Cristina Alberdi

Sevillako Los Rosales herrian jaio zen eta familia kontserbadore eta katoliko batekoa da. Cristina Alberdik hamabi neba-ahizpa ditu. Inés Alberdi soziologo eta katedradunaren ahizpa da. Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean zuzenbidea ikasi zuen eta 1968an lizentziatura lortu zuen.

1969an, abokatu-bulego batean hasi zen lanean, eta 1971n kolegiatu zen. Urte horretatik 1985era Madrilgo Abokatuen Elkargoko abokatua izan zen. 1975ean kolektibo juridiko feminista bat antolatu zuen, Seminario Kolektibo Feminista. Francisca Sauquillo Térez del Arcorekin batera, garaiko feminismoaren erreferenteetako bat izan zen. Trantsizioan, Konstituzioa prestatzeko lanetan eta Kode Zibil eta Penalen erreforma-legeetan aholkulari gisa parte hartu zuen.

1985 eta 1990 bitartean Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiko kidea izan zen , PSOEk proposatuta eta Senatuak hautatua, organo horretan parte hartu zuen lehen emakumea izan zen.[1] Kontseilutik oso aktiboa izan zen epai matxistak egin zituzten epaileen aurka. 1990ean abokatutzara itzuli zen, eta berriro utzi zuen Felipe Gonzálezen azken gobernuan (1993-1996) Gizarte Gaietako ministro izendatzean. Espainiak Europar Batasuneko lehendakaritza betetzean, Alberdi Europar Batasunaren bozeramailea izan zen Pekingo Emakumearen IV. Mundu Konferentzian, 1995eko irailean.

1995eko urrian PSOEn afiliatua, hilabete gutxi batzuk geroago, 1996an PSOEk Kongresuko diputatu hautatu zuten Malaga probintzian, eta 2000ko Espainiako hauteskunde orokorretan Madril probintzian. Madrilgo Federazio Sozialistaren (FSM) lehendakaria ere izan zen 1997ko urritik 2000ko urrira bitartean, Jaime Lissavetzkyrekin idazkari nagusia, José Acosta "guerrista delakoa" ordezkatuz.[2] Ondoren, FSMko Exekutiboko Azterlan eta Programen arloaz arduratu zen. 2000ko martxoan PSOEko batzorde kudeatzaileko kideetako bat izan zen. Joaquín Almuniaren dimisioaren eta XXXV. Kongresuaren (2000ko uztaila) arteko partida zuzendu zuen, eta José Luis Rodríguez Zapatero hautatu zuten.

1995. urteaz geroztik afiliatuta egon ondoren, 2003an PSOE utzi zuen, eta bere alderdiari "nazionalismo soberanistarren alde egitea" leporatu zion, Katalunian PSC, Esquerra Republicana de Catalunya eta ICVren artean hiru alderdiko gobernua eratu zelako. Ez zuen aulkia utzi eta Talde Mistora pasatu zen.[3] Alderdiko idazkari nagusiaren, José Luis Rodríguez Zapateroren, lurralde-eredua ere kritikatu zuen, eta PSOE erradikalizatu egin zela esan zuen. Kataluniako Estatutuaren eta ETArekin negoziatzearen kontra ere agertu zen.[4] 2003ko irailean, Madrilgo Federazio Sozialistako kargu guztietatik dimisioa eman zuen Rafael Simancas idazkari nagusiarekin izandako desadostasunengatik, Eduardo Tamayo eta Maria Teresa Sáez transfugek eragindako krisia kudeatzeko moduaz, Simancas Madrilgo Erkidegoko lehendakaria hautatzea eragotzi baitzuen.[5] 2008ko uztailean adierazi zuen Zapaterok "180 graduko bira eman zuela terrorismoaren aurkako borrokari dagokionez", eta "aurreko legegintzaldian baino gehiago" gustatzen zitzaiola.[6]

2004ko otsailean, Esperanza Aguirrek (Alderdi Popularra) Madrilgo Erkidegoko Genero Indarkeriaren aurkako Behatokiko Aholku Batzordeko lehendakari izendatu zuen. Uztailetik, Madrilgo Erkidegoko Kontseilu Aholku-emaileko kide zen.[7]

2009tik, Telemadrid kateko Madrid opina (2009-2011) edo El cascabel al gato 13TV bezalako telebista-saioetako tertulia politikoetan parte hartu du.

1995ean José Benito Alique editorearekin ezkondu zen (2008an hil zen), eta hura Caroloren aita zen, Terele Pávez aktorearen seme bakarra.[8][9]

Cristina Alberdi Inés Alberdiren ahizpa da, 2008-2010 bitartean Emakumearen Nazio Batuen Garapenerako Funtsaren zuzendari exekutiboa izan zena.

• Ahora divorcio (1977), ISBN 978-84-02-05391-6. Lankidetzan Ángela Cerrillos Valledor eta Consuelo Abril Gonzálezekin.
• Aborto: sí o no (1977), ISBN 978-84-02-05344-2.
• La abogacía: hablando con Cristina Alberdi (1997), ISBN 84-483-0008-4.
• El poder es cosa de hombres: memorias políticas (2001), ISBN 978-84-9734-015-1.

• Rodríguez Teruel, Juan; Jerez Mir, Miguel. (2018). «The Selection and Deselection of Technocratic Ministers in Democratic Spain» Technocratic Ministers and Political Leadership in European Democracies, Palgrave Studies in Political Leadership (Palgrave Macmillan): 139-171.  doi:10.1007/978-3-319-62313-9_6. ISBN 978-3-319-62312-2..