Dieter Forte

Narrazioak, bidaia-koadroak eta irratirako gidoiak idazten hasi zen -Die Wand, (1965, Horma), Porträt eines Nachmittags (1967, Arratsalde baten erretratua), Bergstraße 8 (1967, Berg kalea 8)-, bere garaiko gizarte-gatazken lekukotasuna emanez, aurrerago telebistarako gidoietan egin zuen bezala -Nachbarn (1970, Auzoak), Sonntag, Achsensprung, Gesundheit! (1980, Igandea, ardatz saltoa, topa!)-. Arrakasta eta ospea, baina, antzerki-lan batek eman zion: Martin Luther & Thomas Münzer oder Die Einführung der Buchhaltung (1971, Martin Luther eta Thomas Münzer edo Kontabilitatearen sarrera). Obra horrek -kabareteko 82 agerralditan banatua- ikuspegi materialista batetik aztertzen zituen botere politikoaren mekanismoak, eta aro berri horretako politikaren eragile nagusia kapitala dela erakusten saiatzen da. Hurrengo urteetan, beste bi antzerki-lan idatzi zituen: Jean Henri Dunant (1978) eta Das Labyrinth der Träume (1983, Ametsen labirintoa). Hirurek aro mekanikoaren trilogia bat eratzen dute. Fortek XVI. mendean sortu zen munduaren ikuspegi arrazionalistan bilatzen zituen gure zibilizazio anker horren kausak eta zergatikoak. 1992an, Basilea Hiria literatura saria irabazi zuen Das Muster (1992, Eredua) eleberriarengatik. Eleberria frantses-italiar jatorriko familia baten kronika da, poloniar jatorriko beste batenaren parean egiten dena. Beste lan batzuk: Weibe Teufel (1972, Deabru zuriak), Cenodoxus (1972) eta Kaspar Hausers Tod (1979, Kaspar Hauser-en heriotza).