Eskandinaviar mitologia
Eskandinaviar mitologia eskandinaviar herrien erlijio, sinesmen eta kondairez osatuta dago. Antzinako germaniarren mitologiatik ekarria eta anglosaxoi mitologiari lotua, aurreko indoeuropar mitologian du oinarria[1].
Eskandinaviar mitologia iparraldeko germaniarren sinesmen eta kondairen bilduma da. Mitologia hori ez zen bertan bizi ziren uraliar (finlandiar, estoniar eta laponiarrak) eta baltiar herriekin (letoniarrak) partekatua, herri horiek beren mitologia zutelako. Eskandinaviarren erlijioa ez zen teofania batː ez zegoen jainkoek gizakiei emandako egiarik (hala ere, badaude gizakiek jainkoak bisitatu, edo alderantziz, eta zerbait ikasten dutela kontatzen zuten kondairak), eta ez zuten liburu saindurik. Mitologia hori ahozko tradizioak gorde zuen belaunaldiz belaunaldi, buruz ikasi eta ahoz esaten ziren poesia luzeen bitartez. Ahozko eskualdatze hori bikingoen artean zabaldu eta Erdi Aroan, kristautasuna etortzear zegoela edo hasiberria zela, Edda izeneko liburuetan idatzi zuten.
Eskandinaviar folklorean, sinesmenak luzaroan mantendu zituzten eta zenbait baserri-eskualdetan ohiturek gaur arte diraute. Besteak, berriz, berpiztuak edo asmatuak izan dira, tartean Ásatrú edo germaniar neopaganismoa. Mitologia horrek literatura, antzerkia eta filmetan ere izan du eragin eta isla.
Kosmologia
Eskandinaviar mitologian mundua disko lauaren formakoa da. Diskoa Yggdrasil izeneko bederatzi munduz osatutako unibertsoari eusten dion zuhaitzaren adarretan dago[2]. Zuhaitz horretan zenbait izaki bizi dira:
- sustraietan, Niðhöggr herensugea bizi da: sustraiak karraskatzen ditu eta Ragnaröken hasieran arbola bota du,
- goiko adarrean, bederatzi munduak behatzen zituen arranoa,
- bekozkoan, Veðrfölnir izeneko belatza bizi da, arranoa behatzen duena,
- Ratatösk izeneko katagorria sustrai eta tontorren artean dabil, herensugearen eta arranoen arteko liskarrak sortuz.
Hona hemen bederatzi munduetako nagusiak:
- Asgard (as- áss edo Æsirren "arroa" da; gard, "lekua"), zeruko goialdea da. Bertan jainkoak bizi ziren eta hara iristeko ostadarra zeharkatzen zuten (Heimdalek babesturiko Bifrost izeneko zubia) Æsir (jainko) edo Vanir batek zeharkatua zenean, Heimdalek adarra jotzen zuen.
- Jotunheimen, berriz, erraldoiak bizi ziren.
- Lokiren alaba Helak Niflheim gobernatzen zuen. Edda prosaikoak su-erraldoien Muspelheim erresumatik hegoalderantz dagoen gela hotz horretan hildakoak bizi zirela zioen[3].
- Alfheimen elfo argiak (ljósálfar) eta Svartalfaheimen elfo ilunak bizi ziren.
- Asgard eta Niflheim artean Midgard zegoen, zeruko behealdea: bertan gizakiak bizi ziren.
Kosmologia horretan, dualtasuna garrantzitsua da oso. Adibidez, egunak eta gauak bere kontrakontu mitologikoak dituzte, Dagr/Skinfaxi eta Nott/Hrímfaxi hain zuzen ere.
Naturaz gaindiko izakiak
Jainko vikingoak
Herri nordikoek bi motatako jainkoak gurtzen zituzten: haien artean, nagusia Æsir-en kategoria da.
Asgarden, jainkoen bizitokian, Æsir (jainkoak) eta Asynjur (jainkosak) bizi ziren. Guztiek asanblea bat osatzen zuten: Odin haren buru zen, noble eta garrantzitsuena.
