Edmond Picard

Edmond Picard (Brusela, 1836ko abenduaren 15a- Namur, 1924ko otsailaren 19a) Belgikako idazle, mezenas eta legelari izan zen. Aldizkari desberdinak zuzendu zituen. Nahiz eta ideia sozialistak izan, 1866an "Manifeste des ouvriers" idatzi zuen, juduen aurkako jarrera izan zuen. Sinbolismoaren idazlea izan zen. Nobel sarirako bost aldiz izendatua izan zen baina azkenean ez zuen jaso.[1]

Edmond Picard

Belgikako senataria

Bizitza
JaiotzaBrusela, 1836ko abenduaren 15a
Herrialdea Belgika
Lehen hizkuntzafrantsesa
HeriotzaDave (en) Itzuli, 1924ko otsailaren 19a (87 urte)
Familia
Seme-alabak
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakantzerkigilea, unibertsitateko irakaslea, abokatua, kazetaria, politikaria, legelaria eta poeta
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoaBelgian Labour Party (en) Itzuli
Picard Jan Tooropek egindako margolanean.

Biografia

Hiru urtez merkataritza-itsasontzietan ibili zen. Ondoren, [[zuzenbidea] ikasi zuen Bruselako Unibertsitate Askean ikasi zuen; han bere aita, David Picard, diziplina horren irakaslea zen. Abokatua izan zen Bruselako Apelazio Auzitegian eta Belgikako Auzitegi Gorenean. Belgikako Abokatuen Elkarteko dekanoa zen, zuzenbide irakaslea, antzerkigilea eta kazetaria. Belgikako Alderdi Sozialista senataria ere izan zen. 1866an "Langileen Manifestua" sutsua eman zuen, eta bertan sufragio unibertsala defendatu zuen.[2] Auguste Rodin eta beste artista batzuen mezenas eta sustatzailea izan zen. Halaber, antisemita, arrazista eta protofaxista nabarmena zen. Darío de Regoyos aurkeztu zuen Bruselako mundu artistikoan. Jan Toorop erretratu zuen. Jurista gisa, jabetza intelektualaren arloan egindako ikasketak nabarmentzen dira. "Belgikako Pandectas" eta "Journal del tribunaux" egunkariaren sustatzailerik nabarmenena izan zen; azken honetan Émile Verhaeren idatzi zuen. Literaturazalea zenez, L' Art Moderne aldizkaria zuzendu zuen, eta bertan kezka sozialeko artea defendatu zuen, La Jeune Belgique mugimenduaren "artea artearen mesedetan" idealaren aurka. Framasoia izan zen.[3]

Obra
  • Traité général de l'expropriation pour l'utilité publique' (1875).
  • Les rêveries d´un stagiaire (1879), poesia
  • La Forge Roussel (1881), legelari baten bizitza
  • Le Juré (1886).
  • Désespérance de Faust
  • Mon oncle le jurisconsulte; La veillée de l'huissier(1886).
  • Le Droit pur (1920).
  • Les Constantes du droit (1921).

Bibliografia
  • Guy Rommel.- Lettre à un ami (1961)
  • Marcel Detiège, Raoul Ruttiens y Guy Rommel, juez de paz en St. Gilles.- Edmond Picard, défenseur de l´âme belge, La Dryade, Virton

Erreferentziak
  1. https://www.nobelprize.org/nomination/archive/show_people.php?id=7221
  2. Pascal Delwit, La vie politique en Belgique de 1830 à nos jours, Brusela, Editions de l'Université de Bruxelles, 2010, 53 or.
  3. Andries Van den Abeele, De kinderen van Hiram, Roularta Books, Zellik, 1991

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.