Goryeo

Wang Geon, izan ere, Songdo-eko (gaur egungo Kaesong) merkatari familia bateko semea zen, eta Taebong-ekin batu zen jeneral gisa zerbitzatzeko. Hala ere, gerora, bere erregea —Gung Ye— erorarazi zuen, eta Goryeo estatua sortu zuen 918an[4].

Goryeok adiskidetasun ituna sinatu zuen Sillarekin[3], Baekjeko Berantiar erresumaren aurkako gerran zegoen bitartean[5]. 927an, Goryeok gudu handi bat galdu zuen egungo Daegutik gertu, non bere buruzagi boteretsuenak hil ziren, Shin Sung-gyeom jeneral nabarmena barne. Gerora, Baekjek agintzen zuen bitartean, bere indar gehienak galdu zituen Andong-eko guduan, 930ean.

Horren ostean, Goryeok, 935ean Silla okupatu zuenerako[5], aipatutako hiru erreinuak amaitu ziren, eta, ondoren, 936an, Baekje garaitu zuen, eta, Taejo enperadore[5] bezala koroatuta, hiriburua Kaesong-era eraman zuen[3]. Jendartearen integrazioa lortzeko, Taejo enperadorea eskualde bakoitzean eragin handiena zuten buruzagiak bere alderdira erakartzen saiatu zen haien alabekin ezkonduz; Sillako printzesarekin —eta guztira beste 29 emakumerekin (denak buruzagien alabak)— ezkondu zen; hogei seme eta bederatzi alaba izan zituen haiekin[6].

Hasieran, noble ohiei feudoak edukitzea baimendu zien Taejok, eta, tokiko laguntzari esker, ez zen oinordekotza inguruko gatazkarik izan.

Taejo enperadorea hil ondoren, errege botere-borrokek jarraitu zuten Hiejong eta Jeongjong enperadoreen agintaldian. Boterea lortzeko anaien arteko etengabeko borroka horiek Taejok hartutako ezkontza itunen ondorio izan ziren[7].

Laugarren enperadoreak, Gwangjong-ek, hainbat proiektu burutu zituen errege agintea finkatzeko eta gizarte zentralizatua ezartzeko. Lehenik eta behin, Gwangjongek esklaboak askatu zituen 956an, eta horrek nobleziaren boterea ahultzeko balio izan zuen[7][6]. Zerbitzariak herrietara joan ahala, gorteak, nahitaezko lanetik, zerga eta onura gehiago lortu ahal izan zituen. Geroago, Gwangjong-ek Ssangiren —naturalizatutako txinatar korearra zenaren— proposamen bat onartu zuen azterketa nazional bat egiteko hainbat gairekin (adibidez, konfuzianismoa, literatura) gorteetako funtzionarioak eta baita fraideak aukeratzeko[7][8][9]. Aurrerapen politikoak familia on batengandik edo nobleziarengandik soilik blokea zitezkeen. Horrela, gizartearen eraldaketa eragin zuen, neurri handi batean funtzionario berriek monarkiaren indarra gehiago onartzen zutelako eta ministerio zibilei ere garrantzi handiagoa ematen zielako. Bere erreforma egonkortzeko, Gwangjongek gwanbok-en diseinuak iragarri zituen, maila sozialaren sinbolo ziren basailu-uniformeak[8]. Berritze-multzo batek botere eta fortuna izugarria zuten basailu-merezimenduak kentzea erraztu zuen. Gainera, enperadoreak Goryeo inperioaren existentzia iragarri zuen Gaekyong hiriburuari Hwangdo izena emanez eta bere garaiari Gwangdeok eta Junpoong izenak emanez[10].

Gwangjongen erreformek ondorengo enperadoreek jarraitu zuten. Gieongjong enperadoreak Jeonsigwa izeneko nekazaritza erreforma egin zuen (hangulez: 전시과) 976an[11]. Jeonsigwa Jeonji (전지) eta Siji (시지) hitz konposatua da: jeonsiren kasuan, lur-jabe batek maizterraren alea jaso lezake, eta sijitik, egurra lor dezake[8]. Sistema horrek labore-lurrak 18 barrutitan banatzea ekarri zuen. Jeonsigwaren lehen asmoa kobrantza eskubideak basailuei soldata gisa ordaintzea zen[12]. Horrekin guztiarekin, jeonsigwaren maizter edo hartzaileek zenbait monasterio, eskola, gobernu-bulego eta erretiro aberastu zituzten. Baina, azkenean, 1076an, labora zitezkeen lurraldeak urritu egin ziren, produktuen banaketa zerbitzu aktiboetara soilik mugatuz, eta, ondorioz, herrietan arbuio zabala eragin zuen errege-agintea ahulduz eta Goryeo amaierara eramanez[8].

Asiako ipar-ekialdeko mapa XI. mendea

Goryeok hondamendi handia jasan zuen Khitan-en inbasioaren ondorioz[6].

993an, Txinako Liao dinastiak (Khitanek sortua eta menderatua) Goryeo ipar-mendebaldea inbaditu zuen 800.000 soldadu ingururekin[13][14]. Hala ere, Seo Hui jeneralak bakea negoziatu, eta ituna sinatu zuen. Itun horren arabera, Khitanek Txinako Song dinastiarekin harremanak hautsi, eta Liao egutegia onartzea exijitu zuen, Goryeo de facto bere basailu bihurtuz[13][15][16][17][18][19].

Borroka batzuen ostean, Jurtxen-go herria Liao dinastiaren eta Goryeo erreinu-basailuaren etsai bihurtu zen. Horrela, Goryeok Jurtxeneko herritarrak bizi izan ziren Liao eta Goryeo mugaren arteko eskualdeak okupatzearen onura lortu zuen[13][20]. Liao dinastiaren tropak beren lurraldeetara itzuli zirenean, Goryeok Txinako Song dinastiarekin harremanetan jarraitu zuen[21] Goryeoko defentsa sendotuz iparraldean gotorleku bat eraikitzean[13].

1009an, Gang jo jenerala Goryeoko Mokjong-en aurka matxinatu zen, hura hil eta gobernu militar bat ezarriz[22]. 1010ean, Liaok 400.000 soldadu bidali zituen matxinada garaitzeko[23][24]. Gang jok lehen erasoaldia gelditu zuen, baina, gero, garaitua izan zen, eta bere buruaz beste egin zuen[14][25]. Khitandarrek ez zuten kontrola berreskuratu, baina ordura arte hiriburua zen Kaesŏng suntsitu zuten. Goryeoko Hieonjongek ihes egin behar izan zuen[24][26][27] Naju-n (Jeolla) aterpe hartuz[14]. Goryeoko indarrek ezin zutenez gehiago eutsi, Hieonjong errenditu egin zen, eta inbaditzaileak itzuli ziren[26].

