Bideoklip

Bideoklip kanta edo bestelako konposizio musikal baten inguruan bideoz eginiko film labur txikia da.[1] Hau bideo, telebista edota internet bidez zabaltzen da, kanta irudi bidez bisualki irudikatuz. Nahiz eta batzuetan zuzeneko ikuskizuna besterik ez grabatu, badaude animazioa, dokumentalak edo beste teknikak erabiltzen dituztenak; esaterako, bideo eran grabatzea eta editatzea, eta era zinematografikoan manipulatzea.[2]

The Beatles Help! filmean

Ez du definizio zehatzik. Hara ere, Euskaltzaindiaren hiztegiak honela denifitzen du: "Bideoz eginiko film laburra, kanta edo kideko musika-lan bat ezagutzera emateko, soinu horrekin eta lagungarri diren irudiekin egiten dena."[3]

Efektu bisual eta elektroniko askorekin egin ohi dira oso dinamikoak izateko eta, honela, ahalik eta ikus-entzule gehien erakartzeko. Horregatik, sormena eta esperimentazio gehien erabiltzen dituen ikus-entzuneko generoa da. Aldi berean, arrazoi berdinagatik, gai honetaz ezagutza asko dituzten pertsonak beharrezkoak dira; hala nola, planoetan, zailtasun ezberdinetako kamera mugimenduetan eta argiztapen tratamenduetan adituak direnak.

Ezaugarriak

A. Sedeño-ren arabera bideo-klipek hurrengo ezaugarriak izan behar dituzte:

  • Publizitate-asmoa: Kanta bat saltzeko edo sustatzeko eta abeslariaren edo taldearen irudia sortzeko edo sendotzeko helburua izan behar du. Nahiz eta hasiera batean publizitaterako sortuak izan, diru gai honen inguruan mugimenduan dabiltzan diru kantitate handiei esker, tresna hoberenak erostea ahalbidetzeaz gain, bideoklipen bidez jokabide erak, ideologiak, estereotipo sozialak eta kultura eta bizi erreferentziak sor daitezke.
  • Teknikoki musika, irudi (fotografikoak, fiktizioak, mugiezinak edo mugikorrak...) eta hitzen bidezko hizkuntzen multzoa da. Bideoklipen oinarria kanta bat da. Ondoren, irudiak txertatzen zaizkio kantari.
  • Hizkuntza eta estetika espezikoak sortzen dituzte soinu eta irudien erlazioaren bidez. Lortu nahi den publizitatearen arabera era bateko edo beste era batekoa.

Historia
The Buggles-en Video killed the radio star bideokliparen irudi bat.

Bideoklipak batez ere marketing teknika moduan erabiltzen dira abeslari eta musika talde baten grabazioa saltzeko.

1980ko hamarkadan zabaldu zen bideoklipen erabilpena. Aldi berean, MTV (Music Television) kanala hauen inguruan sortu zen. 1979an, John Lack-ek eta Michael Nesmith-ek, Estatu Batuetan, kable bidezko lehen musika kanala sortzen saiatu ziren, baina 1981ko abuztuaren 1a arte ez zen lortu. Egun hartan, MTV-k lehen transmisioak egin zituen, baina soilik kanta britaniarrak transmititzen zituzten. Zehazki, transmititzen lehenengoa izan zen bideoklipa The Buggles-en Video Killed the Radio Stars izan zen, The Who, Rod Stewart eta The Rolling Stones taldeak jarraituta.

MTV-ri esker, bideoklipak telebistaren inguruko sorkuntzen artean erradikalena eta diru gehien ekarri sortu duena izan da. Pop kultura, artearen historia eta marketinaren ekonomia sortu zenetik, bideo-musikalak postmodernismoaren irudi-bizia dira. Arte-bideoa eta animazioa formatu komertzial bideragarrian txertatuz, bideoklipak ezagutaraztea eta irudikatzearekin eta narratzearekin esperimentatzea sustatu du.