Jainko horien artean, Thor —trumoiaren jainkoa— burdinazko eskularruekin, bere mailu ospetsu Mjolnir eta gerriko magiko baten jabea, indarraren jainkoa eta hierarkikoki Odinengandik oso hurbil dagoena, nabarmen daiteke. Tyr kemenaren jainkoak bere eskua sakrifikatu zuen gainerako jainkoek Fenrir otso handia lot zezaten. Bragi jakinduriaren eta hitz-jarioaren jainkoa da; Heimdall, bederatzi dontzeila eta jainkoen zaindariaren semea, txoriak baino lo gutxiago egiten du, eta bere adarraren soinua zeruko edo lurreko edozein lekutan entzun daiteke. Baldrr, anaia hil zuen jainko itsu misteriotsu gisa ezagutua, min zezakeen landare bakarra, Baldr jaio zenean bien amak izaki bizidun edo bizigabe orori semeari kalterik egingo ez ziola agindu baitzion, baina landare txiki bat ahaztu zitzaion, muertua. Lokik, Begirren ego eta urrakortasunaz nekaturik, anaia hilko zuen gezi bat eman zion anaia itsuari. Odinek Loki zigortu zuen hiru harritan lotuz eta suge bati pozoia aurpegira ttu eginaraziz aldiro, min ikaragarria emanez eta aurpegia desitxuratuz.
Vidar jainko goibela da, baina onena edozein gatazka konpontzeko, nahiz eta zaila izan. Vali arkularien jainkoa da, punteria gaindiezinarekin. Ull buruz buruko borrokaren jainkoa da. Forseti adiskidetasunaren eta adiskidetasunaren Bata da. Loki gizaki guztien zoritxarra da; maltzurra eta nahasgarria, ustekabekoa eta apetatsua, kaosaren, zoriaren, gezurraren eta engainuaren jainkoa da.
Eskandinaviar panteoiko jainkosen artean Frigg dago, Odinen emaztea, iragarlea; Eir, sendatzailea; Sjöfn, gizakien pentsamenduak maitasunerantz eramaten dituena; Var, zin-egitekoen jainkosa; Syn, ateen zaindaria; Iاunn, Bragiren emaztea, kutxatila batean gordetzen ditu jainkoek koskatuko dituzten sagarrak.
Vanir-ak
Nahiz eta zeruko jatorrizko biztanleak zibilak izan, haiek ez ziren arraza nordikoek gurtzen zituzten jainko bakarrak, itsasoko, haizeko, basoetako eta naturaren indarretako jainkoen boterea ere onartzen baitzuten. Jainko horiek Vanir izena dute, Vanaheimen bizi ziren eta beren domeinuak beren nahiaren arabera gobernatzen zituzten.
Haizeak, itsasoak eta suak gobernatzen dituzte, eta Skahi ehiztaria du emazte. Frey eta Freyja Njörnrren semeak dira: Freyk euria eta eguzkia gobernatzen ditu eta uzta onak lortzeko deitzen zuten. Ugalkortasuna irudikatzen du; Freyja maitasunaren jainkosa da.
Errege eta heroiak
Literatura mitologikoak heroien eta erregeen kondairak kontatzen ditu, baita naturaz gaindiko izakienak ere. Klan eta erresumen sortzaile horiek garrantzi handia dute ekintza egokien edo jatorri nazionalen ilustrazio gisa. Baliteke literatura heroikoak epika nazionalaren funtzio bera bete izana Europako beste literatura batzuetan, edo baliteke identitate tribalarekin lotura handiagoa izan izana. Bere irudi mitiko asko ziurrenik iraganean existitu ziren, eta Eskandinaviako jakintsuen belaunaldiak saiatu dira sagen mitoen barruan beren istorioak ateratzen.
Batzuetan heroi bera hainbat modutan berpizten da. Germaniako munduaren zein zatiren arabera, Weyland/Völundr eta Siegfried/Sigurd bezalako epikak irauten du, eta ziurrenik Beowulf/Bödvar Bjarki. Beste heroi nabarmen batzuk Hagbard, Starkad, Ragnar Lodbrok, Sigurd Ring, Ivar Vidfamne eta Harald Hilditonn dira. Skjaldmöak ere nabarmenak dira, gerlariaren bidea aukeratu zuten emakume «arruntak» baitziren. Emakume horiek heroi gisa funtzionatzen zuten, baita bidaia heroikoetan oztopo gisa ere.