1018an, Liaok hiru aldiz jarraian inbaditu zuen Goryeo, 100.000 soldadurekin. Heunghaejin ibaian, Gang Gam-chan jeneralak ibaia dikeekin blokeatzeko agindua eman zuen. Inbaditzaileak, ibaia erditik gurutzatzen ari zirenean, dikeak suntsitu zituzten, eta inbaditzaileen zati handi bat ito egin zen. Gudu horren ostean, milaka soldadu inbaditzaile batzuk baino ez ziren beren lurraldera itzuli[28].

Cheokgyeong Ib-bido, Yun Gwan jeneralak zuzendutako Jurtxen espedizioaren garaipena ospatzen duen pintura.

1019ko udan, Liaok gizon asko mobilizatu zituen berriro Goryeo inbaditzeko[28]. Baina guduan zeuden bi estatuek garaipen erabakigarria lortzeko zailtasunak izan zituzten, eta Goryeoko Hieonjong erregeak enbaxadoreak bidali zituen Liaora 1020an, eta Liaoko Shengzong enperadoreak onartu zituen[28]. Liaori zergak emateko harremana berriro hasi zenez, Goryeok diplomazia alboratu zuen Songekin[29]. Harrezkero, Goryeok eta Liaok ez zuten gatazka gehiagorik izan[30].

Jurtxen herri nomada hainbat triburen konfederazioa zen. Baina Heishui Mohe-ko Wanian tribuak hainbat indar bateratu zituen, eta, horrela, Goryeoko iparraldeko mugak inbaditzen hasi zen[31]. 1107an, Yun Gwan jeneralak Byeolmuban[32] izeneko dibisio berria antolatu, eta jurtxendarrei eraso zien. Gerrak urte asko iraun zuen arren, jurtxendarrak garaitu, eta Yun Gwanen esku utzi zuten. Bere garaipena ospatzeko, Yun jeneralak bederatzi gotorleku eraiki zituen Goryeoko ipar-ekialdeko mugan (hangulez: 동북구성)[31]. Dena den, 1108an, Yun hiriburura itzuli behar izan zuen gorteko gatazkak zirela eta; hala, korearrek Jurtxen lurraldeko gotorleku haiek guztiak galdu zituzten[31].

Injuko Ji familiek (Hanjaz: 仁州李氏, hangulez: 인주 이씨) etengabe bidali zituzten alabak Gortera ezkontzaz enperadoreen enperatriz izan zitzaten, Munjong-en garaitik (1046-1083) Injong XVII. arte (r.1122-1146). Azkenean, botere estrategia horrek Ji familiari monarkiari baino indar gehiago eman zion, eta, horrela, Ji Ja-gyeom matxinada gertatu zen 1126an[33]. Matxinada itzali bazen ere, monarkiaren indarra gutxitu egin zen nobleen arteko gerra zibilen ondorioz. 1135ean, Miotxeong izeneko monje batek hiriburua Piongiangera eramatea proposatu zuen, eta horrek gatazka handia eragin zuen mendekoen artean[34]. Miotxeongen alderdiak uste zuen iparraldera mugitzeak Mantxuriarako hedapena erraztuko zuela, eta Kim Bus-sik-enak (Samguk Sagi liburuaren egileak) aldiz hiriburua Kaesong-en mantendu nahi zuen; horrek eraginaren lehia sortu zuen. Erregea konbentzitzeko ahaleginean arrakastarik lortu gabe, Miotxeong gortearen aurka matxinatu zen, baina, arrakasta militarra lortu ez zuenan, bere buruaz beste egin zuen[35][36].

1170ean, militar talde batek estatu kolpea jo zuen[37], Jeong Jung-bu, Ji Ui-bang eta Ji Go jeneralak buru zirela, eta gobernuaren buruzagitzarako indarrak ziurtatu zituzten, horrela, Goryeoko Uijong kargutik kendu, eta haren ordez Mieongjong koroatu zuten[38].

Hala ere, errege-familiari benetako autoritatea helaraztea atzeratu egin zen, aipatutako jeneralen ondorengotzagatik, zeinak Tobang lehen mailako tropak erabili baitzituzten (baita Mabioltxoo izeneko zalditeriako guardia ere)[38]. Estatu-kolpe horrek Goryeoko gobernu militarren hasiera adierazi zuen.

1179an, Gyeong Dae-seung jeneral gazte bat bere mendeko indarren kontrolera igo zen[39] errege-agintea leheneratzen eta nazio-ustelkeria desagerrarazten saiatuz, baina, 1183an, hil zen, eta Ji Ui-min jenerala, bere aurreko karguagatik esklaboa (nobi) bezala kalifikatua zena, indar militarren kontrola hartu zuen, baina bere ankerkeriak eta ustelkeriak beste estatu-kolpe bat eragin zuen, Choe Chung-heon jenerala buru zuela[39], horrek Yu Ui-min hil, eta, 1197an, bere boterea ziurtatu zuen. Hurrengo 61 urteetan, Txoeren familiak ondorengo diktadoreak inposatu zituen[40]: Txoe Txung-heon, bere semea Txoe U, bere biloba Txoe Hang eta, azkenik, bere birbiloba.

Kontrol militarra bermatuz, Txoe Txungheonek Mieongjong-en abdikazioa behartu zuen, eta Goryeoko Sinjong erregea tronura jaso zuen[38] Txoe beste buruzagi militar batzuengandik desberdindu zuena izan zen jakintsuak sustatzeko jarduera indartsua, eta, horien artean, Igiu-bo lehen ministroa nabarmendu zen[41]. Sinjong hil ondoren, bere semea Huijong Goryeokoa gisa koroatu zuten; bere erregealdia sei urte iraun zuen, errege gisa matxinada agindu baitzuen, baina azkenean garaitu, eta kendu zuten; orduan, Gojong Goreeokoak hartu zuen errege kargua[38]. Txoeren familiak indar armatu pribatu leialak ezarri bazituen ere, khitanarren eta mongoliarren inbasio jarraituek Koreako lurraldearen zati handi bat despopulatu zuen[38]. Azkenik, Txoe jenerala mendeko batek erail zuen, eta gertaera horrek errege familia monarkian berrezartzea ekarri zuen.

Tripitaka Korearra Haeinsa tenpluan, Hego Korea.

1225ean, Mongol Inperioko enbaxadorea Goryeoko hiriburutik, Gaekiong, gertu hil zen, eta mongoliarrek kapitulazioa sinatzeko eskatu zieten korearrei, onartu ez zutena[42].

Horren aitzakian, 1231n, Ogodeiren erregealdiko mongoliarrek Goryeo inbaditu zuten[43]. Erresistentziari eusteko, errege gortea Gieonggi badiako Ganghwara joan zen. Garaiko Txoe U izeneko buruzagi militar korearrak ia hogeita hamar urtez aurre egin zien mongoliar indarrei, baina, 1259an, bake ituna sinatzera behartu zuten.