XX. mende hasierako urratsak

Elvis Presleyek 1957an Jailhouse Rock (Kartzelako rocka) filmarentzat egindako sekuentzia koreografikoa, historiako lehen bideokliptzat hartzen da. Filmaren grabaketan eszena hau izan zen lehena grabatzen. Alex Romerok Gene Kellyrekin batera, produkzioa hasi zenean ahal izan zuena egin zuen eszena koreografiatzeko, baina entseguen ondoren Elvis Presley ez zen gustora geratu emaitzarekin. Orduan Romero musika jotzen hasi zen eta Elvisi nahi zituen mugimenduak egiteko eskatu zion eta horrek Gene Kelly harritzea lortu zuen. Ondoren, Russ Tamblyn dantzalaria Presleyekin bildu zen bere etxean eta gau osoan filmeko eszena entsegatzen ibili ziren. Gau horren ondorio Elvisen sekuentzia famatua izan zen.

1960-1973: promoziorako bideoklipak

1950eko hamarkadaren amaieran "Scopitone" izeneko, "jukebox" makina kormetzializatu zen Frantzian. Honek film labur askoren ekoizpena bultzatu zuen artista frantsesen artean, hala nola Serge Gainsbourg, Françoise Hardy eta Jacques Dutronc. Bere erabilera beste herrialdeetara zabaldu zen, eta antzeko makinak sortu ziren, hala nola, Cinebox Italian eta Color-sonic AEBetan.

1961ean, kanadiarrek ekoitzitako Singalong Jubilee ikuskizunerako, Manny Pittson musika-audioa aldez aurretik grabatzen hasi zen, lokalizaziora joan zen, eta hainbat ikusgai grabatu zituen lip-synching musikariekin, gero audioa eta bideoa elkarrekin editatu zituen. Musikako zenbaki gehienak estudioan grabatu ziren. 1964an, Alex Murray The Moody Blues ekoizleak "Go Now"-ren bertsioa sustatu nahi izan zuen, horretarako film labur bat ekoiztu eta zuzendu zuen.

1965ean, Beatles taldeak promozio klipak egiten hasi ziren herrialde ezberdinetan banatzeko eta emititzeko — batez ere AEBetan —, eta, beraz, beren diskoak sustatu ahal izan zituzten, aurrez aurreko agerraldirik egin behar izan gabe. 1965aren amaieran filmatutako lehen promo filmek (orduko singlea barne, "Day Tripper"/"We Can Work It Out"), estudioko antzezpen-lanak imitatzen zituzten. 1966an, Nancy Sinatra-k "These Boots Are Made for Walkin 'abestirako klip bat filmatu zuen. Roy Orbison promozio iragarkietan agertu zen, 1968ko bere "Walk On" abestian bezala.

1972 eta 1973 urte bitartean, David Bowiek Mick Rock pop argazkilariak zuzendutako promozio film batzuetan parte hartu zuen. Mick Rock-ek lau film labur zuzendu eta editatu zituen David Bowieren lau single sustatzeko — "John, I 'm Only Dancing" (1972ko maiatza), "The Jean Genie" (1972ko azaroa), "Space Oddity" (1972ko abendua) eta 1973ko "Life on Mars?" singlea. "John, I 'm Only Dancing" filmaren klipa AEBetako 200 dolarreko aurrekontuarekin egin zen.

