotuz[13]. 1861eko apirilaren 7an Errege dekretu batek onartu zion Bilbori hazteko eskubidea, inguruko elizateetako lurrak bereganatuz. Proiektua Amado Lázarori eman zioten[16]. Lázarok Ildefons Cerdàren Bartzelonako plana kopiatu zuen, Bilborako egokituz[13].

• 
  Bakearen portua, 1807an Silvestre Pérezek diseinatutako lehen zabalgunea.
• 
  1862ko Amado Lázaroren proposamena.
• 
  Indautxuko zonaldea, Bilboko zabalgunearen proiektuan.
• 
  1903an eraikitakoa. Bertan ikusten da nola planifikazioak Indautxun zeuden hainbat txalet suntsituko zituen.

Pablo Altzola, Severino Atxukarrok eta Ernesto Hoffmeyerrek zabalgunea eraikitzeko plana diseinatu zuten[9], Abandoko elizatearen lurrak hartuta. 1870ean gaur egun Abando auzoa diren lurrak Bilbo izatera pasa ziren, eta Abandoko elizatean jarraitu zuten Indautxuko lurrek[13]. Zabalgune proiektua, hala ere, geldi egon zen 1876ra arte, Bigarren Karlistaldia zela eta. Udaletxe berria Etxetxura igaro zen, Abandoko Errepublikako Plaza deitu zen lekura[17]. Eta, behin proiektua hasita, oraindik ere abiadura oso geldoan garatu zen, egindako planteamendu ekonomikoak (laissez-faire) espekulazioa eta lurzoruaren garestitzea baitzekarren[13]. Udalak, gainera, ezin zituen zergak zuzenki bildu. Horregatik, urbanizazioa promotoreen esku geratzen zen[18].

1890ean, zabalgunea txiki geratu zela iritzita, Indautxuko lurrak ere Bilbo izatera pasa ziren[13]. Hala ere, eraikuntza erritmoa oraindik oso geldoa zen: 1894an 297 etxe baino ez ziren eraiki zabalgune osoan, proposatutakoaren %17, eta Indautxu oraindik ez zegoen ez eraikia, ez urbanizatua. Indautxu probintziako burgesia industrialeko familia aberatsez populatzen hasi zen, eta txalet ugari eraiki zituen; Abandoko elizatearen lurrak orain Bizkaiko burgesiaren ikur bilakatu ziren, banku eta enpresa ugariren egoitzekin[13]. Horiekin batera, hainbat indianok ere etxeak eraiki zituzten[14]. Garai honetan hainbat txakolindegi zeuden Indautxun, oraindik ere nekazal-kulturari loturiko eremu gisa. Horien artean ezagunenak Txakoli de Tablas (bertan asmatu zen bakailaoa Club Ranero erara) eta Txakoli Zollo zeuden[19].

1907an, Indautxu behin betiko sartu zen Bilboko hiri-sarean, bere zabalgunearen zati gisa, eta bigarren zabalkundea hasi zen bertan. Proiektuak bi ardatz nagusi zituen: Zazpikaleak eta San Mames batuko zituen On Diego Lopez Haroko kale nagusia, non jauregi ugari loratu ziren; eta Zabalburutik San Mamesera zihoan zumarkalea, gaur egun Indautxu plazan amaitzen dena, nahiz eta hasieran Jesusen Bihotza plazan amaitu behar zuen. Kale horren 25. zenbakian egon zen Ricardo Bastida arkitektoak diseinutako hiriko latsagia (irudia), eraikin sozialik garrantzitsuenetako bat[20]. Oraindik baziren Indautxun finka garrantzitsuak, adibidez Estraunza etxebizitzak dagoen lekuan zegoen txaleta. Espainiako Gerra Zibila bitarte Lehenbiziko Eusko Jaurlaritzaren egoitzetako bat izan zen[21], Moyua plazan dagoen Carlton hotela izan zen bezala, 1919an eraikitzen hasi zen luxuzko eraikina[22]. Garai horretan eraiki eta gaurdaino iritsi den beste txalet bat Arrospide etxea da, Manuel Allende Villaresen familiak eraikia; Bilboko Unibertsitatearen errektoretza bertan izan zen urte batzuk beranduago. Familia honek Gurutze Gorriaren ospitalea dagoen lekuan eraiki zuen[23]. Martina Zuricaldayk txokolate fabrika auzoan izan zuen[24]. Escauriza familiak zuen lurretan belodromo bat egon zen, gaur egun Pureza de María ikastetxea dagoen eremuan[23].