Koreako gortea hiriburutik kanpo zegoen garaian, mongoliarrek, 1231tik 1259ra bitartean, Gieongsang eta Jeolla eskualdeetan muturreko porrotak eragin zituzten kanpainak egin zituzten 1231, 1232, 1235, 1238, 1247 eta 1253 urteetan; 1253 eta 1258 artean, Jalairtai Qortxi jeneral mongoliarrak lau kanpaina abiatu zituen Koreako penintsulan zehar, eta, horietan, milaka korear herritarren bizitzak sakrifikatu ziren (hau da, genozidioa eraginez). 1254an, 200.000 korear baino gehiago preso eraman zituzten mongoliarrek inbaditu eta kontrolatutako lurraldeetara[42].

Hainbeste atsekabe izan arren, inbasioaren aurkako herri-erresistentzia handia izan zen, eta gorte inperiala Ganghwan gotorleku bat eraikitzen saiatu zen, eta korearrek hainbat garaipen lortu arren, azkenean, Koreako erresistentzia garaitu zuten inbaditzaileek. Garai horretan, lehorte handia gertatu zen etxeko egoera okerrera eginez, eta, Gojong erregeari, mongoliarrekin aldebiko bakeak egitea galarazi zioten bere jeneralek. Horren ordez, 1232an, mongoliarren inbasioan suntsitu zuten Tripitaka Korearra izeneko testua erreproduzitzeko agindu zuen erregeak. Gojong Koreako literatura-lanak eta irakaspenak erlijioaren bidez biltzen saiatu zen; Horrela, eskritura budistak erreproduzitu ziren gutxi gorabehera hamabost urtetan 81.000 tipo edo egurrezko letra eginez, gutxi gorabehera; horiek Haein-sa-n Haptxeon-gun-en, Hego Korean, gordetzen dira.

1258ko martxoan, Txoe Ui diktadore militarra erail zuen Kim Junek, aginte militarraren amaiera adieraziz[42]. Orduan, jakintsuak, Goryeok bakea sinatu behar zuela agindutakoak, enbaxadore gisa bidaliak izan ziren mongoliar inperioko gortera haren onespena berresteko[42]. Jeneral batzuek bakea arbuiatu, eta Sambieoltxo izeneko estatu militarra eratu zuten mongoliarren aurka, eta, Jindo eta Jeju bezalako hainbat uhartetan, erresistentzia jarraitu zuten[44].

Bake ituna sinatzeak Goryeoko subiranotasunaren iraunkortasuna adierazi zuen, eta mongoliarrek Korea guztiz kontrolatzeko asmorik ez zutela iradokitzen zuen[45][42]. Hala ere, Goryeok tributu ugari eskaini behar izan zituen: emakume gazte eta ederrak, aberastasun materiala, janari-aleak eta baita belatzak ere (falkonerian erabiltzen direnak)[42][46]. Bestalde, Mongolen Inperioak guardia mongoliarrak bidali zituen komisario gisa[47][48], eta, horregatik, Koreako hainbat errege tronutik kendu zituzten 1298, 1313, 1321, 1330, 1332, 1343 eta 1351 urteetan[49]. Juan sinomongol dinastiak bere lurraldeak ekialderantz gehiago zabaldu nahi zituenez, Koreako iparraldea bereganatu zuen hainbat borroka odoltsuren ostean[50]. Horrez gain, Juan sinomongolak Japonia konkistatzen saiatu ziren Goryeorekin aliantza bat egin zutenaren aitzakian; Japoniako artxipelagoa inbaditzeko saiakera mongoliarra 1274. urtean burutu zen batez ere; gero, 1281. urtean, ordea, flota handi batek garraiatutako tropa mongol erraldoia tifoiek desegin zuten modu naturalean (tifoi horiek, Japonian, «kami kaze» deituak izan dira; hau da, Jainkozko haizea, nahiz eta XX. mendetik izen horrek jatorrizkoaren aurkako esanahia lortu duen)[51].

Garai hartan, Goryeo Juanek menderatutako Txinaren basailu bihurtu zen quda (ezkontza itun) bat ezarri zelako; horrela, Goryeoko erregeak Juan erregeen suhiak (khuregen) ziren. Goryeoko printzeek Txinan ezarritako mongoliako hiriburuan (Dadu) bizi behar zutenez, mongoliar kultura ikasi, eta Juan leinuko printzesekin ezkondu ziren. Goryeoko erregeek postu garrantzitsuak mantendu zituzten qudaren bidez Mardin, Uyghur eta beste mongoliar familia batzuekin erlazionatuz (esaterako, Oirates, Khongirad eta Ikeres)[52][53].

Goryeo dinastiak Juan agintepean bizirik iraun zuen Gongmin Goryeokoa erregeak, 1350ean, mongoliar militarrak kanporatzen hasi zen arte eta Koreako iparraldean lurralde berrezarpena lortuz.

Eurasiaren inguruko Juan menderatzearen alderdirik baliotsuenak «Ekialdea» eta «Mendebaldearen» arteko nazioarteko kultur eta merkataritza-trukeak izan ziren[54]. Mongoliarrek Koreako teknologietan eta, batez ere, zeramika ekoizten ikasi zuten[54][55].

Bestalde, Goryeok eta Mongoliako Inperioak aliantza militar handia osatu zutenez, batez ere Jejuko Sambioltxo matxinadaren denboran eta Japoniaren inbasioetan, wakōren (koreeraz: waegu) arpilatzeak gutxitu egin ziren; beraz, ez zen intrusiorik gertatu 1350. urtera arte, Juan sinomongolek beren agintepeko lurraldeetan matxinada asko jasan zituzten arte[56].

Gongmin erregearen eta bere emazte Noguk erreginaren erretratua.

Gongmin erregea tronura igo zenean, Goryeo Juan dinastia sinomongolaren eraginpean zegoen oraindik; Horregatik, beste errege batzuek bezala, berak ere Mongoliak menderatutako Txinan egon behar izan zuen, eta Goryeora itzuli zen bere emazte Noguk erreginarekin, mongoliar printzesa zena. Juan dinastia, XIV. mendearen erdialdera apurka-apurka garaitua izan zenean, orduan hasi zen Gongmin erregea Goryeoko agintea berritzeko ahalegin nabariak egiten eta mongoliarren eragina kentzen[57].

