Diego Perez de Arriluzea
Diego Pérez de Arrilucea López de Maturana, (Dulantzi, 1888 – Madril, 1975eko apirilaren 26a)[1] ezagunago Frai Diego Dulantzikoa izenarekin, historialari, irakasle eta fraide agustindarra izan zen.
| Diego Perez de Arriluzea | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Dulantzi, 1888 |
| Herrialdea |  Araba, Euskal Herria |
| Heriotza | 1975 (86/87 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | apaiza |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Biografia
Agustindarra gisa toki askotan ibili zen lanean. Hasieran Gernikan. Ikasketak Madrilgo El Escorialen egin zituen. Jaso zuen formakuntza irakasle gisa aritzeko ordenaren eskoletan izan zen. Ondoren, Madrilera bidali zuten, apaiz lanak egiteko. Handik Caceresera; Caceresen Espainiako Gerra Zibilak harrapatu zuen. Azkenean, berriro ere Bizkaiara bidali zuten; hala ere, udetan Dulantzira itzultzen zen.
Lanak
Bere lan garrantzitsuenak Arabako historiari buruzkoak dira, batez ere erlijio ikuspuntutik.
- Una joya del románico: El Santuario de Santa María de Ayala (1945).
- La torre de Alegría está pagada (1953).
- Patronato de Santa María de Ayala (1954).
- La Hermandad de Iruraiz (1974).
Halaber, Arabako historiari buruzko artikulu asko plazaratu zituen.
