Elsa López
Amada Elsa López Rodríguez (Fernando Poo, gaur egungo Malabo) Ginea Espainiarra; 1943ko urtarrilaren 17a) idazlea da, poesian espezializatua.
Elsa López | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Malabo, 1943ko urtarrilaren 17a (81 urte) |
Herrialdea | Espainia |
Hezkuntza | |
Heziketa | Madrilgo Complutense Unibertsitatea |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, antropologoa eta biografoa |
elsalopez.wordpress.com |
Biografia
Amada Elsa López Rodríguez Fernando Poon (gaur egungo Malabo) jaio eta bizi izan zen 1947 arte. Urte horretan, La Palma uhartera (Kanariak) joan zen bizitzera, eta han bizi izan zen 1955era arte. Azkenik, Madrilera joan zen, batxilergoko ikasketak egin zituen lekura.[1][2]
1965ean, Filosofiako lizentziatura eskuratu zuen Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean[3], eta, Lausanako (Suitza) Espainiako Literaturako irakasle gisa urtebete eman ostean, 1966an irakasle lanean hasi zen Madrileko Estudio ikastetxe liberalean, Irakaskuntzako Erakunde Librearen oinordekoan.[2]
1972tik aurrera, irakasle jardun zuen irakaskuntza ertaineko hainbat institututan, eta 1980an Filosofia eta Letretako doktoretza lortu zuen; 1982an, berriz, Madrilgo Isabel La Catílica Institutuko Filosofia katedra lortu zuen, eta 1993ra arte hantxe eman zituen eskolak.
1987tik 1989ra bitartean, Madrilgo Ateneoko Literatura Saileko buru izan zen, eta Siddharth Mehta argitaletxea ere zuzendu zuen. 1989an bere argitaletxea sortu zuen, Ediciones La Palma izenekoa.[4][2][3]
1993an José Pérez Vidal I. Ikerketa Saria jaso zuen eta Kanariar Uharteetara joan zen zerbitzu-eginkizunetan, Kanarietako Gobernuaren El Papel de Canarias (1993) eta Memoria de las islas (1994-2000) proiektuak zuzendu eta koordinatzera. Urte horretan bertan, La Casa de Jorós museo etnografikoa eta herri-artearen zentroa sortu zituen Santa Cruz de la Palman.[2]
2002tik 2006ra Sortzaile Gazteentzako Antonio Gala Fundazioa zuzendu zuen.[5][6] Handik kargutik kendu egin zuten Antonio Galarekin desadostasunak zituelako, nahiz eta idazleak aldez aurretik jakinarazi zuen kargua utzi nahi zuela.[7]
Ediciones La Palma eta Promoción Cero zuzentzen ditu.Bere lanak hainbat sari jaso ditu, hala nola Melilla Hiria poesia-saria, emakume batek sari hori irabazi zuen lehen aldia; edo José Pérez Vidal I. Ikerketa-saria, 1993. urtekoa; hainbat antologiatan sartua eta hainbat hizkuntzatara itzulia.[8][3][2]
Ekuatore Gineako independentziaren 50. urteurrenean, Malaboko Espainiako enbaxadako kultur etxeek gonbita egin zioten 1980ko hamarkadan Hispano-Guineano Kultur Etxeak sortutako Urriaren 12ko Lehiaketa Nazionaleko epaimahaia osatzera.
Sariak
- José Pérez Vidal I. Ikerketa Saria (1993)[3]
- Melilla Hiria Nazioarteko Poesia Saria (1987)[9]
- Damaskoko Poesia Arrosaren Nazioarteko Saria (1989)[1]
- José Hierro XII. Poesia Sari Nazionala (2002)
- Kordoba Hiria XIII. Ricardo Molina Poesia Saria (2005)[10]
- Kanarietako Urrezko Domina (2016)[4]
- Literaturako Canarias saria (2022)[11]
Lanak
Poesia
- El viento y las adelfas (1973)
- Inevitable océano (1982)[2]
- Penumbra (1985)[2]
- Del amor imperfecto, Premio Internacional de Poesía Ciudad de Melilla 1987 (1987)[2]
- La Casa Cabrera (1989)
- La fajana oscura, Rosa de Damasco Nazioarteko poesia saria 1989 (1990)[2]
- Cementerio de elefantes (1992)
- Al final del agua (1993)
- Tránsito (1995)
- Magarzas (1997)
- Mar de amores, José Hierro XII Poesia Sari Nazionala (2002)
- Ministerio del Aire, antología 1973-2003 (2003)
- Quince poemas (de amor adolescente) (2003)
- La pecera (2005)
- A mar abierto, poesía 1973-2003 (2006)
- Travesía, Kordoba Hiria XIII. Ricardo Molina Poesia Saria 2005 (2006)[3]
- Viaje a la nada, Hiperión. Madril, 2016. 65 páginas
- Últimos poemas de amor (A la memoria de Paul Éluard), Hiperión, Madrid, 2018.
Narratiba
Antropologia
- Estudio antropológico-social de una comunidad campesina en la zona de Garafía, al norte de la Isla de La Palma (1976)
- El tablado de la Montañeta, estructura social y cultural de una comunidad campesina en la Isla de la Palma, tesis doctoral (1980)
- Identidad rural y etnicidad insular (1981)
- El serinoque, música y poesía en la Isla de La Palma (1982)
- Expresiones simbólicas a través de un ejemplo de arquitectura popular (1983)
- Símbolo y realidad en la canción de cuna (1984)
- El viento como metáfora de la locura en las Islas Canarias (1986)
- La simbología en la medicina popular canaria (1987)
- España canta (1990)
- Arquitectura y espacio canario, forma y color como signo en El Tablado (1990)
- La sabiduría popular en la arquitectura (1994)
Biografia
Erreferentziak
- Elsa López recuerda en 'El corazón de los pájaros' su infancia en la Guinea colonial. José María Díaz de Tuesta El País 19 de enero de 2001 Consulta 17 de marzp de 2017
- Reseña biográfica A media voz Consulta 20 de marzo de 2017
- Elsa López Portal de poesía Consulta 20 de marzo de 2017
- Elsa López: “Es el pueblo canario el que me da la Medalla de Oro” Belén Molina El Diario.es 30 de mayo de 2016 Consulta 20 de marzo de 2017
- La poesía y los amigos despiden a José Hierro. Jesús Ruiz Montilla El País de 23 de diciembre de 2002 Consulta 20 de marzo de 2017
- La Fundación Antonio Gala acoge e impulsa a 15 jóvenes artistas. María Hernández martí. El país. Córdoba 7 de octubre de 2002 Consulta 20 de marzo de 2017
- Antonio Gala destituye a Elsa López como directora de su Fundación. Antonio Rodríguez Diario de Córdoba. 26 de mato de 2006 Consulta 20 de marzo de 2017
- Elsa López, premio de poesía Ciudad de Melilla. Avelino Gutiérrez. El País 17de octubre de 1987 Consulta 20 de marzo de 2017
- Elsa López El País, noviembre de 1987 Consulta 20 de marzo de 2017
- «ELSA LOPEZ» Diario Córdoba 2005-12-03.
- Barreto, Luis León. (2022-03-30). «El Premio Canarias de Elsa López» ElDiario.es.