Bere lehen ekintza mongolaren aldeko aristokrazia eta gorteetako ofizial militarrak kentzea izan zen, Gi familiaren eragina asko gutxituz, zeinak bere indarra ziurtatu zuen Juan dinastiako Gi enperatrizaren laguntzarekin[Oh. 1]. Hurrengo pausuan, Goryeok mongoliarrek okupatutako iparraldeko eskualdeak berreskuratu zituen: Ssangseong (hanjaz: 雙城摠管府, hangulez: 쌍성총관부) eta Dongnyeong (hanjaz: 東寧府, hangulez: 녕: 부)[57]. Goryeoko armadek lurralde horiek berreskuratu ahal izan zituzten Ji Jatxun ofizial korearra eta bere seme Ji Seonggie (gero Joseon-en sortzailea) laguntzarekin, eta, gainera, jeneral horiek, Txinan, Liaoning konkistatzen saiatu ziren.

Zhū Yuánzhāng txinatar hierarkak Juan dinastiaren mongoliarrak garaitu eta Ming dinastia sortuz Txina berriro batu zituenez, Koreako Gongmin erregeak enbaxadore bat bidali zuen Txinako Ming dinastiara 1368an[58]. Horrek Juan aldeko fakzioen desagerpena eta Asiako ipar-ekialdea baretzeko asmoak erraztu zuten Mingekin aliantza.

Gongmin erregeak, laguntzaile garrantzitsu gisa, Xin Don izeneko monje budista izan zuen (hanjaz: 辛旽, hangulez: 신돈)[59][Oh. 2] Gongminek eta Shin Donek hainbat proiektu sustatu zituzten, besteren artean mongolen aldeko aristokraziek zituzten lurren birbanaketa eta indarrez degradatutako esklaboen askapena; horrek nobleen arbuio masiboa eragin zuen[58]. Erreformen bidez, belaunaldi berriko mendekoak gortean sartu ziren erregeari gogor lagunduz. Hala ere, turbante gorrien inbasioak eta Koreako ipar eta hego-ekialdeko waeguen pirateriak monarkiaren agintea asko ahuldu zuen, eta, tokiko mailan, hainbat erreforma oztopatu zituzten[60][61][62]. Azkenean, Xindon eta Gongmin erregea Juan aldeko nobleziak kendu zituen 1371 eta 1374an, hurrenez hurren.

1388an, U erregeak (Gongminen semea) eta bere erreginak Liaoniing-en inbasioa prestatu zuten Txoe Jeong jeneralaren laguntzarekin. Hori lortzeko, U erregeak bere ministroa Ji Seonggie jenerala bidali zuen beste soldaduekin batera, eta, aukera baliatuz, Ji Seonggiek matxinada bat eragin zuen; beraz, azkenean, Goryeoko erreinua erori zen Ji Seonggie buru zuen matxinadaren ondorioz, eta bere azken erregeak hilak izan ziren. Jik Joseon erresuma 1392an sortu zuen.

Taejo erregeak (enperadore) Silla eta Taebong erregimena erabili zuen golpum mailaren kategoriari amaiera emanez. Seongjong eta Injong-en erregealdian estatu-sistema egonkortu zenean, gobernuaren antolaketa burutu zen Txinako Tang eta Song dinastiek onartu baitzuten.

Enperadorearen aholkulariek Samsa eta Samgong deitu zitzaien. Gobernu zentraleko organo gorena Samseong eta Jukbu-a zen. Errege agindua eta subjektuen proposamenak Munhaseong (문하성) izeneko ministerioak transmititu zituen, Jungseoseong (중서성) izeneko ministerioak mandatuen inguruko negozioez arduratzen zen bitartean, eta Sangseoseong (상서성) estatu-arazoez arduratzen zen sei entitaterekin. Munhaseong-en ministerioa lehen ministerio moderno baten parekoa zen, gutxi gorabehera. Munhasong eta Sangseoseong-en artean harreman estuak zeudenez, Jungseo-Munhaseong (중서문하성) izena eman zioten. Sangseoseongen ministerioaren mende sei erakunde zeuden: ① Ibu: funtzionarioen izendapena; ② Bieongbu: jeneralen gaiak, zerbitzu militarra; ③ Hobu: etxeen eta familien gaiak, baitaezpadako lanen banaketa; ④ Hieongbu: administrazio-araudien, jazarpenaren eta kartzelaren gaiak; ⑤ Iebu: eskolak, gwageo, erritu erlijiosoak; ⑥ Gongbu: artisauak, jauregien eta bulegoen eraikuntza.

Nekazaritza teknika, apurka-apurka, eboluzionatzen joan zen Koreako hiru erresumen laborantza-arauetan oinarrituta, batez ere Silla bateratuan[76]. Arroz zelaiak ureztatzeko modua Goryeo hegoaldean landu zen lehen aldiz, eta horrek landaketa errazten lagundu zuen[77].

Budismoaren eragin handiaren ondorioz, haragia kontsumitzea debekatu zen, eta, ondorioz, barazkien erabilera ezberdinak egiten zituen gastronomia bat sortu zen, hala nola pepinoak, errefautxoak, alberjiniak eta banbu kimuak, baita kimtxi mota desberdinak ere[78].

《Samguk Sagi》liburu klasikoak dio Sillako errege-erreginek masustondoak landatzea bultzatu zutela[79]. Geroago, serikultura eta ehungintzaren kalitateak aurrera egin zuen zetaren eskaera handiari esker[79]. Serikulturaren garapenak Koreako jantziaren estilo berezian eragina izan zuen[80], eta lehorreko garbigailuen bilakaera ere sustatu zuen[81].

XIV. mendean, Mun Ik-jeom Juanen enbaxadoreak (hangulez: 문익점) kotoi-hazi batzuk ekarri zituen Goryeora[82]. Kotoiaren laborantza Koreako Hiru Erresumen garaian bazegoen ere, kotoiaren industriaren dibulgazioa Goryeoko erreinua ezarri ondoren lortu zen[83]

Wang Geon, erreinuaren sortzailea, merkatari handi baten ondorengoa zenez, Goryeon merkataritzak garrantzi handia izan zuen[84]. Etxean, bi lantegi mota zeuden: zergak ordaindu behar zituzten gobernuko lantegiak (gongieong, 공영) eta pribatuak (saieong, 사영)[74].

Merkaturik handienak hiriburuan zeuden; estatuak eraikitzen zituen, eta haien eskala handi zitekeen atzerriko merkatariek bisitatzen zituztenean. Horrela, negozioak hazi ahala, gongieongek indar gehiago hartzen joan zen. Herrietan, beste merkatu mota bat izenarekin funtzionatzen zuen: hiangsi (hangulez: 향시, literalki: tokiko merkatua)[74]. Ibilbide nagusiak hiriburutik Namgieong (gaur egungo Seul), Andong eta Gieongjurantz irteten baziren ere, gaur egun ez da segurua esatea zenbateko garrantzia zuten eskualde mailan[75][74].

