Georges Cziffra

Georges Cziffra
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Budapest, 1921eko azaroaren 5a
Herrialdea	Frantzia (1968 -
Heriotza	Longpont-sur-Orge, 1994ko urtarrilaren 15a (72 urte)
Hobiratze lekua	Senlis
Heriotza modua	berezko heriotza: birikako minbizia
Familia
Seme-alabak	ikusi György Cziffra, Jr. (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Franz Liszt Musika Akademia ; (1929 -
Hizkuntzak	frantsesa; hungariera
Irakaslea(k)	István Thomán (en) ; Jolán Tauszky (en)
Jarduerak
Jarduerak	classical pianist (en) eta musikagilea
Jasotako sariak	ikusi Franz Liszt Prize (1956) ; Commander Cross of the Order of Merit of the Hungarian Republic (1993) ; Ohorezko Legioko ofiziala (1993) ; Arte eta letren komendadorea ;
Genero artistikoa	musika klasikoa
Musika instrumentua	pianoa
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkak	Bigarren Mundu Gerra

Georges Cziffra edo György Cziffra (hungarieraz: Cziffra György; Budapest, 1921eko azaroaren 5a - Senlis, Frantzia, 1994ko urtarrilaren 15a) hungariar piano jotzailea izan zen. Franz Liszten obraren interprete aparta izan zen[1].

Bizitza

Bost urte zituela eman zuen lehen piano kontzertua, eta bederatzirekin hasi zen pianoa ikasten. 1950ean Hungariatik ihes egiten ahalegindu zen, eta hiru urtez preso sartu zuten, lan neketsuak eginaraziz. 1956an lortu zuen ihes egitea (Viena, Paris), eta orduan izan zuen mundu zabalean arrakasta. Frantziar nazionalitatea eman zion Charles de Gaullek 1968an.

Erreferentziak

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2016/01/16 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.50. ISBN 978 2 3505 5192 0.

Datuak: Q254333
Multimedia: György Cziffra / Q254333

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.50. ISBN 978 2 3505 5192 0.