Indautxu 1945ean, amerikar hegaldiak egindako ortoargazkia.

1912an Zabalguneko zirku-antzokiaren zorigaitza gertatu zen, bertan zegoen zirku-zinema batek su hartu eta 44 ume hil zirenean. 1918an Indautxuko Monumentu-Eskola inauguratu zen, 800 haur baino gehiagorentzako lekua zuen hiriko eskola publiko handiena, gaur egun Felix Serrano eskola dena[23]. Urte batzuk lehenago, 1909an, zezen plaza izan zen auzoren erdigunean, Gregorio de la Revilla, Poza lizentziatua, Urkixo zumarkalea eta Areiltza doktorearen kaleek inguratua[23]. 1924an SD Indautxu sortu zen, herriko futbol taldea. 1950 eta 1960ko hamarkadetan, hazkunde demografiko handia izan zuen Indautxuk. Higiezinen espekulazioaren erdian, hiri historiko gehienak eraitsi eta apartamentu-eraikin handiak eraiki zituen. XXI. mendearen hasieran oso gutxi geratzen ziren.

Autonomia kaletik igarotzen dira Bizkaibus linea hauek:   A3136,   A3137,   A3144,   A3122,   A3115,   A3336,   A3916,   A3512,   A3933,   A3926,   A3923,   A3915 eta   A3927. On Diego Lopez Harokoatik igarotzen dira:   A3247,   A3151 eta   A3340.

Indautxuk hainbat kultura-azpiegitura ditu, nabarmenenak Euskalduna jauregia eta Azkuna Zentroa.

Bilboko Arte Ederren Museoa.

Indautxun bi museo daude. Bilboko Arte Ederren Museoa da nabarmenena, bere bilduma garrantzitsua dela eta. Fernando Urrutia arkitekto bilbotarrak diseinatu zuen eraikin klasikoa, 1908an sortua baina 1914an irekia. Bilboko bigarren museorik bisitatuena da[27]. Euskal Herriko, Espainiako eta, Europako artisten bilduma zabala du, Erdi Arotik arte garaikideraino. El Greco, Cranach, Sofonisba Anguissola, Murillo, Goya, Luis Paret, Van Dyck, Ruisdael eta Bellottoren lanei gehitzen zaizkie XIX. mendetik aurrerakoenak: Gustave Doré, Sorolla, Mary Cassatt, Paul Gauguin, Henri Le Sidaner, James Ensor, Jacques Lipchitz, Peter Blake, Francis Bacon eta Richard Serra. Euskal egileen artean Aurelio Arteta, Ignacio Zuloaga, Jorge Oteiza edo Eduardo Txillidaren obrak ditu[28]. 2022tik aurrera zabalpen obra batean murgildurik dago, eta bere obraren zati bat baino ez du erakusten[29].

Bigarrena Itsasmuseum Bilbao da, Abandoibarran, lehenago Euskalduna ontziolaren instalazioen baitan. Museoa 2003an ireki zen. Museo honen helburua Bilboko itsasadarra, Bilboko portua eta Bizkaiko itsaso-jarduerek historian zehar pilatutako kultura-ondarearen ikerketa, babesa eta hedapena sustatzea da. 27.000m²-koa azalera du. Ontziez gain, All Iron izena daraman edukiontzia, Ponpa etxea eta Karola garabia daude museoaren kanpoaldean. Urtean 55.000 bisitari baino gehiago ditu[30].

Indautxu Kirol Elkartea Bilboko bigarren futbol talderik garrantzitsuena da. 1950eko hamarkadan eta 1960koan, Espainiako futbol ligako bigarren mailan jokatu zuen.