Nazioartean, Goryeok hainbat herri eta estaturekin egiten zuen salerosketak: Songekin, Khitanekin, Jurtxenekin, Sasanidar Inperioarekin eta arabiarrekin[85][86]. Hasierako merkataritza Songekin zentratu bazen ere, merkataritzaren eremua zabaldu egin zen. Porturik aktiboena Bieokran-do (hangulez: 벽란도) Jeseong ibaian zegoen Gaekiong hiriburutik gertu[87][88].

Goryeo atzerriko eraginik gabeko Koreako lehen fundazio bateratua izan zen, Tang-Silla aliantzaren bidez iritsi zena Ⅶ. mendean[92]. Budismoak, Sillako estatu-ideologia gisa zena, Goryeon jarraitu zuen estatu-erlijio gisa[93], baina ideologia politikoak gehienbat gizartea antolatzeko konfuzianismoaren ezaugarria irudikatzen zuen, batez ere Gukjagam institutu nazionala sortuz zenean[94]. Toki mailan, hianggioak (hangulez: 향교) hezkuntzaren papera betetzen zuen. Koreako dinastiaren inguruan, bi ideologien elkarbizitza existitu zen, baina, bere garaiaren amaieran, budismoak bere eragina nabarmen ari zen galtzen[84] gorteko belaunaldi berriak neokonfuzianismoa egokitu zuelako[84].

Budismoak eragin handia erakutsi zuen, baina erritual desberdinak gorde daitezke. Adibidez, Jeondeunghoek (lotoaren jaia) xamanismoa, taoismoa eta Koreako tradizio batzuen konbinazioa onartzen zituen[94].

Ji Je-hieonen pinturak, Goryeo garaiaren bukaeran, bost noble irudikatzen ditu izoztutako ibai bat zeharkatzen.

Goryeo garaian, Wang abizenaren errege-erreginek, hierarkian, toki gorena mantendu zuten. Enperadorearengandik abizena irabaztean, ohorerik handiena bezala hartzen zen[95].

Horren ordez, Sillako nobleek eta beste mendeko batzuek euren lekua hartu zuten. Aginte burokratiko eta aristokratikoak egitura berria osatu zuten: ofizial zibilak, ofizial militarrak, soldaduak, artistak eta maizter gehienak[96]. Posizio sozialen igoera ahal izan zen historia, filosofia, poesia, txinera eta beste gai batzuetako estatuko azterketak egin zirelako[96]. Gorteko postu guztiak oposizio-lehiaketa bidez hautatu zirenez, teorikoki, gizonezko guztiek azterketa bat aurkeztu ahal izan zuten. Hala ere, herrikideentzat oso zaila zen seme-alabei diruz laguntzea[96].

Goryeoko ezaugarri bakarra familia onen fakzioak izan ziren (koreeraz: 문벌귀족)[97] zeinak ministerioak bere esku izan zituzten hainbat belaunalditan edo alabak enperadorearen enperatriz gisa bidali baitzituzten[98]. Esaterako, Andong eskualdean kokatutako familia batzuek beren oparotasunari eutsi zioten bide horretatik[99].

Goryeo garaian, emakumezkoen jarduera nahiko librea zen, politikoa izan ezik[100]. Gizarte matriarkala bezala, ez zen bigarren ezkontza edo emakumezkoen ekonomia debekurik. 1123an, Goryeo bisitatu zuen enbaxadore batek idatzi zuen poligamiari eta senarrari bere emaztearen etxean bizitzeko mugarik ez zegoela[101].

Jesa, arbasoen zeremonia, emakumeek praktikatu zezakeen, eta alaben oinordetza-eskubideen gaineko tratu desberdina ere bukatu zen[100][102]. Dibortzioa emaztearen borondate bakarrez ere eman zitekeen ondasunak bananduz eta seme-alaben zaintzarekin[103]. Gainera, arbasoen zerbitzuan gurtzen ziren arbasoak hildakoaren mailaren arabera mugatu ziren: hiru belaunaldi gorenen kasuan; bi belaunaldi erdi mailakoan eta maila baxuenen eta plebearen artean gurasoei bakarrik. Praktika hori Joseonen garaian praktikatzen ziren ohituretatik oso ezberdina zen, non zeremoniak urtean zortzi aldiz baino gehiagotan egiten ziren, eta emakumezkoen jarduera ia zeremonia eta erakunde guztietan debekatuta zegoen, Joseonen dinastiaren garaian, konfuzianismoaren eraginez, izugarri murriztu ziren emakumeen eskubideak[104].

Seulgo Jeondeunghoe Jaialdia, 2013.

Goryeo dinastiak Sillaren zati handi bat oinordetzan hartu zuen, batez ere arteari eta kulturari dagokionez. Budismoak estatuko erlijio gisa jaialdi batzuk ospatzen zituen: Palgwanhoe (hangulez: 팔관회) 551. urtetik hasitako herri sinesmenaren eta budismoaren konbinazioa, eta Jeondeunghoe (loto itxurako lanpararen jaialdia) fundazioaren lehen urtez geroztik[105]. Palgwanhoe mongolen inbasioan itzali zen, 1391 arte berriro piztuz[106][107].

Lehen Taejo enperadoreak 10 gutun idatzi zituen bere ondorengoentzako esanez, ministro guztiek ospakizun mota hori lehenbailehen piztu behar zutela[105]. Enperadoreak eta errege-familiako kideek ere mesedea egiten zuten jaietan. Arrozaren ekoizpena nabarmen igo zenez, arroz-opilak eta gozokiak eman zituzten[107].

Konfuzianismoak ideologia politiko nazionala hartu zuenez, nekazaritzak leku garrantzitsua mantendu zuen Goryeo garaian. Normalean, hasieran hiru erritu egiten ziren, baina, 1414az geroztik, lehen ilargi hilabetean (Seonnongje, hangulez: 선농제) baino ez zen egiten. Seonnongjek egonkortasun ekonomikoa sendotzearen eta laboreak sustatzearen garrantzia eutsi zuen[106].

Hiletak erritu budistaren arabera egiten ziren, gutxi gorabehera, ehun egunen barruan[108]. Aurrekoetatik oso ezberdina zena, tenplura etortzen zenari bisita egiteko aukera ematea zen[109]. Hileta-eskala hildakoaren posizioak eta bere herriko edo eskualdeko biztanleriaren arabera erabakitzen zen[110][111]. Lurperatu edo errausten zituzten, nobleek beren bizitza monasterioan amaitzea nahiago zuten bitartean. Agerpenek espirituak gogaitzen zituztela uste zenez, oso garrantzitsua zen hildakoaren familia abegikor tratatzea.

Taekkion, kirol tradizionala.

