Heribert Barrera

Barrera Bartzelonan jaio zen, 1917an, baina gurasoek Girona aldean zituzten sustraiak, Empordà eskualdean [1]. Aita Martí Barrera, sindikalista ezaguna izan zen, eta baita ERCko kidea ere bere sorreratik (1931).

Gazte zelarik, 1935ean, ERCren gazte erakundean sartu zen. Bartzelonako unibertsitatean hasi zituen Kimika ikasketak, Espainiako gerra zibilak eten zituenak. Boluntario gisa izena eman zuen eta fronte batzuetan borrokatu zen. Gerra galduta, Frantziako erbestera joan zen eta Okzitaniako Montpellierren finkatu [2], beste intelektual eta politikari katalan batzuekin (Pompeu Fabra, Roviri i Virgili, Carles Riba, etab.) [3]. Montpellierren bukatu zituen Kimikako ikasketak eta, geroago, Parisko Sorbonan Fisikan doktoratu zen.

1952an Kataluniara itzuli zen frankismoaren aurkako erresistentzian aritzeko. Bartzelonako unibertsitateko ateak itxi zitzaizkion, Francoren aldeko derrigorrezko atxikimendua sinatu ez zuelako, eta enpresa pribatuan jardun zuen kimikari gisa. 1968an, baina, Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan sartu zen, eta 1970ean katedra bat eskuratu zuen bertan, Kimika Inorganikoaren arlokoa.

1976an ERCko idazkari nagusia izendatu zuten, eta 1977an Espainiako Kongresuaren diputatu bihurtu zen. Espainiako Konstituzioaren eztabaidetan parte hartu zuen, eta aurrera atera ez ziren zuzenketa batzuk aurketu zituen, Kataluniako eskubide nazionalak defendatzeko [4]

1980 eta 1984 urteen artean, Kataluniako parlamentuaren lehendakaria izan zen, eta europarlamentaria 1991 eta 1994 artean, Herrien Europa koalizioan (EAk, ERCk eta PNGk osatua).

Haren azken agerpen publikoa 2010eko uztailaren 10eko manifestazio erraldoian izan zen, Bartzelonan antolatua ("Som una nació, nosaltres decidim") Espainiako Auzitegi Konstituzionalak Kataluniako estatutuaren proiektu berriaren artikulu garrantzitsu batzuk indargabetu zituenean. Manifestazio jendetsu horren buruan egon zen [5]