Gibelberde ilun

Gibelberde iluna (Russula parazurea) Russulaceae familiako zapore oneko onddo jangarria da, baina oso hauskorra.[1] Ohikoa da Euskal Herrian. Russula grisea-aren taldekoa da.

Gibelberde iluna
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula parazurea
Jul.Schäff., 1931
Gibelberde iluna.

Deskribapena

Kapela: 3 eta 7 cm arteko diametrokoa, lehenik ganbila, gero lau-unbilikatua, ertza luzaro makurtuta. Kolore askotakoak: urdin-berdexka iluna, marroiz zikindutako gris-oliba kolorekoa, baina erdigunean gris-lilatik arre-arrosara. Azal bereizgarria, mehea, lehorra eta matea. Ertza ildaskatua ale zaharretan.

Orriak: Nahiko estu, berdinak, erdi-libreak, hauskorrak, lehenengo zurixkak, gero kremak.

Orri libreak: Oinera hurbiltzen diren orriak, baina ukitzen ez diotenak.

Hanka: Zuria, leuna, zilindriko samarra, aurrena betea eta gero barnehutsa.

Haragia: Sendoa, trinkoa, hauskorra, zurixka, baita azalaren azpian ere. Zapore leuna, pixka bat mina orrietan, usain ahula. Sulfato ferrosorekin, nahiko azkar erreakzio arrosa-marroia ematen du; motela eta ahula “gayac”- arekin.[2]

Etimologia: Latinetik dator russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria daukatelako russula generoko espezie askok. Parazurea epitetoa berriz grekotik dator, “hurbiletik”, azureus-en hurbilekoa.

Jangarritasuna

Jangarria[3]

Nahasketa arriskua

Russula anatina espeziarekin, hostozabaletan ateratzen da eta kapela gris-berde-oliba kolorekoa du. Russula grisea perretxikoarekin ere bai, urdin-altzairu koloretik gris-urdinkarara doana.[4]

Sasoia eta lekua

Udazkeneko espeziea da, eta hostozabaletan eta koniferetan ateratzen da.[5]

Banaketa eremua

Europa, Ameriketako Estatu Batuak, Kanada eta Turkia.

Galeria

Erreferentziak
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 488 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 392 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  4. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 128 or. ISBN 84-505-1806-7..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 58 or. ISBN 282-0865-4..

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.