1974-1980: telebistarako musikaren hastapenak

Australiako telebistako Countdown and Sounds saioak, biak 1974an estreinatu zirenak, esanguratsuak izan ziren gerora Australian eta beste herrialde batzuetan bideo musikala izango zena garatu eta jendarteratzeko, bai eta promozio zinematografikoen garrantzia ezartzeko, gorabidean dauden ekintzak sustatzeko eta ezarritako ekintzen bidez estreinaldi berriak sustatzeko. 1974. urtearen hasieran, Graham Webb DJ ohiak telebista saio bat jarri zuen abian astero, telebistara zuzendua, eta larunbat goizetan Sydneyren ATN-7an proiektatu zen; 1975ean Sound Unlimited izena hartu zuen eta geroago Sounds izena hartu zuen. Emanaldirako materiala behar zuela eta, Webb Russell Mulcahy erredakzioko langilearengana hurbildu zen, eta filmatzeko eskatu zion, abesti herrikoiak laguntzeko, horretarako propio egindako kliparik ez zegoenentzat (adibidez, Harry Nilssonen "Everybody 's Talkin"). Metodo hau erabiliz, Webbek eta Mulcahyk 25 klip bildu zituzten ikuskizunerako. Bere lehen ahaleginen arrakasten ondorioz, Mulcahy telebistako lana utzi zuen eta zuzendari izatera bultzatu zion denbora osoz, eta Australiako hainbat ekitaldi ezagunetarako klipak egin zituen, tartean Stylus, Marcia Hines, Hush eta AC/DC. Ospea lortu ahala, Ian "Molly" Meldrum Countdowneko talentu koordinatzailea eta Michael Shrimpton ekoizlea berehala konturatu ziren "film klipak" produktu berri garrantzitsu bihurtzen ari zirela musikaren marketinean. Nahiz eta ikuskizunaren aurrekontu txikia izan, Paul Drane Countdownen jatorrizko zuzendariak zenbait bideo musikal gogoangarri sortu ahal izan zituen, batez ere ikuskizunerako, AC/DCren "It 's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock' n 'Roll)" eta "Jailbreak" filmetarako. 1970eko hamarkadaren erdialdean Erresuma Batura lekualdatu ondoren, Mulcahyk promo film arrakastatsuak egin zituen Erresuma Batuko zenbait pop emanalditarako — Erresuma Batuaren hasierako kredituen artean XTCren "Making Plans for Nigel" (1979) eta The Buggles-en "Video Killed the Radio Star" (1979) bideoklipa zeuden —, eta MTVn 1981ean grabatutako lehen bideo musikala izan zen.

1975ean, Queenek Bruce Gowers kontratatu zuen promozio bideo bat egiteko, BBCko Top of the Pops musika sailean "Bohemian Rhapsody" single berria erakusteko. Paul Fowles rockaren historialariaren arabera, abestia "mundu mailako lehen single arrakastatsua da, eta, horretarako, bideo lagungarri bat funtsezkoa izan zen marketin estrategian". Rolling Stonek "Bohemian Rapsody"-ri buruz hau esan zuen: "Haren eragina ezin da gehiegizkoa izan, MTV aireratu baino zazpi urte lehenago asmatuz."

1970eko hamarkadaren amaieran, telebistako bideo musikalen emisioa gero eta erregularragoa zen hainbat herrialdetan. Musika bideoak, adibidez, asteroko musika programetan emititzen dira edo programa ezberdinetan txertatzen dira. Adibidez, Estatu Batuetan, 70eko hamarkadaren amaieran, lurreko sareetan, batzuetan musika-bideoak ematen ziren musika-ikuskizunetan: The Midnight Special, Don Kirshnerren Rock Kontzertua, eta noizean behin zenbait solasalditan.

Video Concert Hall, Jerry Crowe eta Charles Hendersonek sortua eta 1979ko azaroaren 1ean merkaturatua, AEBetako kable bidezko telebistako lehen bideo-musika programazioa izan zen, MTVren aurretik ia bi urtez. Ameriketako Estatu Batuetako Cable Network Night Flight programa bideo hauek arte forma bezala erakutsi zituen lehen programa amerikarretako bat izan zen.

1980an, David Bowieren "Ashes to ashes" abestiaren bideoklipa inoiz egin den garestiena bihurtu zen, 582.000 dolarreko (1,91 milioi dolar 2021ean) ekoizpen kostuarekin, 500.000 dolarretik gorako ekoizpen kostua izan zuen lehen musika bideoa. Bideoa kolore solarizatuan egin zen, zuri-beltzeko eszena gordinekin, eta hainbat tokitan filmatu zen, besteak beste, gela bigungarri batean eta ertz harritsu batean. Bideoa bere garaian egin zen ikonikoenetako bat bihurtu zen, eta bere izaera konplexua esanguratsua da bideo musikalaren bilakaeran.

