Elisabeth Guttenberger

Elisabeth Guttenberger Stuttgart-en hazi zen sinti familia batean. Bere aitak instrumentuak saltzen zituen eta 1936an Munich-era mugitu ziren. 1935koko Nurembergeko Lege arrazialek familiaren bizimodua hankaz gora jarri zuen, Elisabeth-i eskolara joatea galarazi zioten, ondoren bortxazko lana ezarri zioten arma fabrika batean.[1]

1943an atxilotua eta Auschwitz-Birkenau-era eramana bere familiarekin. Han egon eta sei hilabetera atxilotuen kudeaketarako ofizinan jarri zuten lanean, non "liburu nagusia" eraman behar zuen, hau da, espetxeratutako gizon ijito guztien erregistroa.[1] Ravensbrück-era aldatu zuten, 1944ko abuztuaren 1ean, ijitoen kanpua itxi eta egun bat arinago. [2]

Fráncforten egin ziren Auschwitz-eko epaiketetan testigantza eman zuen eta naziak kondenatzeko balio izan zuen, epaiketan ezinbestekoak izan ziren atxilotutako gizon sinti eta romani-en erregistro liburuak.[1][2] Alemaniak lehenengoz onartu zuen Samudaripen-en (Porraimos).erantzukizuna zuela.[2][1]

Elisabeth Guttenberger Bigarren Mundu Gerratik bizirik atera zen, baina Auschwitz-Birkenau kanpuan 30 senidetik gora galdu zituen.[1][3]

Silvia Agüerok Resistencias Gitanas (2020) liburuan Elisabeth Guttenberger-en istorioa kontatzen du.[3][4]

• Auschwitz
• Porraimos