Falazia

-Orokortze azkarra: Susmoak egitea talde oso baten inguruan edo kasu ezberdinen inguruan, adibide bat desegokia denean oinarrituta. Jendearen inguruko estereotipoak. Adibidez: Gazte asko buruarinak dira, beraz, zu ere gaztea zarenez, buruarina zara (gazte batzuk edo gehienak buruarinak izateak ez du esan nahi guztiak hala direnik).

-Lotura ez izatea: Argudio baten premisek ondorio konkretu bat defendatzen dute, baina ez eztabaidatzaileak defendatzen duen ondorioa bera.

-Post hoc: B A-ren ondoren datorrenez, A-k B eragin duela pentsatzea. Batzuetan bi gertakari lotuak egon daitezke, baina beste batzuetan ez dute zertan loturarik izan, nahiz eta jarraian datozen. Adibidez: Azterketen ondoren jendea lasaiago da, beraz azterketak egiteak jendea lasaitzen du (azterketaren ondorengo lasaialdia ez da azterketa egitearen ondorio, gehiago ez ikasi beharraren ondorio baizik).

- Baldintza eta ondorioak nahastea. B A-ren ondorioz gerta daitekeen arren, beste arrazoi batzuen ondorio ere izan daitekeela ahanztea, edota A B-ren ondorioa dela uste izatea. Adibidez: Pellok ikasten badu azterketa gaindituko du. Pellok gainditu du, beraz ikasi du. (Kopiatuz ere gaindi daiteke azterketa, ikasi gabe).

-Malda irristagarria: Eztabaidatzaileak dioenez kateko erreakzio bat, askotan ondorio larri batean amaitzen dena, gertatuko dela, baina ez dagoenean nahiko ebidentzia teoria hori onartzeko. Kausa bat, bestearen atzetik doanean, eta ondorio oso larri batean amaitzean, ezin izango da erdian geratu. Adibidez: Nire alaba asteburuan ateratzen bada, tabernetan sartuko da, hala bada alkohola edango du, hala bada agian marihuana erreko du, hala bada beste edozein droga ere probatuko du eta lagun arriskutsuak eginen ditu... etab. (Kate horretako pauso bakoitza posible da, baina ezin esan daiteke azken egoera lehen pausoaren ondorio zuzena denik).

Aristotelesen aurretiko analitikoek Petitio Principii buruz idazten dute.

Aristoteles izan zen lehena errore logikoak sistematizatzen zerrenda batean, aurkariaren tesia gezurtatzen eztabaida bat irabazteko modu bat bezala sistematizatu[4] zuen moduan. Aristotelesek “Sofismoen Gezurtatzea”-n (De Sophisticis Elenchis) hamahiru falazia antzematen ditu. Bi talde handi bereizi zituen Falazia linguistikoak eta Linguistikoak ez ziren falaziak, batzuk lengoaian dute oinarria eta besteek aldiz ez[5][6]. Falazia hauei gaur egun hitzezko falazia eta falazia materiala deitzen zaie. Falazia materiala eztabaidatzailea hitz egiten ari denaren inguruko hutsegite bat da, eta aldiz, hitzezko falazia eztabaidatzailea nola hitz egiten ari denaren hutsegitea da. Hitzezko falaziak ondorioak lor daitezkeenak dira, hitzen erabilera okerra edo anbiguoarekin[7]. Hizkuntzarekiko dependentea den falazien, hots, falazia linguistikoen adibide bat gizateriaren artean jakintsuak edo ez-jakinak [4]diren ikasleak eztabaida gisa ematen da. Linguistikoak ez diren falaziak konplexuagoak izan daitezke, adibidez:

1.  “Coriscus Sokratesekiko ezberdina da”

2.  “Sokrates gizonezkoa da”

3.  “Ondorioz, Coriscus ezberdina da gizon batekiko”[4]

Richard Whately-k falazia modu zabalean definitzen du: “edozein argumentu, edo itxuraz argumentua dena, zeinak erabakigarria dela dirudien, baina errealitatean ez dena”[8].

Whately-k falaziak bi taldetan banatu zituen: logikoak eta materialak. Whately-ren iritziz, falazia logikoak ondorioak premisak jarraitzen ez dituen argumentuak dira. Falazia materialak ez dira akats logikoak ondorioak premisak jarraitzen dituelako. Berak orduan logikoak 2 taldetan banatu zituen: guztiz logikoak zirenak eta guztiz logikoak ez zirenak edo semi-logikoak zirenak. Guztiz logikoak ez zirenen taldean Aristotelesen sofismak zeuden, hauek izan ezik: ignoratio, elenchi, petitio principii eta non causa pro causa, zeinak talde materialean zeuden kokatuta[9].