Urte berean, Zelanda Berriko Split Enz taldeak arrakasta handia izan zuen "I Got You" singlearekin eta True Colours diskoarekin, eta urte horretan bertan promo klip sorta oso bat sortu zuten albumeko kantu bakoitzerako (Noel Crombie perkusionistak zuzendua) eta hauek bideokasetean merkaturatzeko. Horren ondoren, urtebete geroago, The Tubes taldearen The Finish Backward Principle bideo-albuma etorri zen, Michael Cotten taldeko teklatu-jotzaileak zuzendua. Bertan, Russell Mulcahyk zuzendutako bi bideo zeuden ("Talk to Ya Later" eta "Don 't Want to Wait More"). Lehenengo bideo musikalen artean ex-Michael Nesmith monkee ohiak ekoitzitako klipak zeuden, Saturday Night Live-rako film labur musikalak egiten hasi zena. 1981ean Elephant Parts estreinatu zuen, William Dear zuzendariak zuzendutako Grammy baten lehen irabazlea. Billboardek aitortzen du modu independentean ekoitzitako Video Concert Hall Ameriketako Estatu Batuetako telebistan nazioarte mailako bideo-musika programazioa duen lehena dela.

1992-2004: zuzendarien aroa

1992ko azaroan, MTVk Chris Cunningham, Michel Gondry, Spike Jonze, Floria Sigismondi, Stéphane Sednaoui, Mark Romanek eta Hype Williams zuzendariak barneratzen hasi zen. Guztiok garai honetan hasi ziren. Guztiek ikuspegi eta estilo paregabea eman zieten zuzendu zituzten bideoei. Zuzendari horietako batzuek, Gondry, Jonze, Sigismondi, eta F. Gary Gray barne, film luzeak zuzendu zituzten. Lasse Hallström eta David Fincher bezalako zuzendariekin lehenago hasitako joerari jarraitu zioten.

Romanekek 1995ean zuzendutako bideoetako bi, historiako hiru bideo musikal garestienetako bi izateagatik nabarmentzen dira: Michael Jackson eta Janet Jacksonen "Scream", ustez 7 milioi dolar kostatu zuena, eta Madonnaren "Bedtime Story", 5 milioi dolar kostatu zuena. Hortik aurrera, "Scream" munduko bideorik garestiena da. 1990eko hamarkadaren erdialdean eta amaieran, Walter Sternek The Prodigyren "Firestarter", The Ververen "Bitter Sweet Symphony" eta Massive Attacken "Teardrop" zuzendu zituen.

Aldi horretan, MTVk mundu osora kanalak kaleratu zituen tokiko merkatu bakoitzean ekoitzitako bideo musikalak erakusteko: MTV Latinoamerika 1993an, MTV India 1996an eta MTV Mandarin 1997an, besteak beste. MTV2k, jatorriz "M2" deitua eta musika-bideo alternatiboagoak eta zaharragoak erakustera bideratua, 1996an egin zuen debuta.

1999an, Mariah Careyren "Heartbreaker" inoiz egindako garestienetakoa bihurtu zen, 2,5 milioi dolar baino gehiagoko kostuarekin.

1991tik 2001era, Billboardek bere Music Video Awards propioak izan zituen.

Zentsura

2000ko hamarkada

2000. urtean, Robbie Williamsen "Rock DJ" abestiaren bideoklipak eztabaida sortu zuen Williams biluzik agertzen den bideoaren izaera grafikoagatik. Ondoren, azala zuritzen du haragi odoltsua erakusteko, eta ondoren muskuluak eta organoak erauzten dizkio odolez bustitako eskeletoa besterik ez den arte. Bideoa Erresuma Batuan zentsuratu zuten egunez, eta argitaratu gabe eman zuten gaueko hamarretatik aurrera. Bideoa debekatu egin zuten Dominikar Errepublikan satanismo salaketak zirela eta.

2001ean, MTVk debekatu egin zuen Björkek "Pagan Poetry" filmerako egindako bideoa, sexu-harremanak, felazioak eta piercing-ak erakusteagatik. Bere hurrengo singlea ere, "Cocoon", MTVk debekatu zuen, bertan Björk biluzik agertzen baitzen (nahiz eta gorputz biluzia lokarri gorri batekin lotutako body bat izan ohi zen).

2002an, T. A.T.uk "All the Things She Said" filmerako eztabaida sortu zuen, bertan Lena Katina eta Yulia Volkova errusiar gazteak agertzen baitziren elkar besarkatzen eta azkenean musukatzen. Richard eta Judy britainiar telebistako aurkezleek kanpaina bat egin zuten bideoa debekatzeko, "pedofiloentzako" erakargarri zela argudiatuz eskola-uniformeak eta nesken musuak erabiltzeagatik, nahiz eta kanpainak porrot egin zuen. Eztabaida aprobetxatuz, musua koreografiatua izan zen zuzeneko emanaldietan. Top of the Pops-ek nesken emanaldia eskaini zuen, ikusleen irudiek ordeztutako musuarekin. NBCren The Tonight Show programa, Jay Lenorekin, nesken musutik taldearen irudira pasa zen. Bere promozio biran zehar, t. A.T.uk protesta egin zuen "zentsuratuta" zioten kamisetekin.

