La Chacarita hilerria

1871an, sukar horiaren epidemiak Buenos Aires hiria hartu zuen, beraz, hilerri batzuk eraiki behar ziren, lehendik zeudenak (bereziki Hego Hilerria, gaur egun Ameghino Parkea ) ez baitzioten eskaerari erantzun nahikorik ematen eta Ipar Hilerria (gaur egun La Recoleta hilerria) epidemiaren ondorioz hildakoei bertan lurperatzea debekatu zien.

Hilerriari izena ematen dion auzoaren izena Chácara edo Chacra txikigarritik, "baserria" edo "landetxea" esan nahi duen kitxuaren ahotsetik, dator. Kasu honetan, Jesusen Lagundiak Buenos Aires hiriaren kanpoaldean XVIII. mendearen erdialdera zuen ikastetxeko landetxea izan zen. Horregatik, "la chacrita" edo "chacarita de los colegiales" izenarekin ezagutzen zen.

Tranvía Fúnebre (Hileta Tranbia) sortu zuten, hilerrira iristeko erabiltzen zena, eta Estación Fúnebre (Hileta Geltokia) deiturikoa Bermejo kalearen (gaur egun Jean Jaurès) eta Corrientes Etorbidearen elkargunean inauguratu zen, bertan hilkutxak jasotzen ziren.

Hilerriak higiene baldintza minimoak zituen eta, epidemiak eragindako biktima kopuru handiari gehituta, 564 gorpu erraustu zituzten egun batean eta, lekukotasunen arabera, 14 langile hil ziren egun batean. Usainek eta saneamendu faltak auzoko bizilagunak kezkatu zituzten. Hori dela eta, hilerria 1875ean itxi zuten, baina funtzionatzen jarraitu zuen 1886ko abenduaren 9ra arte, behin betiko itxi zuten arte.

1887. urtetik aurrera, lurperatzeak Chacarita la Nueva hilerrian egiten hasi ziren. Horregatik, gorpuak hilerri zaharretik atera eta berriaren hezurtegi nagusira eraman zituzten. 1896ko abenduaren 30ean, hilerri honi Mendebaldeko hilerria deitu zioten, baina oraindik Chacarita hilerria bezala ezagutzen zenez, 1949ko martxoaren 5eko ordenantzak horrela izena aldatu zuen. 1903ko azaroaren 13tik Buenos Aires Hiriko errausketa-labea dago hilerrian.