Baduk jokoa, hau da, bi jokalarientzako mahai-joko estrategikoa oso ezaguna izan zen Goryeo garaian. Oroitzapen historikoen arabera, Baduk zale sutsua zen Gieongjong enperadorea, Jo Juntong izeneko gizon bat, berriz, ospe handiko jokalaria, eta Txinako Juan-eko Kubili Khan-ek Txinara joan zedin agindu zion[112].

Lut-en jokoa (웇놀이) adina edo sexua kontuan hartu gabe jokatzen zen, eta Ssangniuk (쌍륙놀이) izeneko Iut-en aldaera emakumeen joko ezaguna zen[113]. Emakumeek Nultwigi (널뛰기) jokatzen zuten Urte Berri egunean eta zaldigintza praktikatu ahal izan zuten[113][Oh. 3]

Mongoliarrek Goryeonen eragina izan zutenez, Falkoneriak ospe handia lortu zuen. Hegazti harrapariekin ehizatzen, aristokrazia harrapakinak harrapatzen dibertitzen zen, faisaiak batez ere[114]. Juanek belatzak tributu gisa aldarrikatu zituenez, Txungrieol erregeak Ungbang (응방) erakundea sortu zuen[Oh. 4].

Arte martzialen kasuan, Goryeok trebakuntza espirituala lortzeari eman zion garrantzia. Taekwondoak dezente aurreratu zuen bere maila[115]. Subak kirol tradizionala praktikatzen jarraitu zen, baina gobernuak debekatu zuen jendeak apustutarako erabiltzen zuelako[116]. Subaketik eratorrita, oinetako teknika ugari eta besoen mugimendu fluidoak barne hartzen dituen taekkion kirola diziplina militar gisa sustatu zen[115].

Harrizko lanpara Gwantxoksa tenpluan (관촉사, c.938) Nonsan, Txungtxeong-en.

Budismoa 327. urtean iritsi zen Koreara, eta Koreako Hiru Erresumek onartu zuten. Goryeo garaian, budismoak laguntza nazionala lortu zuen, eta, laguntza hori lortzen, bere ekoizpen artistiko zabalak lagundu zuen, batez ere literatura eta arkitektura alorretan[117].

Taoismoa, txinatar jatorrikoa, eta Koreako xamanismoa ere praktikatu, eta gurtzen ziren tenplu batzuetan[118]. Goryeoko existentziaren erdi aldera, Arabiatik etorritako harreman komertzialak Korean aurrera egin ahal izan zuten Txinatik aldez aurretik igaro gabe[119]; orduan agertu ziren Islamaren lehen zaleak Korean[120].

Goryeo garaian, budismoak estatuaren laguntza handia lortu zuen[121].

Hasieran, Seon (literalki: meditazioa) budismoko irakasleak erradikaltzat eta, beraz, arriskutsutzat hartzen ziren. Hori dela eta, Bederatzi mendien sortzaile nagusiek (Seon tenpluak zeuden bederatzi leku adierazten dituen izenak)[122] Gio (korear hizkuntzan doktrina esan nahi duena) fakzio baten eskolaren presioa jaso zuten. Goryeo garaian zehar, Gio eta Seon budismoko eskolen arteko liskarrek jarraitu zuten, baina, pixkanaka, Seonek protagonismoa hartu zuen Ilustrazioaren transmisioagatik, eta, horrela, nagusitasuna lortu zuen Koreako herritarren artean[122].

Seon eskola budistaren hedapena, batez ere Jinul irakasle handiaren predikuaz geroztik, orokorrean onartu zen meditazioan zentratutako doktrinen batasuna aurkezten zuelako[123]. Urte-liburu historikoetan eskola budista guztiak aipatzen badira ere, Seon budismoak kultura, gizartea eta gobernu budista menderatu zituen; horregatik, Seonek laguntza nazionala eta horrekin eskubide bereziak jaso zituen[124].

Gieongtxeonsa tenpluko hamar solairuko pagoda (ca.1348). Gaekiongen eraiki zen arren, legez kanpo desmuntatu, eta Japoniara eraman zuten 1907an. Koreara itzuli zen Koreako Museo Nazionalera eraman zutenean, 2005ean[125].

Gio doktrinan oinarritutako eskola budista gehienak hazi ziren arren, Hwaeom eskolak bere eragina mantentzen jarraitu zuen Uisang eta Wonhioko jakintsuei esker[118]. Giunieok (均如; 923-973) batez ere, Hwaeom eta Seonen adiskidetzea bultzatu zuen[126], Seonekin erlazionatutakoa barne hartzeagatik[127]. Giunieoren liburuak iturri garrantzitsuak dira Koreako budismoaren hasierako ezaugarriak identifikatzeko, batez ere Hwaeom[127].

Seon eta Gio batzearen aldeko beste bat Uitxeon monjea izan zen. Lehen Goryeo monje gisa, Uitxeonek Hwaeom eskola batean hasi zuen bere diziplina, eta, gero, Txinara joan zen. Itzultzean, Uitxeonek Txeontae (天台宗, edo Tiantai txineraz) ordena aktiboki hedatu zuen, Koreako beste Seon mota bat bezala hartzen zena. Hala ere, Uisang goiz hil zen Seon eta Gioren batasuna ezagutu gabe. Goryeo garaiko Seonen pertsonaia garrantzitsuena Jinul fraidea izan zen (知訥; 1158–1210). Bere garaian, komunitate budistak (edo sangha) krisi sorta bati aurre egin zion. Budismoak, apurka-apurka, joera sekularra erakutsi zuen zoriak irakurtzea eta erritua egitea gurtzaileen arrakasta soilik lortzeko. Injustizia mota horrek arrazoi lotsagabeko fraideen ugaritasuna eragin zuen. Horregatik, budismoaren zuzenketa eta hobekuntza izan ziren oinarrizko gaiak.

Jinulek mugimendu berriaren metodologia bilatu zuen Koreako Seon barruan, eta samādhi eta prajña gizartea deitu zio[128]; bere xedea, mendian, lur garbiko hasiberrien komunitate berria ezartzea zen[123]. Azkenik, Jinulek bere objektua lortu zuen Jogie mendian Songgwangsa tenplua sortuz[123].

Txinako Seon luzaroan hartzitu zen gai nagusia pixkanaka eta bat-batekoa praktikaren eta jakinduriaren inguruko modua izan zen. Zongmi-ren (780-841) eta Dahuiren (大慧; 1089-1163) datu garrantzitsuak hartuta[129], Jinulek, pixkanakako praktikaren bidez, bat-bateko argitasunean oinarritutako testu batzuk idatzi zituen[130]. Jinulek gwanhwa (觀話) metodologia sartu zuen[128]. Meditazio forma hori Koreako Seonen gai nagusietako bat da orain. Gio (doktrina) eta Seon (meditazioa) arteko gatazkaren konponbide filosofikoak eragin luzea izan zuen Koreako budismoan.

