Eddie Cochran

Eddie Cochran

Eddie Cochran

Edward Ray Cochrane Albert Lean jaio zen, Minnesotan (AEB), 1938ko urriaren 3an.

1955ean hasi zituen bere musika ikasketak, laguna zuen Hank Cochranekin batera, etorkizunean country musikako letrista izango zena. Abizen bera bazuten ere, ez zegoen ahaidetasunik bi lagunen artean, baina The Cochran Brothers izena eman zioten taldeari. Gehien bat country egin zuten, baina lehen rockabillyaren adibide izango ziren tema ederrak utzi zituzten: Fool's paradise, Latch on, Tired and sleepy eta abar.

Garai honetan hasi zen Eddie saio-musiko lanean eta bere abesti propioak idazten. Jerry Capehart ezagutu zuen, gero manager eta ekoizle izango zuena, eta bultzada handia suposatu zuen bere bakarlari bidean. Harekin grabatu zuen lehen maketa eta Liberty Recordsekin kontratua lortu zuen horrela.

1956an egin zuen debuta, Skinny Jim singlearekin. Abesti ederra zen, baina ez zuen komertzialki arrakastarik izan.

Urte berean, Boris Petroffek The Girl Can't Help It filman agertzeko eskaintza egin zion eta Eddiek Twenty-Flight Rock abestu zuen. Une horretan modan zegoen estiloa zen eta geroago artista ezberdinek bertsionatuko zuten rock and rolleko klasikoetako bat izango zen, baina, garaian, ez zuten asko promozionatu.

1957an, Cochranek lehen arrakasta lortu zuen; Sittin in the Balcony izan zen, John D. Loudermilkek idatzitako abestia. Beste tema batzuk ere ospea lortu zuten inguruan, Jeannie, Jeannie, Jeannie edo Cut across Shorty. Zale askoren iritzian, rockabillyaren ardatzetako bat da Eddie.

Hala ere, Summertime Blues izango da gehien gogoratuko zaion abestia, 1950 eta 1960ko hasieran, rockaren etorkizuna lirikoki eta musikalki modelatzen lagunduko zuena. Ahots zartatuagoa eta gitarraren soinu metalikoago bat, ikuspegi berri bat eman zion rock and rollari eta Billboarden pop zerrendetan 9. lekuan kokatu zuen.

Summertime blues arrakastatsuaren ondoren, Cochranen ibilbide motzak ez zituen beste asko lortu: C'mon Everybody, Somethin' Else eta hil ondoren etorriko zen My Way (Ez Paul Ankari esleitzen zaiona!), Weekend, Nervous Breakdown, edo Erresuma Batuan lehen postura iritsiko zen Three Steps to Heaven.

1959ko otsailean, aire-istripuz hil zitzaizkion Ritchie Valens, The Big Bopper eta Buddy Holly lagunak eta depresio handi batek hartu zuen Cochran, hil arte ez zuena gainetik kenduko. Three stars abestiaren bertsio sentitu bat kantatu zuen hildako lagunen omenez.

1960ko apirilaren 16an, Eddie Cochranek trafiko-istripua izan zuen Chippenhamen, bere autoak farola baten kontra talka egin zuenean. Londrestik Bristolera zihoan taxiari gurpilak eztanda egin zion eta, bat-batean, kontrola galdu zuen. 3 estatubatuar artista zeuden auto barruan, Ingalaterran biran zebiltzatenak. Zaharrenak 25 urte besterik ez zituen, Gene Vincent abeslaria, Be-Bop-A-Lula abestiarekin oso ezagun zena. Berriro hautsi zuen 5 urte lehenago hautsi zuen hanka bera. Orduan sendagileek apurtzekotan egon ziren eta berak uko egin zion, eta oraingoan ere ezezkoa esan zuen abeslariak, baina bizi zen bitartean oinaze latzak pasatu beharrean izango zen, drogarantz eramango zutenak, eta hamar bat urte geroagao, heriotzara[1]. Oraingo honetan, Sharon Sheeley andregaia eta letrista eta Gene Vincent abeslaria eta lagunmina bizirik irten ziren, baina Eddie hil egin zen hurrengo egunean, 1960ko apirilaren 17an, arratsaldeko 16:10ean, Batheko St. Martin's ospitalean[2]. Kalifornian eman zioten lur, Cypressen, Forest Lawn Cypress hilerrian.

Hil eta gero, 1964an, My Way albuma atera zuten. The British Label Rockstar Records Cochranen lan ezezagunen bila ari da oraindik eta, 1970az geroztik, musikoa bizirik zegoenean baino material gehiago argitaratu du.

Genero bereko izar izan ziren Elvis Presley, Bill Haley, Chuck Berry, Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Buddy Holly, Fats Domino edo Little Richarden antzera, Cochranek eragin handia izan du, konpositore eta letrista bezala; baita estudioko musiko eta berritzaile bezala ere eta, Jerry Capehartekin batera, pista eta recordingen bikoizketa teknika berriak garatu zituen.

Lan instrumental ugari grabatu zuen; kategori handiko jole eta arregista zela frogatu zuen eta, askotan, berak grabatzen zituen instrumentu guztiak. Ospe handia eman zion gustukoen zuen instrumentuari, Gretsch 6120 gitarra elektrikoa.

Badirudi John Lennonek Paul McCartney ezagutu zuenean, hau Twenty-Flight Rock abestiaren bertsio bat egiten ari zela eta horrela erakarri zuela haren arreta[3].

Artista ugarik jasan zuen Cochranen eragina: The Whok Summertime blues bertsioa egin zuten eta arrakasta handia lortu zuten. Rod Stewartek oso goiz egin zuen Cut Across Shorty; Rory Gallagher edo T. Rex bandako kide zen Marc Bolanek Eddie Cochranen Gretsch 6129a balitz bezala margotu zuen bere Gibson Les Paul gitarra; Rolling Stones bandak, Still live zuzenekoan, 20th flight rock abestiaren bertsioa egin zuten. Edo Brian Setzer, Cochranen amak semearen jantzietako asko eman zizkion honi, eta bere Stray Cats taldea. Setzer izango zen Eddie Cochranen papera egingo zuena La Bamba filman (1987)[4].

1970eko hamarkadan, punk mugimenduak gaztaroko inkonformismo eta errebeldia puntua ikusi zuen Eddiegan eta The great rock and roll swindle (1979) lanean, Sid Viciousek oso ezagun egingo ziren C'mon everybody eta Something else abestien bertsioak egin zituen.

1987an, Eddie Cochran Rock and Rollaren aretoan hartu zuten, mitoaren errekonozimendu ofiziala egin ziotelarik[5].

• Eddie Cochran - Summertime Blues (Town Hall Party - 1959)
• Eddie Cochran - Twenty-Flight Rock
• Eddie Cochran - C'mon everybody
• Eddie Cochran - Teenage Heaven
• Crash Site "3 Stars" Buddy Holly, Ritchie Valens, Big Bopper
• Town Hall party TV show 1959 starring Eddie Cochran
• Gene Vincent eta Eddie Cochran kontzertuan
• Sid Vicious 1979 Something Else