Kristautasunarekin harremana
Mitologiaren interpretazioan sortzen den arazo nagusi bat, bi kulturek kontaktua izan aurreko garaiarengandik gertuen dauden dokumentuak kristauek idatzi zituztela da. Adibidez, Edda Menor eta Heimskringla Snorri Sturlusonek idatzi zituen XIII. mendean, Islandia kristau bilakatuta dagoeneko bi mende zijoanean.
Saga guztiak Islandiatik datoz. Baina, erlijio-tolerantzia giro hartan ere, Snorri funtsean kristaua zen ikuspuntu baten eraginpean egon zen. Heimskringlak argibide interesgarri batzuk ematen dizkio arazo honi. Snorrik Asiatik etorritako giza buruzagi militar gisa aurkezten du Odin, botere magikoak bereganatzen dituena, Suedia konkistatzen duena, eta hura hiltzean erdijainko bihurtzen dena. Odinen jainkotasuna beheratuta, Snorrik Suediako errege Aunek berarekin ospatzen duen itunaren historia kontatzen du: bere bizitza luzatzearren, Aunek bere semea sakrifikatu behar zuen. Geroago, Heimskringlan, Snorrik zehatz-mehatz erregistratzen du nola bihurtzen dituen kristautasunera, Olaf Haraldssonek (Olaf II.a Santua) norvegiarrak kristau sinesmenera basatiki bihurtu zituen bezala.
Islandian, gerra zibila ekidin nahian, Islandiako parlamentuak kristautasunaren alde bozkatu zuen, baina etxe bakoitzeko pribatutasunean paganismoa onartu zuen. Suediak, bestalde, hainbat gerra zibil izan zituen XI. mendean, eta Upsalako tenplua erre zuten. Ingalaterran, kristautzea goiz eta noizbehinka gertatu zen, oso gutxitan indarraren bidez. Hertsadura bidezko bihurketa gutxi erabili zen eskandinaviar jainkoak gurtzen ziren eremuetan. Hala ere, konbertsioa ez zen gauetik goizera gertatu. Klero kristauak ahal zuen guztia egin zuen herriari jainkoak demonioak zirela erakusteko, baina bere arrakasta mugatua izan zen, eta jainkoak ez ziren inoiz gaiztagin bihurtu Eskandinaviako herri gehienaren iritzian.
Bi kokaleku zentralki kokatuta eta isolatuta egon beharrean, kristautzea hasi zenean ilustratu daitezke. Suediako Lovön uharteko hilobien ikerketa arkeologikoek frogatu dutenez, kristautzeak 150 eta 200 urte artean iraun zuen, eta, gainera, errege eta gotzainengandik gertu zegoen. Era berean, Bergen hiriko merkataritza-gune jendetsuan, XIII. mendeko inskripzio runiko asko aurkitu ziren, horien artean Bryggen inskripzioak. Batek dio: «baliteke Thorrek zu hartzea, edo baliteke Odin zure jabea izatea». Eta bestea honako hau esaten duen seid-a da: «Erruna sendagarriak tailatzen ditut, erruna salbatzaileak tailatzen ditut, behin elfoen aurka, bi aldiz trollen aurka, hiru aldiz jotunen aurka».Bigarrenak valkiria arriskutsu bat aipatzen du, «skag-valkyrja», seguruenik Skögulen bariante bat dena.
Gainerakoan, txosten gutxi dago XIV. mendetik XVIII. mendera, elizgizonek izan ezik, Olaus Magnusek (1555) idatzi zuen bezala, antzinako sinesmenak iraungitzeko zailtasunei buruz. Dirudienez, Thrymen kantuarekin (Þrymskviða) lotzen den historia oso erresistentea izan da, baita Hagbard eta Signyren historia erromantikoa eta XVII. mendean nahiz XIX. mendean erregistratutako bertsioak ere. Azken mendeetan, Suediako folkloristek herriaren sinesmenak dokumentatu zituzten, eta haien gainazalean eskandinaviar mitologiako jainkoen tradizio asko bizirik atera ziren. Hala ere, tradizioak Snorriren kontakizunen sistema kohesibotik aldentzen dira. Jainko asko ahaztuak izan ziren, eta Odin eta Thor bakarrik ageri dira elezahar askotan. Freyja batzuetan aipatzen da eta Baldr toponimoei buruzko elezaharretan bizi da.
