Gemma Galgani

Enrique Galgani eta Aurelia Landiren familian jaio zen. Zazpi urte zituela, ama hil zitzaion, eta hamazortze urte zituela, aita[1]. Izebari neba-ahizpa txikiak hazten lagundu zion, eta gero Giannini familiak etxezain gisa kontratatu zuen eta ia adoptatu zuen. Haiekin, Gemma Luccara joan zen bizitzera, eta bertan Maria Eugenia Gianniniren lagun egin zen, gero pasiotarra ere izan zena[2].

Pietatea eta Kristorekiko eta Eukaristiarekiko maitasuna izan zituen ezaugarri. XX. mendeko lehen emakume estigmatizatuetako bat izan zen[3].

20 urterekin, mirariz sendatu zen meningitis larritik. Sendatzea San Gabriel Andre Maria Doloretakoarenari egotzi zion. Osasun-arazoengatik ezin izan zen ahizpa pasiotar bihurtu, baina oraindik ordenari dagozkion ohoreak jasotzen ditu eta bere jarraitzaileen artean bereziki ezaguna da[4].

Ziurrenik tuberkulosiak jota hil zen Luccan, 1903ko apirilaren 11n, 25 urte zituela[5].

Kanonizazio prozesua 1907ko urriaren 3an hasi zen. 1933ko maiatzaren 14an, Pio XI.a aita santuak dohatsu bilakatu zuen, eta 1940ko maiatzaren 2an, Pio XII.a aita santuak kanonizatu zuen[5]. XX. mendeko lehen emakume santu bihurtu zen horrela[6].

Santa Gemma Galgani jaiegun nagusia, egutegi liturgikoaren arabera, apirilaren 11 da, nahiz eta Espainian, Egoitza Santuaren emakida bereziaz, maiatzaren 14an ospatzen den, haren beatifikazioaren oroimenez[7].