Goryeoko historiaren bigarren erdi aldean, budismoaren joera orokorra ustelkeriaren ondoriozko gainbehera izan zen, eta budismoaren aurkako sentimendu politiko eta filosofiko sendoaren gorakada[131]. Paradoxikoki, hiru Seon maisu korear agertu ziren garai honetan: Gieonghan Baeg'un (景閑白雲; 1298–1374), Taego Bou (太古普愚; 1301–1382) eta Naong Hiegeun (懶翁慧勁慧勤; 1298–1374). Guztiek Txinako Juan bisitatu zuten Jinulek gwanhwa izenarekin ezagunak ziren linji (txineraz: 臨濟, koreeraz: 임제) ikasteko. Hiru fraideek itzuli, eta Imje eskolak ezarri zituzten; meditazio praktikak irakasten, eta ehunka ikasle zituzten.

Tripitaka korearraren bilduma izan zen Goryeo garaian kasurik garrantzitsuena: bi edizio argitaratu ziren. Lehenengo tripitaka 1231n amaitu zen, eta, bigarrena, 1259an, mongoliar inbaditzaileek lehenengo edizioa suntsitu zuten bitartean, baina beste bat Hego Gieongsang probintziako Haeinsan gordetzen da[132].

Bupieong-eko tokiko hianggio institutua, gaur egun Intxeon eraikia 1127. urtean. c.

Hala ere, politikan konfuzianismoa onartu zen, ez da bizitza publikoan ikertzen budismoaren eragin handia dela eta[109]. Aitzitik, Gortearen sisteman nagusi zen ideologiatzat hartu zen[133]. Goryeoko hirugarren enperadoreak, Gwangjongek, funtzio zibilaren azterketa nazionala ezarri zuen[134], eta Seongjongek Gukjagam izeneko institutu nazionala sortu zuen[135]. Bi enperadoreek Goryeo garaiko konfuzianismoaren hasiera adierazten dute. Bertakoetan, hianggio (hangulez: 향교) probintzia eskola gisa sortu zen. Herritarrak hezi eta gizarte osoa berreraikitzea zen hianggion sartu ahal izan ziren[136]. Injong erregeak eskola ugari sortu zituen azpi-hiriburuetan, 1127an, domeinua eta esklaboak emanez Koreako tokiko institutuaren hasieratzat hartzen dena. Gobernu zentralak instruktoreak bidali zituen hianggiora, eta baita hamabi eskola pribatuetara ere[137]. An Hiang -en (안향) txuhiismoa Goryeora iritsi zenean, XIII. mendearen inguruan, konfuzianismoari arretak indarra hartu zuen, eragin handiko jakintsu gazteek Goryeo dinastian ezin zela aurreratu uste zutelako. Eta herrialdea konfuzianismo indartsuan sortu nahi zuten[138] Goryeoko erorketa azkarragoa bultzatuz. Beraz, konfuzianismoa politikan ez ezik, gizartearen atal guztietan ere geratu zen Joseonen garaitik aurrera[139].

Gorieosa liburu historikoaren arabera, ehun islamistak 1024an iritsi ziren Koreara[120]. Mundu islamiar eta Koreako penintsularen arteko merkataritza harremanak XV. mendera arte iraun zuten. Txinako Hui taldea Korean jarri zen bizitzen.

Garai horretan, Ekialde Hurbileko eta Asia Erdialdeko islamiar batzuk Goryeon kokatu ziren, eta mongoliar indarrek beren burua islamikotzat zuten Saengmokin (hangulez: 색목인, begi koloreduneko jendea) deitzen zioten beren buruari[140]. Hori ahal izan zen, Juan dinastiaren garaian, musulmanak Txinara etorri zirelako militar gisa, eta bigarren mailan sailkatuak izan ziren, mongoliarren atzetik[141].

Soju mota bat, Andong sojua.

Soju, Koreako ardo ezagunaren izena da (ez da hertsiki ardo bat, ardoak irakiten baitute destilatu beharrean), XIII. mendearen inguruan destilatu zen Koreako mongolen inbasioaren aldian. Mongoliarrek destilazio teknika kristau arabiarrengandik ikasi zuten[142].

Mongoliarrek berekin eraman zuten ekoizpena , eta, gero, Gaekiong hiriburuaren inguruan destilategiak ezarri ziren. Halako edari alkoholdunari arak deitzen zioten, eta aristokrata korearrek arakju ere deitzen zioten (hangulez: 아락주 = Arak ardoa)[143]. Soju Txungrieol erregealdiaren garaian egin zela ezaguna uste da; mongoliar soldaduak zeuden Koreako zenbait eskualdetan finkatu, eta lehen mailako sojua ekoizten hasi ziren, normalean Andong-en[144].

Tripitaka korearra (hangulez: 팔만대장경) 81.258 eskritura budista dituen tripitaka bat da. Pali kanonean tripitaka hitzak tri (hiru) eta pitaka (saski) esan nahi du sanskritoz, bizitzari buruzko jakinduria adierazten duen diskurtso budista barne[145]. Gojong erregearen aginduz egin zen 1251n[146], mongol etsaiek ihesean jartzeko. Lehen edizioa sutan errez suntsitu bazen ere, bigarren tripitaka Haeinsa tenpluan gordetzen da[145].

Zeladonen intsentsu-ontzia. Hego Koreako Altxor Nazionalaren 95. zenbakiarekin zerrendatua.

Goryeoko zeramika Koreako historiako finduenak diren Goryeo zeladonetan oinarritutako lanetan gailendu zen[147][148][149]. Zeramikagileak Txinako Song dinastiako zeramikan inspiratu ziren, eta bisaek (비색) edo zeladon berdea izeneko kolore bereizgarria ekoizten hasi ziren[150]. Zeramika mota horretako hainbat eredu agertu ziren Goryeon inkrustazioaren teknika deritzona erabiliz (mundu osoan frantsesezko cloisonné hitzarekin ezaguna). Diseinuak eta koloreak mota askotarikoak ziren beren beiraztatuengatik (esmalteak)[151]. Normalean, marroia edo beltza erabiltzen zen portzelanetan, baina Koreako zeladonean beiraztatze gardena eta koloregabea ere erabiltzen zen sang-gam (상감) deitzen den teknika hartzeko, marqueteriaren antzekoa.

Aurkitutako zeramika mota horretako objektuak katilu zabalak, portzelanazko katiluak, krisantemoaren ikurra duen kopa edo loto bat dira, bi ikur horiek ikur gisa izan ohi dituen budismoak bultzatuta.

