Emília de Sousa Costa

Emilia de Sousa Costa (Lamego (Almacave), Portugal, 1877ko abenduaren 15a – Porto, Portugal, 1959ko ekainaren 7a) idazle eta feminista portugesa izan zen.[1]

 

Emília de Sousa Costa

Bizitza
JaiotzaLamego (en) Itzuli, 1877ko abenduaren 15a
Herrialdea Portugal
 Portugalgo Erresuma
Lehen hizkuntzaportugesa
Heriotza1959ko ekainaren 7a (81 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakportugesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea

Biografia

Luis María Teixeira-Lopes koronelaren (São João da Pesquerakoa) eta María do Pilar Pinto-Cardosoren (Lamegoko Penajoia herrixkakoa) alaba zen.

Emília de Sousa Costa, Ilustração Portugueza , 1918.04.01

1904ko urriaren 5ean, 26 urte zituela, Alberto Mário de Sousa e Costa (Almacave, 1879 - Vila Pouca de Aguiar, 1961) magistratu eta idazlearekin ezkondu zen jaioterrian, 25 urtekoa, António de Sousa eta Costa eta Tomasia da Conceiço Gomcostaren semea.

Emília de Sousa Costak emakumeen hezkuntzaren alde egin zuen. Raparigas Estudante Pobreei laguntzeko "la Caixa de Auxílio" ("neska ikasle pobreei laguntzeko kutxa") sortzen lagundu zuen. Lisboako Tutoretza Nagusian, haur gaizkile edo abandonatuentzako erakundean, klaseak eman zituen eta Federação Nacional de dos Amigos das Crianças (Haurren Lagunen Federazio Nazionala) erakundeko kide izan zen.[2]

Lanak

Idazle gisa, Emilia de Sousa Costa haurrentzako liburuetan aritu zen batez ere. Beste era bateko ipuin eta eleberriak ere idatzi bazituen ere.

1933an eleberri bat argitaratu zuen, Quem tiver filhas no mundo..., hainbat ipuin zituena.[3]

1935ean Lendas de Portugal izeneko ipuin-liburu historikoa argitaratu zuen.[4] Portugalgo kondaira eta narratibei buruzko 26 ipuin txiki dira, eta izenburu hauexek dituzte:

  • «Amor fiel» (11. or.) 7-10),
  • «Entre mouro e cristãos» (or. 11-16),
  • «Portuguezinhos valentes» (or.: 17-26),
  • «Ríos de encantamento» (11. or.) 31-36),
  • «A mais santa das rainha e frei Salvado» (or. 37-42),
  • «Frades ou carpinteiros» (or. 43-46),
  • «Em mangas de camisa» (or. 47-50),
  • «Eman edatea quem stem-i egoitza» (or.) 51-54),
  • «Por amor» 55-58),
  • «A honra das mulheres» (11. or.) 59-62),
  • «Fartar vilanagem» (11. or.) 63-66),
  • «Morroiaren estrelak» (pp. 67-70),
  • «Herói alegre e aventuroso» 71-74),
  • «Pois não? Queira alza» (or. 75-78),
  • «Pedra falante» (11. or.) 79-80),
  • «Sem papas na lingua» (or.) 81-82),
  • «A heroína de Salga» (11. or.) 83-86),
  • «A maior glória» (or. 87-90),
  • «Ninguém faça mal» (or.: 91-96),
  • «Um grande santo» (11. or.) 97-102),
  • «O menino Jesus pastorinho» 103-112),
  • Rainha e santa 113-116),
  • Pai e verdugo 117-122),
  • «São milagrosas as águas do Gerês» (or.: 123-128) e)
  • «A honra vale mais do que a vida» (or. 123-132).

1947an No reino do Sol argitaratu zuen, Ofélia Marquesekin.[5]

Grimm anaien obraren egokitzapenak

Emilia de Sousa Costa Jakob Grimm (1785-1863) eta Wilhelm Grimm (1786-1859) anaien lanaren dibulgatzaile handia izan zen, euren ipuin asko portugesera egokituz.

  • A lebre e o ouriço (Grimm anaien testu batean oinarritua).
  • Branca de Neve eta Rosa Encarnada (Grimm anaien testu batean oinarritua).
  • João feliz (Grimm anaien testu batean oinarritua).
  • O alfaiatinho baliotsua (Grimm anaien testu batean oinarritua).

Bizitza pribatua

Azken urteetan, Emilia Sousa Costak Alberto Sousa Costarekin ezkonduta jarraitu zuen. Contumilako Conventinho izeneko etxe batean bizi izan ziren. Bi seme-alaba izan zituzten: Mario Sousa Costa eta Helena Sousa Costa[6][7]

Idazlea Campanhã (Oporto) freguesian hil zen, 1959ko ekainaren 7an, 81 urte zituela. Senarra bi urte geroago hil zen.

Aintzatespenak

2010eko urriaren 5ean, Portugalgo Errepublikaren mendeurrena ospatzeko, hainbat posta-zigilu eman ziren XX. mendearen hasieran —idazki edo ekintzen bidez— emakumeen eskubideak defendatzeko ekarpen sozial, kultural edo politiko handiak egin zituzten emakumeen omenez. Zigiluetako bat Emília de Sousa Costa idazleari eta Virgínia Quaresma kazetariari (1882-1973) eskaini zitzaien.[8]

Erreferentziak
  1. «A Celebration of Women Writers: PORTUGAL» digital.library.upenn.edu (Noiz kontsultatua: 2022-06-12).
  2. «Mulheres da República» (biografías breves).
  3. Emília de Sousa Costa (1877-1959): Quem tiver filhas no mundo..., 1933. Portada creada por Raquel Roque-Gameiro (1889-1970), que se encuentra en el sitio web Blog da Rua Nove. Consultado el 28 de mayo de 2013.
  4. Emília de Sousa Costa: Lendas de Portugal. Oporto: Empresa Nacional de Publicidade, 1935. 135Txantiloi:Esdpp.
  5. Emilia de Sousa Costa, y Ofélia Marques: No reino do Sol. Oporto: Ática, segunda edición, 1947. 93 páginas. Datos bibliográficos en Google Libros. Consultado el 29 de mayo de 2013.
  6. Mario Sousa Costa fue padre de Alice e Maria Luisa de Sousa Costa (fallecidas) de su primer casamento con Maria Alice Garizo do Carmo, y fue padre de Alberto Pidgi de Sousa Costa y de Emília Tilly de Sousa Costa, de su segundo casamento con la canadiense Mary Wainright.
  7. Helena Sousa Costa se casó con el juez Mendes Belo (sobrino del cardenal Mendes Belo), y tuvieron tres hijos: António Luis, Isabel y Jorge (actor).
  8. «Postugal: Portugal on stamps», artículo con fotografías del sello postal dedicado a Emília de Sousa Costa y a la periodista Virgínia Quaresma. Consultado el 28 de mayo de 2013.

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.