Batzuetan hiztunak edo idazleak falazia modu intentzionalean erabiltzen du. Edozein testuingurutan, eztabaida akademikoak, lagunarteko elkarrizketak, diskurtso politikoak, publizitatea edota komedia-helburuak barne, hiztunak falaziazko argudiatzeak erabili ditzake entzulea edo irakurlea konbentzitzeko, ondorioa egiazkoa dela frogatzeko beharrezko ebidentziak emateko asmoz.

Hiztuna edo idazlea gehitzen dituzten adibideak[10]:

1. Argumentua erlazionatu gabeko gaietara desbideratzea (Ignoratio elenchi).
2. Pertsona baten izaera iraintzea (argumentum ad hominem).
3. Argumentu baten ondorioa jotzat hartzea, arrazoitze zirkular baten gisa, “galdera edo auzia hastea” ere deitua (petitio principi).
4. Logikan jauziak egitea (non-sequitur).
5. Kausa eta ondorio faltsuak hautematea (post hoc ergo propter hoc).
6. Baieztatzea eta guztiak ados egotea (argumentum ad populum, bandwagoning).
7. “Dilema faltsu” bat sortzea, zeinetan egoera gehiegi sinplifikatzen den.
8. Gertakariak modu selektiboan erabiltzea.
9. Konparazio faltsuak edo engainagarriak egitea (ekibalentzia faltsua eta analogia faltsua).
10. Azkar eta argudiorik gabe orokortzea (orokortze azkarra).

Komedian, arrazoitze akatsak helburu komikoekin erabiltzen dira. Groucho Marx-ek falazia amphibolikoak adierazpen ironikoak egiteko erabiltzen zituen; Gary Larson eta Scott Adams-ek falaziazko arrazoitzeak beraien marrazki-bizidun askotan erabili zituzten. Wes Boyer eta Samuel Stoddard-ek humorezko idazlanak idatzi izan dizute ikasleei konbentzigarri izaten erakusteko, falazia formal eta informalak erabiliz[11].

Neurketa falaziak berme gabeko jauzi inferentzialak dira, neurketa-balioan oinarritutako balore aldarrikapenerantz informazio gordinaren estrapolazioan hartzen dutenak parte.

• Falazia ainguraduna: Amos Tversky eta Daniel Kahnemanek teorizatu zuen lehen aldiz. Erabakiak hartzerakoan, eskainitako lehenengo informazio zatian gehiegi oinarritzearen ohiko giza joera deskribatzen du teoria honek.
• Falazia naturalista: arrazoiketa kate batean gerta daiteke, non “izan”-etik “izan behar”-erako berme gabeko estrapolazio bat egiten du. Adibidez “gehiago hobea da”, edota “gorago hobea da”.
• Analogia faltsua: Informazio puntuen arteko alderaketa ezegonkorrekin baieztapen bat egitea da arrazoiketa honen akatsa.
• Argumentum ex silentio: informazio falta baten ondorioz ateratako berme gabeko ondorioa da.
• Falazia ekologikoa: talde batzuen behaketan oinarritutako teoriak indibidualei aplikatzen zaizkionean gertatzen da honakoa. Adibidez, Protestante gehiago dituzten herrialdeetan suizidio-tasa handiagoa baldin badago, Protestanteak beraien buruaz beste egitea gertagarriagoa da.

Beste falaziak sailkatzeko sistemetatik garrantzitsuenak Francis Bacon eta J. S. Millenak dira. Baconek falaziak lau Idola-tan banatu zituen, zeinak giza adimenak egiteko joera handia duen akats mota ezberdinak laburtzen dituen. Eta J. S. Millek gaiaren inguruan eztabaidatzen du bere Logikaren V. liburuan.

Falazia batzuetan akats bat izan daiteke[12]. Falazia heuristika baten erabilera da, ondorio batetara jauzia emateko.

Beti bi aldek hartzen dute eztabaida batean parte. Falaziaren teoria pragmatikoa sostengatzeko elkarrizketaren egitura eztabaidak aurkaria den atal bat eta laguntzailea den atal bat duenaren pentsamenduan oinarritzen da. Elkarrizketak parte hartzaile bakoitzarentzat helburu indibidualak ditu, baina baita helburu kolektiboak ere, parte hartzaile guztientzat.

Teoria pragmatikoak bere erroak falazia gezurtatze sofistiko gisaren kontzepzio Aristotelikoan aurkitzen du, baina horretaz gain falaziak arrazoiketa teknika arrazoidunak direla eta askotan elkarrizketaren helburuak lortzeko erabili daitezkela defendatzen du.