2004an, Maroon 5en "This Love" filmerako bideoak eztabaida sortu zuen Adam Levine liderraren eta haren neska-lagunaren arteko eszena intimoak zirela eta. Eszena horiek, bereziki, angelu estrategikoetan filmatu ziren arren, bertsio zentsuratua argitaratu zen, ordenagailuz sortutako loreak gehituz eszena gehiago estaltzeko. Marilyn Mansonen "AINT (s) AINT" bideoa bere diskoetxeak debekatu zuen bere indarkeria eta eduki sexualagatik. Hurrengo urtean, Eminemek "Just Lose It" -entzat egindako bideoak eztabaida sortu zuen Michael Jacksonen pederastia-epaiketaren parodiagatik (2005), kirurgia plastikoagatik eta Pepsiren iragarki bat filmatzean ilea erre zuelako. Bideoa debekatua izan zen BETen, eta Jacksonek bideoaren aurka egin zuen, "desegokia eta errespetugabea niretzat, nire seme-alabentzat, nire familiarentzat eta, oro har, komunitatearentzat". 2004an, familia- eta politika-talde askok Eric Prydzen "Call on Me" bideoa debekatzeko presioa egin zuten, emakumeak modu sexualean dantzan edukitzeagatik; hala ere, bideoa ez zen debekatu.

2005ean, Egiptoko estatu zentsurako batzordeak sexu konnotazioak zituzten 20 bideo musikal debekatu zituen musulmanen ikuspuntu moralak zirela eta "These Boots Are Made for Walkin 'en bideo musikala, non Jessica Simpson agertzen zen Daisy Dukeren paperean, eztabaidatua izan zen Simpsoni jantzi" argigarriak "erakusteagatik eta bikinian Lee jeneralaren autoa garbitzeagatik.

2008an, Justicek bere "Stress" abestirako egindako bideoari boikota egin zioten musika telebistako hainbat kate nagusik, arrazakeria eta indarkeria salaketengatik; bideoak hainbat gazte erakusten ditu Parisko kaleetan delitu ezberdinak egiten, eta gazteak, nagusiki, Ipar Afrikako jatorrikoak dira.

Nahiz eta country musikak bideoen edukiari buruzko eztabaida saihestu duen neurri handi batean, ez da inoiz immunea izan. Rascal Flattsen 2003ko "I Melt" abestiaren bideo musikala horren adibide da, Joe Don Rooney gitarristaren ipurdi biluzia eta Christina Auria modeloa biluzik dutxatzen erakusten zituzten klipengatik ospea hartu baitzuen. Bideoa biluziak erakusten zituen lehena izan zen CMTn, eta katearen "Top Twenty Countdown" saioan lehena izatera iritsi zen. Hala ere, GACek bideoa debekatu zuen taldeak bertsio editatu bat argitaratzeari uko egin zionean.

2010eko hamarkada

2010ean, Thirty Seconds to Marsen "Hurricane" bideoa zentsuratu zuten indarkeria, biluztasun eta sexu elementu garrantzitsuak zirela eta. Film laburra telebistan eman daitekeen bertsio garbi batekin kaleratu zen geroago. Bertsio esplizitua taldearen webgune ofizialean dago eskuragarri, 18+ bistaratze-ziurtagiri batekin.

2010ean, Lady Gagaren "Telephone" bideoa MTVk debekatu zuela zabaldu zen, eta zurrumurru hori zenbait hedabidetara iritsi zen. Zurrumurruaren arabera, MTVk bideoa debekatu zuen, edukia ezin zelako programazioaren barruan erakutsi. MTVk ukatu egin zuen debekua eta bideoa maiz erakutsi zuen MTVren Europako programazioan. Lady Gagaren aurreko bideoek ere kritikak eragin dituzte eduki sexualki iradokitzaileagatik; "LoveGame" ren bideoa ez zen erreproduzitu Video Hits musika-bideoen Australiako programan; hala ere, Australiako beste programa batzuek zentsurarik gabe eman zuten bideoa. "Alejandro" ren bideoa Liga Katolikoak kritikatu zuen, abeslaria moja ohitura baten latex gorriz jantzitako bertsio fetitxista batekin erakusteagatik, bortxaketa bat simulatuz, eta arrosario bat irensten agertzeagatik.

