Drosofila malkodun
Drosofila malkoduna (Lacrymaria lacrymabunda) Coprinaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Itxura erakargarria ez badu ere, jan daiteke.
Drosofila malkoduna | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Agaricales |
Familia | Coprinaceae |
Generoa | Lacrymaria |
Espeziea | Lacrymaria lacrymabunda Pat., 1887 |
Sinonimoak: Psathyrella lacrymabunda, Lacrymaria velutina. Psathyrella velutina, Lacrymaria vellutina.
Deskribapena
Kapela: 3 eta10 cm bitarteko diametrokoa, kolore aldakorrekoa, arre-buztin kolorekoa, arre-okrea edo okre-lehoi kolorekoa, esferikoa gaztetan eta gero ireki eta lautu egiten da, gutxi markatutako titi batekin. Azalean zuntzezko berezko estaldura bat du eta honek itxura iletsu eta belusatua ematen dio.
Orriak: Zabal, Itsatsiak, arrexka kolorekoak, esporak heltzean ilundu egiten diren tantatxo garden ugarirekin, hauek, orban sakabanatuak uzten dituzte. Bukaeran, ia beltzak, ertz argiagoarekin.
Hanka: 2 - 10 x 0,4 - 1 cm-koa, sendoa, trinkoa, barnehutsa, hauskorra, kolore zurbilekoa, gero marroi-okre zikin edo arrexka bihurtzen dena; azala oso fibriloso-pilosoa; gortina zuria, ugaria, hondarrak kapelaren ertzean uzten ditu eta oinean zuntzexkaz egindako eraztun iraunkor bat osatzen du, esporek belztuta.
Haragia: Irmoa, oso hauskorra, arrexka edo arre-lehoi kolorekoa, zehaztugabeko usaina du.[2]
Etimologia: Lacrymaria terminoa "lacrima" hitzetik dator, hau da, orriei itsatsitako malko-tanten antzeko tantak dituzten onddoak. Vellutina epitetoa latinetik dator, azalera belusatua esan nahi duen "velutinus" hitzetik.
Jangarritasuna
Jateko itxura onegirik ez badu ere, nahiko ona bezala kontsideratuta dago.[3]
Nahasketa arriskua
Antzeko Psathyrella bat dago: Psathyrella pyrotricha, espezie urria, kolore biziagoak ditu, gorri-lehoi kolorea. Psathyrella xanthocystis delakoak ere badu antza, honek kapela zimurtua du.[4]
Sasoia eta lekua
Uda amaieran eta udazkenean, sortetan, basoetako lurrean, bide bazterretan, parkeetan etab.[5]
Banaketa eremua
Ipar Amerika, Erdialdeko Amerika, Europa, Asiako iparraldea, Zeelanda Berria.
Galeria
Erreferentziak
- Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 386 or. ISBN 84-404-0530-8..
- (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 336 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
- (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 185 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
- (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 268 or. ISBN 84-282-0865-4..