Hermógenes Irisarri
Hermógenes Irisarri Trucíos (Santiago, 1819ko apirilaren 19a - 1886ko uztailaren 22a) poeta, kazetari, diplomatiko eta politikari txiletarra izan zen.
| Hermógenes Irisarri | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Bizitza | |||
| Jaiotza | Santiago, 1819ko apirilaren 19a | ||
| Herrialdea |  Txile | ||
| Heriotza | 1886ko uztailaren 22a (67 urte) | ||
| Familia | |||
| Aita | Antonio José de Irisarri | ||
| Hezkuntza | |||
| Hizkuntzak | gaztelania | ||
| Jarduerak | |||
| Jarduerak | kazetaria, idazlea, historialaria, diplomazialaria, politikaria eta poeta | ||
| Genero artistikoa | olerkigintza | ||
Antonio José de Irisarri eta Mercedes Trucíos-en semea zen, eta Antonio Smith Irisarri paisaia-margolariaren osaba.
Literatura karrera
Idazle publiko gisa bere ibilbidea El Seminario de Santiagon hasi zuen 1840an, eta prosako eta bertsoetako ekarpenak egin zituen bere herrialdeko hainbat artikulu eta literatura aldizkarietan. Galería de hombres célebres de Chile (Txileko gizon ospetsuen Galeria) lan biografikoaren zuzendaria izan zen.
Bere olerkien artean Al sol de Septiembre, A San Martín eta La mujer adúltera daude .
Karrera politikoa
1857an Kongresu Nazionalerako diputatu hautatu zuten. 1860an Erdialdeko Amerikako bost errepublikek omendu zuten Txilen egin zuen ordezkaritzagatik, eta 1863an Perun bizi zen, denbora batez, eta El Heraldo de Lima egunkari politikoaren zuzendaria izan zen.
1886an Txilera itzuli zen eta urte berean Kongresuko diputatu eta presidenteorde hautatu zuten. José Joaquín Pérez presidenteak askotan gonbidatu zuen bere kabinetean sartzera, baina Hermógenesek beti ezezkoa eman zion proposamenari. Geroago Senatuan hautatua izan zen 1873an, baina orduan ez zen politikan aktiboki parte hartu.
Federico Errázuriz Zañartu presidentearen gobernupean , Estatuko kantziler izan zen, baina 1877an dimisioa eman zuen Quilpué-n erretiroan bizitzeko.
