Hegazti idazkari

Hegazti idazkaria habian, bi arrautza dituela.

Hegazti idazkariak bikote monogamoak eratzen dituzte eta lurralde zabalak defendatzen dituzte, 50 km² arterainokoak. Urteko edozein unetan ugal daitezke, baina ohikoena urtaro lehoarren amaieran izaten da. Kortejuan emeak eta arrak hartzen dute parte, hegaldi akrobatikoak eginez, soinuak atereaz eta bata besteari jarraituaz. Dantza horiek lurrean edota zuhaitz gainean egiten dituzte[5].

Akazia adar hostotsuetan egiten dute habia arrak eta emeak elkarlanean, lurretik 2'5-11 metroko altueran, harrapariak saihesteko. 1-1'5 metroko luzerako makilekin, habia lau xamarra egiten dute: 30-50 cm-ko sakonera du. Zuloa belarrez eta gorotzez estaltzen dute. 1-3 arrautza erruten dituzte 3 eguneko tartean: haien tamaina 78 mm × 57 mm da eta pisua 130 gramokoa[5]. Txandaka erruten dituzte: gauean, normalean, emea arduratzen da[9]. Txitak 45 egunen ondoren jaiotzen dira eta habia handia denez, ez da ohikoa txiten artean borrokarik izatea; dena dela, janari eskaseko garaietan txita bakarrak bizirauten du. Txiten harrapariak beleak, erroiak, hontz handiak eta kalaoak dira[8]. Txitak lumatxa zuriz estalita jaiotzen dira eta bi astean gris ilunagoa bihurtzen da. Hankak eta aurpegia horiak izaten dira.

40 egunekin autonomoki elikatzeko gai dira, baina helduek segitzen dute kumeak elikatzen. Habia uzteko garaia 75-80 egunekin izaten da normalean. Idazkari gazteek habiatik salto egiten dute eta planeatuz lurrera iristen dira. 4 eta 7 hil artean, jaio diren eremuan biziko dira[10].

Hegazti idazkaria sugea jaten.

Ohiko hegazti harrapariek ez bezala, hegazti idazkariek lurrean korrika eginez ehizatzen dute. Bikoteek elkarrekin egiten dituzte erasoak, batzuetan gazteek ere hartzen dute parte. Harrapakin ohikoenak intsektuak (otiak eta kakalardoak), ugaztunak (saguak, erbiak, mangostak...), karramarroak, muskerrak, sugeak, dortokak, txori txikiak, arrautzak... Ez dira sarraskijaleak, baina animalia hilberriak aurkituz gero, jateko balia ditzakete. Ehizatzeko, hankak erabiltzen ditu: erpeekin harrapatu eta lurraren kontra zapaldu eta kolpatzen ditu, hil arte[11].

Izen zientifikoak iradokitzen du sugezalea dela, baina antzina uste zen baino ehuneko txikiagoa hartzen du haren dietan. Hala ere, toki batzuetan suge pozoitsuen (sugegorri, kobra...) harrapari nagusia izaten da.

Digestio hodia laburra du eta haragia jateko espezializaturik dago. Paparoa handituta dago eta errota ez da gihartsua[12], ez baitute belarra txikitzeko funtziorik betetzen. Digeritzen ez duen janaria kanporatu egiten du 40x45mm-tako bolatxoetan: horiek habiaren edo lotarako zuhaitzaren inguruan pilatzen dira[8].

Ez dute harrapari ezagunik. Arrano nagiek batzuetan idazkariak erasotu eta harrapakina lapurtzen diete, baina ikusi izan da aurre egin eta buruan kolpatuz lurrera botatzea ere.

Bizkarroiak izaten dituzte eta hilkortasunaren erantzule nagusiak hauek dira: hematozooen (odoleko parasito) artean ohikoenak Leucocytozoon beaurepairei[13] eta Hepatozoon ellisgreineri dira[14]; ektoparasitoen artean, zorriak daude, Neocolpocephalum cucullare eta Falcolipeurus secretarius[15].

Hegoafrikako armarrian hegazti idazkaria ageri da.

Egipto Garaiko Abu Zaidan indusketa eremuan Naqada III kulturako (K.a. 3200) bolizko laban batean hegazti idazkari baten irudia ikusten da[16]. Horrek erakusten du gaur egun baino iparralderago ere bizi zela[17].

Afrikan animalia adierazgarria izan da alde batetik duen itxura bereziagatik eta bestetik suge eta izurrien aurka laguntzen zuelako usteagatik. Onuragarria izate horregatik bakean utzi izan zaio historikoki, orain, ordea, idazkarien kopurua jaisten hasi da. 1969an Sudango armarrian irudikatu zen[18] eta 2000n Hegoafrikako armarrian sartu zen[19], biak ala biak gau egun hartzen duen eremuaren muturretan daude. Afrikako herrialde askotako zigiluetan ere irudikatu izan da, baita hegaztia existitzen ez den herrialdetan ere. Nazio Batuen Erakundeak ere atera izan ditu zigiluak idazkariaren ilustrazioarekin[20].

Kenyako Masai leinuak ol-enbai izena ematen dio, "gezi bat"[21]. Beren medikuntza tradizionalean haren atalak erabili izan dituzte. Lumak erre ondoko kea epilepsia tratatzeko, egunean bi arrautza jatea burukomina kentzeko eta haren gantza egosi eta edan haurrak hazteko edota abereen osasuna indartzeko[22]. Xhosa leinuak inteligentziaren erreferente dauka eta inxhanxhosi esaten dio[23]. Zulu leinuak intungunono deitzen dio[24].

1968an Afrikako Natura eta Natur Baliabideen Kontserbaziorako Konbentzioak hegazti idazkaria babestu zuen. Naturaren Kontserbaziorako Nazioarteko Erakundeak (IUCN) espezie kaltebera izendatu zuen 2016an baina populazioaren jaitsiera azkarra ikusita 2020an galzoriko espezie izendatu zuen[1].

Banaketa eremu handia badu ere, populazio txikiak dira. Hegoafrikako Kruger Parke Nazionalean, esate baterako, populazioa jaitsi egin da, landaretza asko hazi delako, eta idazkariak zelai zabalak behar ditu ehizatzeko[25].