Eurasianismo

Eurasianismoa (errusieraz: евразийство, translit.: yevraziystvo) Errusiako doktrina geopolitiko ideologia politiko ultranazionalista bat da, Errusiak eta bere gertuko bizilagunak, eslaviarrak, errumaniarrak, greziarrak edo musulmanak, osatutako osotasuna berez "entitate kontinental" gisa hartzen duena. Multzo horri Eurasia izena eman dio. Ikuspegi horren arabera, Eurasiak ez du jada Europak eta Asiak osatzen duten osoa izendatzen, Europa eta Asiaren gainean dauden tarteko espazio bat baizik. Errusia zibilizazio berezi baten ardatz egituratzailea izango litzateke, Mendebaldearen desberdina eta historikoki horri aurre egin behar izan diona.[1]

Eurasianismoaren mapa joera desberdinen arabera.
Mugimendu eurosanistaren bandera.

Garaiak

XVIII. mendetik aurrera Errusian agertu zen doktrina hau, Petri Handiak hasi eta lau enperatrizek bultzatu zuten Mendebaldetze behartuaren ondorioz. Orokorrean, ideologia honek gailur batzuk bizi izan ditu:

  • Eurasianismo teoriko baten sorrera tsarismoaren amaieran
  • 1920ko eta 1930eko hamarkadetako eurasianismoa, Alemaniako iraultza kontserbadorearen" bertsio errusiar moduko bat.[2] Hala ere 1938rako mugimendua jada desagertuta zegoen.[3][4]
  • Berlingo harresia erori osteko neoeurasianismoa, alegia; azken hau Alexander Dugin eskuin muturreko intelektualak ezagun egin zuen.
  • 2000ko hamarkadaren hasieratik, bere buruzagiek erakutsitako Errusiaren ikuspegi geopolitikoa eurasianismoan inspiratu da neurri batean.

Neoeuroasianismoa

Neoeurasianismoa 1990eko hamarkadan, SESB desegin ondoren, zabaldu zen korronte politiko bat da. "Neoeurasianismo" horren arabera, Errusia kulturalki eta historikoki Europatik baino Asiatik hurbilago dago. Korronte hori 1920ko hamarkadako lanetan oinarritu zen teoria berri bat ezartzeko.

Errusiako Gobernuaren azken urteetako ekintzak, batez ere Georgia[5] edo Ukrainiakoak[6] bezalako gatazketan, ideia neoeurasianisten eraginaren adibide izan dira, izan ere, korronteak Errusiak Kaukasoan duen nagusitasuna aldarrikatzen du.[7]

Ikuspegi praktikoago batetik, neoeurasianismoaren doktrinaren sorrera gaur egun Errusiak sustatzen dituen Eurasiako Batasunaren eta Eurasiako Ekonomia Erkidegoaren proiektuen oinarri ideologikoa ekarri zuen.

Javier Morales Hernández Europako Unibertsitateko Nazioarteko Harremanetarako irakaslearen arabera, Alexander Dugin da korronte horren defendatzaile nagusia gaur egun. Neoeurasianismoak ideologia askotariko pertsonengan aurkitu du babesa, eskuin muturretik, nazional-boltxebikeetatik, tradizionalista ortodoxoetatik edo komunistetatik.[8]

Eurasianismoa Errusiatik kanpo

Neoeurasianismoak lekua lortu du Turkiako sektore nazionalista batzuen artean. Ezkerreko alderdi batzuei ere eragin dien, bestetik, eduki antiinperialistagatik. Zenbait analistak diote ultranazionalistak eta Turkiako elite sekularra gero eta hurbilago daudela eurasianismotik.[9]

Jobbik hungariar eskuin muturreko alderdiak, bere burua moderatutzat hartu baino lehen, jarrera patrukista mantendu zuen.[10]

Erreferentziak
  1. https://academiaplay.es/eurasianismo-doctrina-putin/
  2. Laruelle Marlène. « Les idéologies de la « troisième voie » dans les années 1920 : le mouvement eurasiste russe », Vingtième Siècle, revue d'histoire, 70 zk, aprila-ekaina, 2001. 31-46. or.
  3. (Errusieraz) Алпатов, В. М.; Ашнин, Ф. Д.. (1996). «Евразийство в зеркале ОГПУ-НКВД-КГБ» Вестник Евразии=Acta Eurasica 2 (3): 5–18..
  4. (Errusieraz) «ЕВРАЗИЙСТВО • Большая российская энциклопедия - электронная версия» bigenc.ru.
  5. (Ingelesez) «Road to War in Georgia: The Chronicle of a Caucasian Tragedy» Spiegel 2008-8-25.
  6. (Ingelesez) «Putin's Thousand-Year War» Foreign Policy 2022/03/12.
  7. Pirchner, Herman. (2005). Reviving Greater Russia?: The Future of Russia's Borders with Belarus, Georgia, Kazakhstan, Moldova and Ukraine. University Press of America ISBN 0-7618-3200-9..
  8. López Jiménez, José Ángel; Morales Hernández, Javier. (2017). La política exterior de Rusia: Los conflictos congelados y la construcción de un orden internacional multipolar. , 39 or. ISBN 978-84-9148-473-8..
  9. Uslu, Emre. (2011-7-31). «El Ejército turco: una fuente de anti-americanismo en Turquía» Today's Zaman.
  10. (Ingelesez) Pieiller, Evelyne. (2016/11/10). «Hungary Looks to the Past for Its Future» Le Monde Diplomatique.

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.