Hizkuntza galo-italikoak

Mintzaira galo-italikoak dira :

• Piemonten hitz egiten den piemontera ;
• Lombardiera, Lombardian.
• Liguriera bere aldaerekin, besteak beste, monakoera eta Frantziako estatuko beste hizkuntza komunitate txiki batzuk. Korsikan Bonifacio hegoaldeko hiriko mintzaira ere ligureratzat jotzen da, eta baita Sardinia hego-mendebaldeko tabarkino delakoa.
• Emiliano-romagnoloa Emilia-Romagnan eta Marken iparraldean, Lunigianan, San Marinon eta Lombardian hitz egiten da, Mantua eta Pavia probintzietan. ;
• Basilicatako galo-italikoa ;
• Siziliako galo-italikoa .

Hedadura geografikoa

Hizkuntza galo-italikoen hedadura.

Basilicata eta Sizialiako galo-italikoa; uharteko mapan berde ilunez egoera indartsuenean.

Liguriar dialektoak Proventza eta Kosta Urdinean batetik, eta Korsika eta Sardinian: zirkulu urdin ilunez, Bonifacio Korsikan eta tabarkino hizkuntza Sardinian; zirkulu urdin argiak korsikeraren aldaerak eragin liguriarra dutenak.

Galo-italiko terminoak adierazten duen bezala, Europako bi nazio handi horien arteko mintzairak dira, baina geografikoki, Italia iparraldean dago kokatuta mintzairen multzoa, hegoaldeko bi uharte linguistikoz gain (Basilcatan eta Sizilian). Hala ere, ligurieraren eskualdea iristen da Frantzian barrena puntu batzuetara, Monakora eta Kosta Urdineko puntu batzuetara.

Era berean, Frantziako jatorrizko hizkuntzatzat har daitezkeen frankoproventzerak eta okzitanierak badituzte Italian hiztun-komunitateak, muga ondokoak batzuk, baina hegoalderagoko komunitate isolatuak ere bai.

Apulian frankoproventzeraz mintzo diren bi herriak.

Okzitanieraren kasuan, Frantziako mugatik gertu Okzitaniako haranetan, eta isolatuta hegoaldean Calabrian, Guardia Piemonteseko komunitatea.

Frankoproventzeraren kasuan, Frantziako mugatik gertu, Aosta haraneko hizkuntza da, eta baita haren hegoaldera dagoen Piemonteko 43 herritako eskualde batekoa. Isolatuta, hegoaldean, Apuliako komunitate frankoproventzala bi herritan dago, Faeton eta Celle di San Viton.