Felisa Ventura

Saturnino Ventura Erro eta Rufina Irigoien Ezkurdia ziren bere gurasoak. Valladolideko Medikuntza fakultatean Erizaintza ikasketak burutu zituen, titulua 1923 urtean eskuratuz. Hurrengo urtean, Unibertsitate berean, Obstetrizia sailean, laguntzaile aritu zen. Hantxe esan zioten emagina izateko dohain handiak zituela, eta ez zuen baztertu lan esparru hori.[1]

1925ean, ikasketak amaituta, 23 urteko Felisa gazte bat eta besapean “Erditze normaletan artatzeko praktikante baimendu” tituluarekin, Eibarrera itzuli eta Nuestra Señora de Arrate Klinikan praktikante lanpostua onartu zuen. Bertan jaioberriei munduratzen laguntzeaz gain, beste zeregin batzuk zituen: laborategiko analisiak, erradiografiak, erradioterapia saioak, ebakuntzak…[1]

Bere sasoian tuberkulosia gaixotasun larria zen, kasu askotan heriotzara artekoa. Eibarren bereziki, industriagintza sektoreari hain lotua egonik, sentsibilitate berezia zegoen gaitzarekiko eta herritarrengan, batez ere langileengan sortzen zituen osasun ondorioetan. 1910ean tuberkulosoen zainketarako pabiloi bat zabaldu zen Legarre auzoan, urte gutxitan txiki geratu zena eta 1927an ospitale bat martxan jartzeko proiektua egin zen. 1930 urtean inauguratu zen, Ziriako Agirre sendagilea bertako sendagile izendatuta. Urte bete lehenagotik udal-praktikante plaza lortuta, Felisak erietxean ere kargu bera izan zuen, Ziriako Agirreren lantaldean arituz.[1]

1938an, udal langile batzuen kontrako salaketa jarri zen, tartean Felisa, eta prozesu judizial bat abiatu zen. Leporatzen zitzaien “desafección al glorioso alzamiento nacional”, hau da, Bigarren Errepublikako gobernuaren kontrako estatu kolpearen aldeko jarrerarik ez erakustea. Lau urtez egon zen medikuntza alorrean aritu ezinik eta bi urte zerrendetatik ezabatuta. 1943an itzuli zen bere ohiko jardueretara. Felisa Ventura 30 urte baino gehiago aritu zen Eibarko udal-praktikante eta emagin bezala.[1]

1. «Felisa Ventura Irigoyen — Eibarko Kultura Ondarea - Egoibarra.eus» egoibarra.eus (Noiz kontsultatua: 2022-09-30).