Hanna Barvinok

Hanna Barvinok 1847an

Barvinok 1828ko maiatzaren 5ean jaio zen Alexandra Mikhailovna Bilozerska bezala[1][2] Txernigov Gobernazioko Motronivka herrian, Ukrainaren ezkerraldeko azpibanaketa administratibo bat Errusiar Inperioan (gaur egungo Borznaren zati bat Ukrainako Txernigov Obolasten). Gaztea zenean, hiriak sute ugari jasaten zituen, eta, azkenean, familiaren etxeak su hartu zuen. Sutearen ondoren, bera eta bere familia Motronivkako inguruko herrixka batera joan ziren bizitzera.[3]

Bere familiak lurrak zituen Motronivkan.[2] Bere ama, Paraska Hryhorivna Kostenetska, soldadu kosako baten alaba, Ukrainako ohitura eta kantu tradizionaletan interesatuta zegoen.[3] Bere aita, Mikhail Bilozersky, bertako nobleziako mariskal bat izan zen. Librepentsalaria izatearen ospea zuen, eta Ukrainako literatura modernoan interesatuta zegoen.

Bere nebak, Vasyl eta Mykola deituak, eta Lyuba eta Nadiya izeneko ahizpak, Ukrainako pertsonaia garrantzitsu bihurtu ziren. Bere neba Vasyl Ukrainako pertsonaia publiko eta literarioa bihurtu zen. Bere neba, Mykola, folklorista eta etnografo bihurtu zen. Bere ahizpa Lyuba musa eta Victor Zabila poetaren maitalea izan zen, eta bere ahizpa Nadiya Nadiia Kybalchych idazlearen ama.[3] Bere ahizpek eta berak barnetegi pribatuetan ikasi zuten, 1834tik 1842ra.

Hanna Barvinok senarrarekin, 1877

15 urte zituela, Panteleimon Kulish idazlea ezagutu zuen Motronivkan, Vasyl nebak gonbidatuta. Lau urte geroago, 1847ko urtarrilaren 24an, ezkondu egin ziren.[3][4]

Ezkondu ondoren, bikotea Varsoviara joan zen.[3] Ezkondu eta lau hilabetera, gutxi gorabehera, senarra atxilotu eta San Petersburgora bidali zuten.[3][4][5] The Tale of the Ukrainian People idazteagatik epaitu zuten.[3] Senarra atxilotu ondoren, berezko abortu bat izan zuen, eta ezin izan zuen berriro haurrik izan.[6] Tulara joan zen, erbesteratutako senarraren atzetik.[4][7]

1854tik aurrera, erbestea amaitu ondoren, Barvinok eta bere senarra San Petersburgon bizi izan ziren.[5][8] 1883an, Motronivkara itzuli ziren.[5]

Bibliaren ukrainierazko itzulpenaren eskuizkribua erre zenean, non Kulish 25 urtez lanean egon baitzen, berriro lanean hasteko konbentzitu zuen.[3]

Senarra hil ondoren, Barvinokek bere literatur lanak antolatu eta gogoratu zituen.[3] Bere idatziak argitaratu zituen eta bere bizitzako lan guztien hainbat liburuki bildu zituen, planifikatutako 22 liburuetatik bost bakarrik argitaratu ziren arren.[8] Panteleimon Kulish Museoa ere bere oroimenean ezarri zen.[9]

1911ko uztailaren 6an hil zen Motronivkan. Senarrarekin batera lurperatu zuten, hiriko etxalde zaharrean.[3][8]

30 istorio baino gehiago idatzi zituen bere bizitzan, eta pertsonaia nagusiak emakumeak ziren.[10] Prosazko idazle gisa hasi zen eta batez ere herri bizitzari buruz idatzi zuen, bereziki familien eta nekazarien artean, eta batez ere "emakume nekazariaren patuak" erakarri zuen.[2][8][11]

Ukrainako literaturan errealismo etnografikoaren sortzaile eta liderra izan zen, eta bere idazkera ohar etnografiko pertsonaletan oinarritu zuen.[7][3][12]Varsoviara egindako bidaia batean bere oharrak jasotzen ari zela, bere hasierako lanetarako materialak biltzen hasi zen.[7][8]

1840ko hamarkadan hasi zen istorioak idazten, "El siervo judío" bere lehen lanarekin.[4] Bere lanak 1858an hasi ziren argitaratzen, bere senarrak aukeratutako ezizen batekin: Hanna Barvinok.[2][4][5] Hanna Barvinok ezizen ezagunaz gain, A. Nečuj-Viter izenez ere idatzi zuen.[1]

Bere literatur lanetan, familiaren arazoetan eta etxeko harremanetan ere jarri zuen arreta, familiaren tirania ("House Disaster", 1861), gizon mozkor batekin egotearen patu tristea ("Women 's Poverty", 1887) eta ezkontza behartuaren drama ("Father' s Mistake" 1902) barne. Emakume ahaldunduen irudiak ere sortu zituen ("Victory",[13] 1887; "Youth Struggle", 1902). Hizkera koloretsua, figuratiboa eta esaera zaharrez betea zuen. Bere istorio figuratiboenetako batzuk "Mermaid", "Flower with tears, tears with flowers", "Disaster is not without good", "Autumn summer" izan ziren. Txernígov eta Poltavako euskalkiak erabiliz, baita baserri giroko ohiturak eta folklorea ezagutuz ere, "Mother 's Revenge" drama idatzi zuen.[14]

Bere lanak Khata eta First Wreath liburuetan agertu ziren, baita Osnova, Pravda eta Literaturno-naukovyi vistynk aldizkarietan ere, besteak beste. Bere idazkiak bilduma eta antologia askotan argitaratu ziren, hil osteko argitalpenak barne.[4][14] Borys Hrintxenko idazle ukrainarrak bere lana goraipatu zuen eta "emakumeen patuaren poeta" deitu zion Barvinoki.[12]

Hanna Barvinoken estatua bere jaioterriko museoan

Hanna Barvinok izena daramaten kale batzuk daude Ukrainan. Barvinoken estatua bat ere bere etxalde historikoan dago, orain Hanna Pustyn Historical and Memorial Museum-Reserve.

Bere lanaren bildumarik osatuena Volodymyr Yatsyuk-ek eta Vasyl Shenderovsky-k editatutako 2002ko Ганна Барвінок (Ingelesez: Hanna Barvinok) liburuan argitaratu zen.[9] 2018an, Ukrainako Idazleen Batasun Nazionalak ekitaldi bat egin zuen Kieven, bere 190. urteurrena ospatzeko.[10]