Carola Lorenzini

Carola Elena Lorenzini (Empalme San Vicente, Buenos Aires, 1899ko abuztuaren 15a – Morón, Buenos Aires, 1941eko azaroaren 23a) Argentinako hegazkinlari eta kirolaria izan zen.[1][2]

 

Carola Lorenzini

(1935)
Bizitza
JaiotzaAlejandro Korn, Buenos Aires (en) Itzuli, 1899ko abuztuaren 15a
Herrialdea Argentina
HeriotzaMorón (en) Itzuli, 1941eko azaroaren 23a (42 urte)
Hobiratze lekuaSan Vicente (en) Itzuli
Heriotza moduaistripuzko heriotza: hegazkin-istripua
Jarduerak
Jarduerakhegazkinlaria
Find a Grave: 7385134 Edit the value on Wikidata

Lehen urratsak eta ibilbidea
Lorenzini El Gráfico aldizkariaren azalean, 1938ko irailaren 23an.[nota 1]

José Lorenziniren eta Luisa Pianaren alaba, zortzi neba-arrebetan zazpigarrena izan zen. Pasadizo baten arabera, San Vicenteko kaleetan barrena auto bat gidatu zuen lehen emakumea izan zen. Hazi zenean kirolari handia bihurtu zen, eta zaldiketan, arraunketan, atletismoan, jauzian, xabalinan eta hockeyan nabarmendu zen. 1925ean atletismoko txapelduna izan zen.

Geroago, daktilografo gisa eta Unión Telefónica konpainian lan egin zuen. 1931n, gutun ugari bidali eta behin eta berriz eskatu ondoren, Seis de Septiembre Aero Club Argentinarrean onartu zuten. Prestakuntza ordaintzeko bere aurrezki guztiak gastatu eta bere gauzak saldu zituen, bizikleta barne.

Azkenik, 1933an hegazkinlari zibil txartela lortu zuen. Geroago, Hego Amerikan hegaldi-irakasle titulua lortu zuen lehen emakumea izan zen, eta 1941ean zerbitzu publiko komertzialerako lizentzia eman zioten.[3] Bertako landa-tradizioekiko eta Argentinako kultura indigenarekiko maitasunak, bonbatxo kreolak janzteko ohiturarekin (landa-gizakiaren ohiko janzkera), botekin eta larruzko kanpaiarekin batera, «Aviadora Gaucha» edo «Paloma Gaucha» ezizena eman zioten.[4]

Errekorrak

1935eko martxoaren 31n, emakumezkoen altuerako Hego Amerikako errekorra hautsi zuen, 5381 m-raino, kabina itxiko Ae C-3 hegazkin batean. Horrek aintzatespen eta zoriontze ugari ekarri zizkion, eta Argentinako Abiazio Militarrak urrezko domina eman zion.

1936ko azaroaren 13an Río de la Plata gurutzatu zuen hegaldi bakarti batean. Morongo Rivadavia aerodromotik abiatu zen, eta Isabel Gladisz hegazkinlariarekin lehiatu zen. Biak Montevideora iritsi ziren.

1940an bidaia bat egin zuen Argentinako orduko 14 probintziak elkartuz.

Heriotza

1941eko azaroaren 23an hil zen, aireko istripu batean, 6 de Septiembre Rivadavia aeromoan erakusketa bat egiten ari zela. Gaur egungo Moron Aireko Base Militarra da, Moronen partidan, Uruguaiko hegazkinlari talde baten bisita zela eta.Looping alderantzikatu ezaguna egitera gonbidatu zuten; akrobazia horretan, pilotua erabat alderantzikatuta geratzen da oinak gorantz dituela, lurretik oso gertu hegan eginez. Muturreko proba zen, eta denbora horretan herrialdeko hegazkinlari gutxi animatzen ziren; besteak beste, Carola Lorenzini eta Santiago Germanó, haren irakaslea. Zoritxarrez, Lorenzinik harreman txarra zuen abiazio zibileko agintariekin: urtebete zeraman erakundeak zigortuta, itxuraz, Abiazio Militarrarekin eztabaida gogorra izan zuelako, bere hegazkinetarako erregairik ez zuelako izaten.

Argentinako aeroklubeko buruzagiek gestioak egin zituzten behin-behineko baimena lortzeko, bere emakume-pilotu ezagunenak hegan egin zezan. Giro tirabiratsuan, Carolak erakusketa arriskutsua egitea erabaki zuen. Focke-Wulf Fw44 hegazkina erabili zuen, baina ez normalean hegan egiten zuen aparatua. Ezin izan zuen entrenatu. Hegaldian arazoak izan ziren beheranzko fasean, eta hegazkinak lurra jo zuen eta Carola pilotua bertan hil zen.[5][6]

Aitortzak

Beilatokiak jende ugari bildu zuen, hala nola Errekoletako hilerrian. Handik urte batzuetara, gorpuzkiak San Vicenteko hilerrira eraman zituzten.Hainbat aitortza jaso zituen Carolak hil ondoren.[7]

  • Argentinako hiri askotako kaleek dute izena, besteak beste Longchamps, Temperley, Merlo (Buenos Aires), Guernica, Alejandro Korn, Ciudad Jardín Lomas del Palomar, Morón, Hurlingham, Florencio Varela, Puerto Madryn, Tandil, Bernasconi, Mendero auzoko Buenos Airesko Puerto Madera auzoan. Kordoban hirian ere bada auzo bat bere izenarekin.
  • 2001eko azaroaren 24an, Correo Argentinarrak «Abiazioa: Carola Lorenzini eta Jean Mermoz» kontsignarekin, bere irudia daraman posta-zigilu oroigarria atera zuen.

Erreferentziak
  1. «Biografía de Carola Lorenzini (Su vida, historia, bio resumida)» www.buscabiografias.com (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  2. «Carola Lorenzini, la primera mujer piloto de la Argentina» Todo Noticias 2019-11-11 (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  3. «Carola Lorenzini, la primera aviadora civil de Argentina» Billiken 2023-07-19 (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  4. «Día de la Mujer: la historia de Carola Lorenzini, la aviadora de San Vicente que superó todos los obstáculos» www.eldiariosur.com 2021-03-08 (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  5. «Día de la Mujer: la historia de Carola Lorenzini, la aviadora de San Vicente que superó todos los obstáculos» www.eldiariosur.com 2021-03-08 (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  6. Larrea, Por Agustina. «Piruetas en el aire, pasión por volar y final trágico: la sorprendente vida de Carola Lorenzini, la gran pionera de la aviación argentina» infobae (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).
  7. TÉLAM. «A 80 años de la muerte en un accidente aéreo de una de las pioneras de la aviación nacional» www.telam.com.ar (Noiz kontsultatua: 2023-07-23).

Iturriak
  • Bonvissuto, Vicente: Adiós Carola - 1978 - 259 or.: il
  • Bonvissuto, Vicente: Germano - Castelar: edición del autor, 1971.
  • Vich Ayala, María Ligia: intrepidas aviadoras: aventura que son historia - Buenos Aires: Dunken, 2007 - 150. or.

Ikus, gainera

Kanpo estekak
  1. Hacia fines de la década del 30, fue noticia en los principales medios argentinos, como La Nación, y revistas como El Gráfico, donde apareció en tapa dos veces.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.