Bihuela

Bihuela eta arkuko bihuela antzinako harizko instrumentuak dira, bereziki Erdi Aroan erabilitako musika tresnak.

Bihuela, antzinako musika tresna.

Itxura

Sei edo zazpi hari pare dituzte. Hariak tripakoak ziren metalezkoak oraindik ez zeudelako asmatuta, horiek XVII. mendearen inguruan agertu baitziren. Bere tamaina oso desberdina izan ahal da eta Europa osoan ezagutzen zen laud instrumentuarekin batera; bihuelaz obra garrantzitzuak egin ziren. XVI. mendean Espainian zegoen gitarraren antza dauka, bere barruko aldea laua edo formarekin izan ahal da. Eskuko bihuela errenazimentuaren instrumentu garrantzitzu bat izan zen.

Bihuela motak

Hiru bihuela mota zeuden:[1]

  • uztai itxurakoa: haren oinordekoak gaur egungo arrabita, biola eta biolontxelo dira.
  • txotxez jotzen zena: bandurria, lautea eta mandolina dira horren moldaketak.
  • gurpilduna, behatzekin jotze zena. Eskuz jotzen denak du gaur egun bihuela izena.

Musikagileak

Musikagile handiek bihuelari buruzko musika liburuak idatzi zituzten, besteak beste, Luys Millán, Luys de Narváez, Alonso Mudarra, Enriquez de Valderrábano, Diego Pisador, Miguel de Fuenllana, Juan Bermudo, Thomas de Santa María, Estaban Daza, Antonio Cabezón.

Erreferentziak
  1. http://www.euskara.euskadi.eus/r59-738/eu/contenidos/termino/_c01022/eu_b_3305/b3305.html

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.