Erdi Aroko literatura

Erdi Aroko Literatura mende horietan batez ere Europan idatzitako liburuak dira. Gutxi gorabehera mila urteko garaia da, Mendebaldeko Erromatar Inperioaren amaieratik Pizkundearen hasiera arte, XVI. mende hasieran. Urte horien literatura, neurri handi batean, erlijioari buruzkoa da baina badira ere lan profanoak.

Hildegard von Bingenen Liber Divinorum Operum eskuliburua (XIII. mende).
Kultura idatzia elizaren eskuetan zegoen.

Hizkuntzak

Latina Mendebaldeko eta Erdialdeko Europa menderatzen zuen Eliza Katolikoaren hizkuntza zen eta Eliza ia hezkuntza iturri bakarra zenez, latina hizkuntza arrunta zen Erdi Aroko idazkietarako, baita inoiz erromanizatu ez ziren Europako zenbait lekutan ere. Nahiz eta oso ezagunak ez izan literatura aberatsa dugu latinez idatzitakoa Erdi Aroan.

Hala ere, Ekialdeko Europan, Ekialdeko Erromatar Inperioaren eta Ekialdeko Eliza Ortodoxoaren eraginak greziera eta esloveniera hizkuntza idatzi nagusiak bihurtu zituen. Jende arruntei dagozkien bertako betiko hizkuntzak erabiltzen jarraitu zuten. Horrela, lan ospetsuak izango ziren batzuk sortu ziren:

Esan behar da, izan ere, latin ez zen beste hizkuntzetan idatzitako testuak Europa osoan gutxi izan zirela; gaztelaniazko kasuan oso eskasak.[1]

Iberiar penintsulan ere arabiera eta moriskoen hizkuntza hartu behar dira kontutan.

Lan anonimoak

Epopeia hauek eta beste batzuk, idatziak izan aurretik ahoz-aho zabaldu ziren eta azaltzen dituzten narrazioak herrietan oso sustraituak zeuden. Idatzi zirenean egileen izenik gabe agertu ziren, anominoak bezala.

Erdi Aroko lan gehienak sinatu gabe heldu dira guregana. Lanen izaera hori ez da dokumentazioaren faltaren ondorioa bakarrik. Garai horieteko egileen funtzioak eta izaera ez zen gaur egungo modukoa, erromantizismotik aurrera zabaldua. Erdi Aroko egileek sortzaileak baino gehiago kopistak ziren: antziaroko egileen edo Elizako Gurasoen lanen behin eta berriro idazten zituzten, batzutan testu horiek hobetzeko aldaketak eginez. Sortu baino gehiago ezagutzen zituzten liburuak edertzen zituzten. Itxuraz liburu berriak zirenean ere benetako egilea zein zen ez zegoen batere garbi. Horregatik egiletzak ez zuen garrantzi handia izaten.

Erlijio literatura

Tomas Akinokoaren Summa Teologica liburuaren orria.

Teologiarekin lotuta zeuden lanak nagusiak izan ziren Erdi Aroan. Klero kristaua garaiko gizartearen kulturaren erdian zegoen eta, horregatik, haien interesen arabera garatu zen literatura. Garaiko ereserki asko gorde dira. Liturgia, bestetik, oraindik ez zegoen bateratuta eta ohikoa zen ikuspuntu desberdinetako meza liburuak izatea. Antselmo Canterburykoak, Tomas Akinokoak eta Petri Abelardok teologiari eta filosofiari buruzko tratatu luzeak idatzi zituzten; lan horietan elizaren ideiak eta Antzinako Greziaren egileen ideiak lotzen saiatzen ziren Hagiografiek ere garapen handia ezagutu zuten kristauen fedea indartzeko asmoz. Zabalkunde handia ezagutu zuten ere Frantzisko Asiskoaren lanak.

Literatura profanoa

Literatura profanoaren kontzeptuak erlijioarekin lotura ez duela adierazi nahi du. Gaien aldetik, gai handi batzuk aurkitu izan dira:

Emakumeak Erdi Aroko literaturan

Christine de Pizanek idatzitako La Città delle Dame liburuko miniatura.

Erdi Aroan emakumezkoen eta gizonezkoen arteko diferentziak handiak ziren. Ohikoak ziren idazlan misoginoak baina, dena den, baziren ere beste motatako pentsamendu korronteak non emakumeen papera garrantzitsuagoa baitzen; hori izan zen kataroen kasuan. Nahiz eta baldintza zail horietan bizi, emakume batzuek idazteko gaitasuna garatu zuten ete, lan horretan, ospe handia lortu zuten. Aukera errazena testu erlijiosoak lantzea zen; ondoren santuak bezala kanonizatuak izan ziren emakume askok haien hausnarketak zein otoitzak liburuetan jaso zituzten. Horri esker Erdi Aroko emakumeen inguruko informazioa ezagutu izan dugu. Lan horietan hiru moja aipa daitezke: Klara Asiskoa, Brigida Suediakoa eta Katalina Sienakoa. Dena dela, emakume horien idazlanak sarritan ortodoxiatik kanpoan ikusten ziren eta boterea oso kritikoa agertu zen haien aurrean. Deigarriak dira bi emakume mistikoen lanak: Julian Norwichekoa eta Hildegarda Bingengoa.

Emakumeek ere beste motatako testuak idatzi zituzten, gizarteari buruzkoak, gorteko maitasunari buruzkoak... Esaterako, Maria Frantziakoak eta Christine de Pizanek garairako oso pentsamendu aurrerakoia erakutsi zuten.

Idazle juduak

Europa osoan zeuden idazle juduek ere literatura interesgarria sortu zuten. Idazle horien artean bi aipatuko ditugu: Maimonides, Kordoban jaioa, eta Rashi, Frantziako Troyesen jaioa. Biak oso ezagunak izan ziren eta beste egile juduen artean eragin handia ezagutu zuten.

Erdi Aroko literaturaren lan garrantzitsuak

Eskuizkribuen ekoizpena Erdi Aroan.

Amadis de Gaularen azala, 1533ko edizioa.

Erreferentziak

  1. María Jesús Lacarrra-Juan Manuel Cacho: Historia de la literatura española, I. Entre oralidad y escritura. La Edad Media. Crítica, 2012, 25 or.
  2. Buringh, Eltjo; van Zanden, Jan Luiten: «Charting the “Rise of the West”: Manuscripts and Printed Books in Europe, A Long-Term Perspective from the Sixth through Eighteenth Centuries», The Journal of Economic History, 69.liburuki, 2.zk. (2009), 409-445 or. (416, 1.koadroa)

Ikus, gainera

Kanpo estekak

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.