Gotiko flamigero

Gotiko flamigeroa[1] edo flanboianta[2], batzuetan gotiko garduna[2][3], gotikoaren azken zatia edo gotiko berantiarra izan zen, Europan, XIV. mendearen amaieran hasi eta XV. mendean zehar garatu zena. Gune hedatzailerik ez izateagatik nabarmentzen da, eta, ondorioz, dibertsitatea da nagusi. Arte flandriarraren garaikidea da.

Sainte-Chapelleren fatxada, Vincennes (1379-1480)

Nolabaiteko krisi garai bat da, eta, beraz, aurreko garaiko eraikuntza enpresa handiak desagertzen dira. Iberiar Penintsulan, aldiz, loratze garai bat bizi izango da. Beste alde batetik, arkitektura erlijiosoak, tokia uzten die arkitektura zibil eta militarrari. Azokak, udaletxeak, jauregiak eta gazteluak izango dira protagonista

Elementu formal bereizgarriak

Estiloa, nagusiki, arkitektura xehetasunetan agertzen da, fatxadako arrosa leihoetan kasu, eraikinen egituran baino gehiago.

  • Apainduraren ugaritasuna egituraren gainean, landare irudiekin apaindutako arkuak kasu
  • Kurba eta kontrakurben erabilera
  • Bahoetako trazu uhindua
  • Arku konopiala
  • Nerbio ugaridun ganga, haizemaile itxuran edo izartuak
  • Kapitelak ezabatzen dira, gangako lerroek ez dute jarraipenik
  • Forma txikien nagusitasuna fatxadan
  • Txapitel eta gezidun dorreak

Estiloko eraikin garrantzitsuak
Brujasko Udaletxea

Erlijiosoak

Zibilak

Erreferentziak
  1. Elhuyar hiztegia
  2. Zehazki hiztegia
  3. «gardun». Euskaltzaindiaren Hiztegia. (Noiz kontsultatua: 2022-01-25.)

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.