Elisenda Montcadakoa
Elisenda Montcadakoa (1292 – 1364ko ekainaren 19a), Petri II.a Ramon Montcadakoaren eta Elisenda de Pinos-en alaba izan zen.[1] Aragoiko erregina ezkontidea izan zen Jakue II.arekin egindako ezkontzaren ondorioz, 1322an.
Elisenda Montcadakoa | |||
---|---|---|---|
| |||
Bizitza | |||
Jaiotza | Aitona, 1292 | ||
Herrialdea | Aragoiko Erresuma | ||
Heriotza | Pedralbes monasterioa, 1364ko uztailaren 9a (71/72 urte) | ||
Hobiratze lekua | Pedralbes monasterioa | ||
Familia | |||
Aita | Pere II Ramon de Montcada i d'Abarca | ||
Ama | Elisenda de Pinós | ||
Ezkontidea(k) | Jakue II.a Aragoikoa (1321 (egutegi gregorianoa) - | ||
Anai-arrebak | ikusi
| ||
Leinua | House of Moncada (en) | ||
Jarduerak | |||
Jarduerak | politikaria | ||
Sinesmenak eta ideologia | |||
Erlijioa | katolizismoa |
Bizitza
Elisenda Montcadako Jakue II.aren laugarren eta azken emaztea izan zen. Aitonan jaio zela uste dute, izan ere, Petri II.a Ramon Montcada i d'Abarca, Aitonako baroia, eta Elisenda de Pinosen alaba baitzen. Kataluniako familia nobleetako batean jaio zen, Montcada leinukoa, monarkiatik oso gertu zegoena. Elisendak bi anaia izan zituen: Ot eta Gastó. Elisendaren birramona Konstantza zen, Aitonako dama, Petri II.aren alaba ez-legitimoa, eta horrek, bere senarraren bigarren lehengusu bihurtzen zuen.
Ezkontza
Jakue II.a, bere hirugarren emaztetik alargundu ondoren, presaka aritu zen ezkontza berri baten bila. Emaztea hil eta hilabetera lortu zuen hirugarren eta laugarren odolkidego baimena berriro ezkontzeko.
Ezkontza Tarragonan egin zen 1322ko Eguberri egunean.[2] Erregeak dote bezala Berga, Burriana, Tortosa, Morella, Torroella de Montgri, eta Palseko diru sarrerak eta bere anai zaharrenaren Seròs eta Mequinensako egoitzak eman zituen. Emazteak 30 urte zituen eta erregeak, 1319an alargundua, 55 inguru. Hala, Elisenda Jakuek Blanca Anjoukoarekin izandako hamar seme-alaben amaordea bihurtu zen.
Erregina berrika Bartzelona eta bertako Palau Major aukeratu zuen ohiko egoitza bezala, nahiz eta Tortosa izan bere dotearen erdibidean zegoena eta aurreko erreginen egoitza izan zen hiria. Seme-alabarik izan ez zuten eta senarra berehala gaixotu zen. Elisendak bere bizitza erlijioari eta karitateari eskaini zion gehien bat.
Horrela, 1326an Elisenda Pedralbesko monasterioa sortu zuen Bartzelona. Urte bete beranduago, alargun geratu zenenean, 37 urtez erretiratu zen monasterioaren aldamenean zegoen jauregi batera. Hil ondoren, bertan hilobiratu zuten.
Erreferentziak
- CATALAN NOBILITY, Medieval Lands
- Albertí i Casas, Elisenda. (2007). Dames, Reines, abadesses, 18 personalitats femenines a la Catalunya medieval. Albertí Editor ISBN 978-84-7246-085-0..