Il viale della speranza
Il viale della speranza («Itxaropenaren kalea» euskaraz) Dino Risik 1953an zuzendutako film italiarra da.[1]
Il viale della speranza | |
---|---|
Jatorria | |
Argitaratze-data | 1953 |
Izenburua | Il viale della speranza |
Jatorrizko hizkuntza | italiera |
Jatorrizko herrialdea | Italia |
Ezaugarriak | |
Genero artistikoa | film dramatikoa |
Iraupena | 100 minutu |
Kolorea | koloretakoa |
Zuzendaritza eta gidoia | |
Zuzendaria(k) | Dino Risi |
Gidoigilea(k) | Gino De Sanctis (en) |
Antzezlea(k) | |
Silvio Bagolini Cosetta Greco (en) Marcello Mastroianni Liliana Bonfatti (en) Pietro De Vico Nerio Bernardi Gisella Monaldi (en) Maria Pia Casilio Achille Majeroni Bianca Maria Fusari (en) Franco Migliacci Corrado Pani Terence Hill Carlo Hintermann Alessandro Fersen (en) Nino Marchetti (en) Giulio Calì (en) | |
Ekoizpena | |
Edizioa | Eraldo Da Roma |
Ekoizpen-diseinatzailea | Flavio Mogherini |
Bestelako lanak | |
Musikagilea | Mario Nascimbene |
Argazki-zuzendaria | Mario Bava |
Fikzioa | |
Kontakizunaren tokia | Erroma |
Aktoreak
Hauek dira:[2]
- Cosetta Greco, Luisa.
- Marcello Mastroianni, Mario
- Liliana Bonfatti, Giuditta.
- Piera Simoni, Franca.
- Pietro De Vico, Tonio.
- Nerio Bernardi, Franci.
- Gisella Monaldi, Titina.
- Corrado Pani, Roberto Franzi.
- Arrigo Basevi, Armando Falcioni.
- Alessandro Fersen, Gabelli zuzendaria.
- Achille Majeroni, Mineroni
- Bianca Maria Fusari, Stefania.
- Carlo Hintermann, ekoizle suitzarra
- Nino Marchetti Olmo Filmen exekutiboa.
- Silvio Bagolini, zoroa entzuketan
- Maria Pia Casilio, Concettine.
Argumentua
Izenburuak aipatzen duen Itxaropenaren etorbidea Tuscolana bidea da, Erromako erdialdea eta Cinecitta lotzen dituen ibilbidea. Kalea egunero zeharkatzen dute, tranbiaz, zineman lan egiten duten edo lan egin nahiko luketen pertsona askok, eguneroko bizitza apal batean bizi diren bitartean, aktore eta zuzendari ospetsuen luxu eta ospeetatik urrunduta.[3]
Hor ibiltzen diren artean nabarmentzekoak dira Franca eta Luisa, aktore hasiberriak, Tonino, zuzendari izateko hautagaia, eta Mario, operadorea. Gainera, Giuditta, Sassuolotik Erromara iritsi den neska xaloa, Anna zinema-munduaz erabat maiteminduta dagoena. Gazteak egunerokoan bizi dira, pentsio apal bat partekatzen dute eta aukera egokia berandu edo goiz izatea espero dute. Badirudi Franzi ekoizlearen etxean harrera egiten ari direla. Roberto, azken honen semea, Luisaz maiteminduko da, zeinak Francarekiko jarrera konprometigarrian ikusita Mariorekin zuen aurreko konpromisoa hausten duen; hala ere, badirudi Franca dela bidea irekitzeko bide egokian dagoena, Falcioni jabe dirudunak ohartarazi duen bezala, zeinak batez ere aktore gazteen mesedeak lortu ahal izateko ekoizpen zinematografikoan aritu nahi duen.
Franzik Louisaren etsaia izaten jarraitzen du, eta ez du sinesten haren eta haren semearen arteko sentimenduan; horregatik, bera eta Giuditta behartuta daude iragazgaitzen iragarki apal bat interpretatzera, Toninok zuzendua, dela ezinezko jarduera-eskoletara. Franca, aldiz, Falcioniren maitale bihurturik, erraz lortzen ditu paperak; hala ere, denbora gutxian neskatoa nekatu egiten da zinearen munduaz, uste baino lan eta ahalegin handiagoa eskatzen baitu, eta gainera ez dirudi emanaldirako batere horniturik dagoenik, bere lehen zatian ere deseroso aurkitzen baita.
Azkenean, Luisa da, talentu gehien duena, erizain papera lortzen duena; Franzi konbentzituta dago bere trebetasunez, eta prest dago bere karrera eta Robertorekiko konpromisoa babesteko. Judithek, Sassolese senargai lagun duela Erroman, bere loriazko ametsak alde batera uztea erabakitzen du probintziako bizimodu lasaira itzultzeko. Francak ere zinema utziko du, eta Falcioni utzi ondoren, zetaren industrian sartuko da, etorkizunerako egokiena den mantentze-negozioa aukeratuz.
Erreferentziak
Kanpo estekak
- (Ingelesez):Filma IMDb webgunean.
- (Italieraz):Filmaren traillerra.