Biolin bakarlariarentzako sonata eta partitak (Bach)

Bach 1703 inguruan hasi zen lan horiek konposatzen, Weimarren, eta 1720 inguruan amaitu zuen serie osoa, Köthenen kapera maisu (Kapellmeister) zenean.[1] Bertan idatzi zuen gaur egun arte biziraun duen eskuizkribua.

Litekeena da Johann Paul von Westhoff-en biolinerako partitetan inspiratu izana, biek ere garai berean egin baitzuten lan Weimarren, eta bien piezek antzekotasun estilistikoak dituzte. Biolinerako errepertorioa areagotu egin zen urte haietan: Heinrich Ignaz Franz Biber-en biolinerako passacaglia ospetsua 1676 inguruan argitaratu zen; 1682an eta 1696an Westhoff-en biolin bakarlarirako bildumak argitaratu ziren; 1715ean Johann Joseph Vilsmayr-en Artificiosus Concentus pro Camera lana; azkenik, Johann Georg Pisendel-en biolin bakarlariarentzako sonata 1716 inguruan argitaratu zen.

Sei sonata eta partiten jatorrizko interpretea ez da ezaguna. Baliteke Johann Georg Pisendel eta Jean-Baptiste Volumier izan izana, biak baitziren Dresdeko gorteko biolin-jotzaile trebeak. Joseph Spiess ere izan zitekeen, Köthenen orkestrako burua. Hala ere, ikertzaile batzuek Bach bera izan zela iradoki dute, biolin-jotzaile trebea izan zela baieztatuz; izan ere, bere seme Carl Philipp Emanuel Bach-en arabera, "gaztetan eta ia zahartzaroraino, biolina garbi eta boteretsuki jotzen zuen".^{[erreferentzia behar]}

1. Adagio
2. Fuga (Allegro)
3. Sizilianoa
4. Presto

Bigarren mugimendua, fuga, Bachek berak transkribatu zuen organorako (Preludio eta Fuga-n, BWV 539) eta lauterako (BWV 1000).

1720ean konposatutako 1. partita, BWV 1002, mugimendu hauek osatzen dute pieza, estilo barrokoko eredu tradizionalaren arabera:

1. Allemande
2. Double
3. Courante
4. Double
5. Sarabanda
6. Double
7. Tempo di Bourrée
8. Double

1. Grave
2. Fuga
3. Andante
4. Allegro

2. partita 1717–1723 bitartean idatzi zuen Bach-ek. Mugimendu hauek osatzen dute:

1. Allemanda
2. Courante
3. Sarabanda
4. Giga
5. Ciaccona

2. partitako Ciaccona-ren eskuizkribua

Ciacconak 15 minutuko iraupena du gutxi gora behera, beraz, gainerako mugimendu guztien iraupena elkartuta ere gainditzen ditu. Biolinerako errepertorioaren gailurretako bat da, eta Bachen garaian ezagutzen ziren biolinaren ia teknika guztiak hartzen ditu. Gainerako mugimenduetatik bereizita interpretatu eta grabatu ohi da. Esaldi sinple batean oinarritzen diren eta baxuan progresio harmonikoetan errepikatzen bariazioek osatzen dute.

1. Adagio
2. Fuga (Alla breve)
3. Largo
4. Allegro assai

Sonata honetako fuga hiruetatik konplexuena eta luzeena da. Sujetua Komm, heiliger Geist, Herre Gott koralean oinarritutakoa da, eta kontrapuntuko hainbat teknika erabili zituen Bach-ek, horien artean stretto-a, inbertsioa eta baita kontrapuntu bikoitza ere.

1. Preludio
2. Loure
3. Gavotte en Rondeau
4. Menuet I
5. Menuet II
6. Bourrée
7. Giga

3. partitako Preludio-aren eskuizkribua

Partita honetako hirugarren mugimenduaren Arthur Grumiaux-en bertsioa Voyager espazio-zunden urrezko diskoko lanetako bat da.