Musikari dagokionez, Goguryeo, Baekje eta Silla erreinuetan sortutako dantza tradizioez gozatu zuen Goryeok. Geroago, barietateak areagotu egin ziren gorteko dantza eta erlijio ekitalditan[152]. Jeongjae izena (정재) adierazten zuen gorteko dantza Goryeotik erabili zela. Adibidez, dantza mota bati Jiangak Jeongjae (향악정재) izena jarri zioten[153]. Goryeoko beste kultur ataletan bezala, Goryeoko musikak Silla tradizioari jarraitu zion. Sillak, Txinako Tang musika moldatu bazuen ere, haren eragina lausotu egin zen Txinako Song dinastiatik zetozen tresnak eta musika formazioa onartuz[154]. Inportatutako musika Aak (hangulez: 아악) deitzen zen konfuzianismo errituetarako zen gehienbat[155]. Silla erreinuaren garaian sortu zen jyang-ak (향악) izeneko beste musika mota bat, bere estilotan, aurrera egiten hasi zen errege musikaren eta folk erritmoen konbinazioa eginez[156]. Gortean, hainbat musika mota lantzen ziren dantzekin[157]. Goryeoko musikaren zati bat Joseonek heredatu zuen, eta, gaur egun ere, musika bera praktikatzen da zeremonietan[152]. Goryeoko abesti gehienak XV. mendearen ondoren idatzitako musika liburuetan jaso ziren. Goryeo erreinuan, abestien ezaugarri bereizgarria korear hizkuntzako letra estetikoa izan zen, txinatarra erabili gabe[158].

Goryeoko margolan bikainenetako bat c. 1350.

Goryeo dinastiaren garaiko margolanak ugariak izan ez ziren arren, nabaria da Goryeok Txinako Song dinastiaren eragin ugari jaso zituela, batez ere paisaiaren kasuan[159]. Zortzi mugarrien tradiziotik, Koreako margolariek zortzi Songdo mugarri sortu zituzten[Oh. 5]. Normalean, literatoen bileratik margotzen zuten, baina ez da ezer transmititu gaur egunera arte[160].

Budismoaren eragin handiaren mende, arte budista gortean eta aristokraziaren artean gai nagusia bihurtu zen. Nahiz eta margolanak, eskultura budistak, budarupak etengabe ekoizten ziren Goryeoko erresuman[161]. Dena den, Goryeoko budisten pintura kopuru handiena Japonian gordetzen da, Koreako fraideek, Joseon garaian, Muromachi japoniarrari utzi zizkiotelako[162]. 2000. urtean, Bak Ik-en, Goryeoko gainbeherako basailuaren, hilobia induskatu zuten, eta, indusketan, eguneroko bizitza irudikatzen zuten horma-pinturaren hainbat aztarna aurkitu ziren[163], baina horren inguruko ikerketa nahiko urria da[164].

Goryeo garaian, hainbat formaren fusioa ikusi zen Koreako literaturan, eta hori institutuak eta gwageoen sorrerak eragin zuen[165]. Literatura budista nazioen laguntzarekin sustatu zen, batez ere tripitaka budista, 971 eta 981 urteen artean idatzi zen lehen aldiz bertako jendearen interesak dibertsifikatzeko[Oh. 6].

Ezaugarri batzuk gehiago markatu ziren letra txinatarrak erabiliz; hala nola Jianggaren desagerpena eta Goryeo Gajo agerpena (고려가요, Goryeoko abestia), zeinaren bere maisulana Samogok (Amaren abestia) den[166]. Egile ospetsuenak Kim geuk-ki eta Ji-giu-bo izan ziren; bien bitartean, ofizial zibilek gobernu militarra egokitzea edo landa erretiroan bizitzea aukeratu behar izan zuten[167][Oh. 7]. Sijo, batez besteko, hamalau eta hamasei silaba arteko hiru bertsoz osatua, Goryeo erdialdean hasi zen[168].

Astronomiak izugarri aurreratu zuen Goryeon garaian zehar, eta badira aurreko garaian idatzitakoak baino hogei aldiz behaketa datu gehiago. Cheonmunji (천문지, Astronomia Testua) eta Goryeosa bezalako liburuetan, 138 eguzki eklipse agertu ziren, oroitzapenek benetan 115 aldiz gertatu zirela adierazten duten bitartean[171]. Hainbat fenomenoren behaketak eginkizun nagusia izan zuen nekazaritzan, egutegien idazketan eta igarkizunetan[172].

Goryeok aplikazio eta erabilerari buruzko medikuen azterketak egiten zituen erraien, sendabelarren (eta, beraz, fitoterapia) eta, ondorioz, farmakologiaren ezagutzan[173]. Goryeoko erresumak iparraldeko gerrak jasan zituenez, Txinako Song dinastiak, aktiboki, mediku argitalpenak eta sendagaiak opari egin zizkion Goryeoko Songen aldeko politika diplomatikoaren aldaketa ekiditeko[174]. Hegoaldeko Song txinatarrak Goryeori laguntza bide ezberdinetatik bidali zion. Liao eta Jin (Jurtxen) etsaiaren erasoen areagotzeak (euren egoera geopolitikoa ikusita) erraz atzeman zituen Txinako Song dinastiarekiko komunikazioak eta negozioak. Halako oztopo baten aurrean, mediku korearrak hainbat gaixotasunetarako sendabelarrak aurkitzen eta aplikatzen saiatu ziren. Koreako testu mediko zaharrenak, Hyangak Gugeupbang (향약구급방) jatorrizko osagaiak erabiltzeko errezeta hartzen ditu bere baitan, eta, mediku jakintsuei, Erdi Aroko mediku jakintsuen artea deskribatzen die[173][175].

Bolbora eta su-armak XIV. mendearen lehen erdian agertu ziren Goryeon[176]. Hala ere, Goryeosa liburuak dio, 1356an, Koreako militarrek geziak bota zituztela beren armaren zati nagusi gisa[177].

Hau da: Goryeok, XIV. mendean ere, ez zuen bolbora ekoizteko erabateko ezagutzarik. Etsaien jarduera oso bizia zenez, Goryeo erresumaren egoera bere armak garai hartako Txinaren mailara modernizatzen saiatu zen bere kabuz, baina ezin izan zuen[176][177]. Choe Museon jeneralak (?-1395)[178] egoera horretan aurkitu zuen bere burua; gero, korearrak txinatarrekin harremanak egiten saiatu ziren bolboraren formula ikasteko. Diotenez, Choe jeneralak Ji Won izeneko merkatari txinatarra ezagutu zuen azkenean, zeinak korearrei bolbora egiten irakatsiko zien[177]. Koreako gorteak, bolbora kantitate handi bat ekoizteko, Choe enplegatu zuen, eta Choek armak fabrikatzeko institutu berezi bat sortzea eskatu zuen (화통도감)[179], azken finean, piratak menderatzen lagunduko zuena[176][180].