Eskandinaviar mitologiako beste elementu batzuk bizirik atera ziren, eskandinaviar folkloreko naturaz gaindiko izakiei zegokienez bereziki. Gainera, patuari lotutako sinesmen nordikoek tinko iraun dute gaur egun arte. Kristau infernuak Eskandinaviako mitologian heriotzaren errepresentazioekin antzekotasuna zeukanez, antzinako sinesmenen izenetako bat maileguan hartu zen, Helvíti bezala — «infernuko zigor» gisa itzulia —. Yuleren tradizioetako batzuk gorde egin ziren, hala nola Eguberrietan txerri bat sakrifikatzeko Suediako tradizioa, jatorrian Freyren sakrifizioari parte ematen ziona.
Eragina gaur egun
Eskandinaviar jainkoek eta bere kondaira nagusiek eragina izan dute egungo munduan. Nabariena egungo hizkuntzetan asteko egunen izenak dira:
Euskara | Ingelesa | Alemana | Suediera | Jatorrizko izena |
---|---|---|---|---|
Astelehena | Monday | Montag | Måndag | Ilargiaren eguna |
Asteartea | Tuesday | Dienstag | Tisdag | Tyrren eguna |
Asteazkena | Wednesday | Mittwoch | Onsdag | Odinen (Woden) eguna |
Osteguna | Thursday | Donnerstag | Torsdag | Thorren eguna |
Ostirala | Friday | Freitag | Fredag | Frigg edo Freyjaren eguna |
Artean ere mitologia horretan oinarritutako lanak arrakastatsuak izan dira oso, adibidez J. R. R. Tolkienen Eraztunen Jauna edo Richard Wagnerren Der Ring des Nibelungen.
1955eko Literatura Nobel Sari Halldor Laxnessek 1968an Glaziar Azpian eleberria argitaratu zuen, komunitate islandiarreko elementu kristauak fikziotik agertzen dituena.
Azpimarragarria da mitologia nordikoaren presentzia Marvelen komikietan Stan Leeren eskutik. Lehen pertsonaia Thor izan zen, 1962an super-heroien komikien munduan agertu zena. Marvel unibertso zinematikoan are gehiago garatu da pertsonaia, Thor filmetik hasita. Komiki eta film horietan Thorrekin batera mitologia nordikoko beste elementu batzuk ere azaldu dira, hala nola Asgard (planeta bihurturik) edo senideak, Odin aita eta Loki anaia[4].[5]
Estetika eta izen zehatz batzuk ere popularrak egin dira God of Warren gisako bideo-jokoetan[6], Vikings (Netflix plataformakoa) bezalako telesailetan daude: hor mitoak ez dira marrazten, baina haien oihartzuna pertsonaiengan nolabait ezaguna da ikuslegoarentzat.
Neopaganismoa
XXI. mendean badira herrialde germaniko zenbaitetan, mitologia nordikoan oinarritutako sinesmenak (estetikoki edo egiazki) jarraitzen dituzten taldeak, germaniar neopaganismo edo etenismoa bezalako terminoak batzen dituztenak. Zale eta jarraitzaileek zenbait termino darabiltzate euren fedeak adierazteko, hala nola Ásatrú, Norsk Sed (Eskandinaviar usadioa), Forn Sed (Antzinako usadioa), Vanatrú (Vanir jainkoen kultua), Vor Sed (Gure usadioa), Teodish (Anglosaxoi fedea) edo Odinismoa.
Erreferentziak
- Niedner, Heinrich. (1997). Mitología Nórdica. Bartzelona: Edicomunicación ISBN 84-7672-781-X..
- Crossley-Holland, Kevin. (1981). The Norse Myths. New York: Pantheon Books ISBN 0-394-74846-8..
- Mable, Hanilton Wright. (1901). Norse Stories Retold from the Eddas. New York: Hippocrene Books ISBN 0-7818-0770-0..
- (Ingelesez) «Thor (Thor Odinson) In Comics Powers, Villains, Weaknesses | Marvel» Marvel Entertainment (Noiz kontsultatua: 2022-04-04).
- (Gaztelaniaz) Univision. «Marvel se apropió de algunos personajes de la mitología nórdica para crear superhéroes y villanos» Univision (Noiz kontsultatua: 2022-04-27).
- (Gaztelaniaz) Martínez, David. (2018-04-06). «Lo que debes saber de mitología nórdica en God of War» Hobbyconsolas (Noiz kontsultatua: 2022-04-27).