DDT

Diklorodifeniltrikloroetanoa (normalean DDT[1] deitua) (ClC₆H₄)₂CH(CCl₃), intsektiziden osagai oinarrizkoena da eta oso erabilia izan da malariari, sukar horiari eta tifusari aurre egiteko. Paul Hermann Müllerrek topatu zuen eta, horri esker, 1948an Medikuntzako Nobel Saria eman zioten. Hainbat ikerketa zientifikok erakutsi dute DDTak minbizia sor dezakeela, eta basa bizitzari ere kalte egiten diola;[2] beraz, debekatuta dago DDTa nekazaritzan erabiltzea.

DDT
Irudi gehiago
Formula kimikoa	C14H9Cl5
SMILES kanonikoa	2D eredua
MolView	3D eredua
Konposizioa	karbono eta kloro
Mota	konposatu organokloratu
Ezaugarriak
Dentsitatea	0,99 g/cm³ (20 °C)
Fusio-puntua	108 °C 108,3 °C
Deskonposizio-puntua	110 °C
Lurrun-presioa	0 mmHg (20 °C)
Masa molekularra	353,911739 Da
Erabilera
Rola	occupational carcinogen (en) , Hormona-nahasle, female reproductive toxicant (en) , male reproductive toxicant (en) , developmental toxicant (en) eta kantzerigeno
Arriskuak
NFPA 704	2 2 0
Denboran ponderatutako esposizio muga	1 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) 0,5 mg/m³ (10 h, baliorik ez)
Flash-puntua	77 °C (gehienez, Pensky–Martens closed-cup test (en) ) 72 °C (gutxienekoa, Pensky–Martens closed-cup test (en) )
IDLH	500 mg/m³
Eragin dezake	DDT exposure (en)
Identifikatzaileak
InChlKey	YVGGHNCTFXOJCH-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia	50-29-3
ChemSpider	2928
PubChem	3036
Reaxys	1882657
Gmelin	16130
ChEBI	509864
ChEMBL	CHEMBL416898
RTECS zenbakia	KJ3325000
ZVG	12510
DSSTox zenbakia	KJ3325000
EC zenbakia	200-024-3
ECHA	100.000.023
MeSH	D003634
Human Metabolome Database	HMDB0032127
UNII	CIW5S16655
KEGG	D07367
PDB Ligand	6WT

Hala ere, DDTaren aldeko apustua egiten dute zenbait zientzialari eta politikarik. Haien ustez, DDT izan zen malaria Europatik desagerrarazi zuen eragile nagusietako bat; Europan, Italian eta Grezian zehazki, malaria endemiatzat hartzen zen. Gainera, Sri Lankan, Bangladeshen eta Indian hilkortasun-tasa murriztea DDTaren ondorioetako bat dela diote.[3]