Bigorrako Konderria

Bigorrako Konderria; Comtat de Bigòrra
	IX. mendea – 1607
	Konderri feudala
	Gaskoinako feudoak 1150 inguru
Geografia
Kultura
Hizkuntza(k)	Erdi Aroko latina; Antzinako okzitaniera
Historia
	Baskoniako Dukerria
Frantziako Erresuma

Bigorrako Konderria (okzitanieraz: Comtat de Bigòrra; frantsesez: Comté de Bigorre) Erdi Aroko frantziar erakunde feudala izan zen, egungo Bigorra eskualdean zegoena. Hiriburua Tarbe zuen.

Historia

Fakilene izeneko akitaniar printzesak Donatus Lupus bere semearentzat sortu zuen konderria.[1] Lehenengo kondearen aita Lope III.a Zentulo Gaskoiniakoa izan zen.[2] Jatorrizko konderriak laster feudo batzuk galdu zituen: lehenengo bi belaunalditan Lavedan, Aster, Aure eta Montaner galdu zituen.

XI. mendean lehenengo dinastia amaitu zen eta konderria Foixko kondeen eskuetara pasa zen. Ehun Urteko Gerran ingelesen eta frantziarren eskuetan izan zen.

Kondeen zerrenda

Bigorrako etxea

840 – ??? Donatus Lupus I.a
??? – 910 Lupus I.a
910 – 930 Donatus Lupus I.a
930 – ??? Erramun I.a Donatus
??? – 980 Arnaldo
980 – 1030 Gartzia Lupus
1030 – 1038 Gersenda
- 1030-1037 Bernardo I.a Roger

Foixko etxea

1038 – 1077 Bernardo II.a
1077 – 1080 Erramun II.a
1080 – 1095 Beatrix I.a, Zentulo V.a Biarnokoarekin ezkondu zena
1095 – 1113 Bernardo III.a
1113 – 1130 Gendule II.a
1130 – 1156 Beatrix II.a, Petri Marsangoarekin ezkondu zena

Marsango etxea

1156 – 1178 Gendule III.a
1178 – 1194 Estefania Beatrix III.a, Bernardo IV.arekin (1180-1194) ezkondu zena

Commingesko etxea

1194 – 1251 Petronila I.a, Gaston VI.a Biarnokoa (1196-1214), Nuño Santxez (1215-1216), Guy Bigorrakoa (1216-1220), Aimeric Racongoa(1221-1224) eta Boso Bigorrakoarekin (1228-1247) ezkondu zena.

Montforteko etxea

1251 – 1256 Alizia
1256 – 1283 Esquivat
1283 – 1292 Laura

Harrezkero, ondorengotza zalantzazkoa izan zen eta frantziar eta ingelesen eskuetan izan zen. 1360an, Bretignyko hitzarmenari esker frantsesek bereganatu zuten. 1407an, Bernardo VII.a Armagnacekoak Joanes I.a Foixkoari saldu zion eta hauen eskuetan bukatu zen.

Erreferentziak

Mussot-Goulard, Renée. (1982). les princes de Gascogne. Lectoure.
Settipani, Christian. (2004). La Noblesse du Midi Carolingien. Études sur quelques grandes familles d'Aquitaine et du Languedoc, du IXe au XIe siècles. Toulousain, Périgord, Limousin, Poitou, Auvergne. in: Occasional Publications / 5. Oxford: Linacre College, Unit for Prosopographical Research, 14, 16 or. ISBN 1-900934-04-3..

Kanpo estekak

Datuak: Q2067314

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Mussot-Goulard, Renée. (1982). les princes de Gascogne. Lectoure.

[2] Settipani, Christian. (2004). La Noblesse du Midi Carolingien. Études sur quelques grandes familles d'Aquitaine et du Languedoc, du IXe au XIe siècles. Toulousain, Périgord, Limousin, Poitou, Auvergne. in: Occasional Publications / 5. Oxford: Linacre College, Unit for Prosopographical Research, 14, 16 or. ISBN 1-900934-04-3..