Bideoklipen balio etikoak eta ideologia

Autore ezberdinen arabera, bideoklipa balio etiko eta ideologia ezberdinen hedapen modu garrantzitsu bat da. Gaun egun arte, zehetasun gehien dituen eta Espainian egin den azterketa Jon E. Illescasen doktoretza tesia izan da. Tesia hau Alikanteko Unibertsitatearen eta Madrilgo Complutense Unibertsitatearen artean egin zen. Azterketa hau asko hedatu zen komunikabideen nagusien bidez. Beranduago, azterketa hau arrakasta handia izan zuen liburu batean ere argitaratu zuten. Honen bitarte, Illescasek frogatu zuen nola eragiten dien bideoklipek egungo gazteei haien ideologia eta balio etikoak markatzerakoan. Horretaz gain, politikariek bere kanpainen propaganda bideo musikal hauen bidez nola egiten duten ere frogatu du.

Kronologia
  • 1920: Momentuko asmatzaileek, haien artean Oskar Fischinger, musika-bisualaren oinarria finkatu zuten kanta zehatzei txertatuko zizkieten irudiak sortuz.
  • 1930: Carlos Gardelek hamar kanta grabatu zituen soinuaz gain irudiak ere jasoz.
  • 1940: Walt Disneyk Fantasia izeneko pelikula sortu zuen animazioa eta musika nahastuz.
  • 1941: Estatu Batuetako tabernetara Paroram Soundie izeneko rockola iritsi zen, pelikula musikalak musikarekin erreproduzitzen zituen asmakizun berria.
  • 1956: Hollywood-ek musikan oinarrituriko pelikula genero berri bat ezagutu zuen. Honela, rock and rollean oinarritutako pelikula berria asko sortu ziren; hala nola, Elvis Presleyren pelikulak, Rock Around the Clock, Don't Knock the Rock, Shake, Rattle and Rock, Rock Pretty Baby, The Girl Can't Help It, eta abar. Hauetako batzuk istorio baten irudikapen musikalak ziren; besteak, aldiz, aldizkarien showak.
  • 1957: Ameriketako Estatu Batuetan, bideoklip gisa onartu zen lehen bideo musikala sortu zen. Bertan, Elvis Presley agertzen zen Jailhouse Rock abestuz. Nahiz eta originala koloretan egon, bideo musikala zuri-beltzean zabaldu zuten.
  • 1960: Frantzian, Scopitone izen zuen Soundieren bertsio berriago bat asmatu zuten. Honek kanta ezberdinen artean aurkeratu ahal izateko aukera zuen. Frantzian arrakasta handia izan zuen.
  • 1962: Telebista britainiarrak programa musikalen formato berria sortu zituen programa berriak sortuz; esaterako, Top Of The Pops, Ready! Steady! Go! eta Oh, Boy. Hauek artista askori ezagutzera ematea ahalbidetu zien.
  • 1964: Estatu Bauetan, britainiarrek sortutako formatoa egokitu eta programa berriak sortu zituzten hauek ere; adibidez, Hullabaloo, Shindig! (NBC) eta American Bandstand. Gainera, Bremenen (Alemania) Beat-Club izeneko programan momentuko artisten zuzeneko bideoak igortzen zituten.
  • 1965: Santiago Álvarez Román kubatarrak Now izeneko fillm labur irualtzaile ospetsua egin zuen. Autore desberdinek film labur hau gaur egungo bideoklipen jatorria dela uste dute.
  • 1966: Lehenengo bideo kontzeptualak transmitituak izan ziren; adibidez, The Beatles-en Paperback Writer eta Rain.
  • 1967: Asmo handiagoko bideo gehiago plazaratu ziren; esate baterako, The Beatles-en Penny Lane eta Strawberry Fields Forever.
  • 1968: Ekainean, Elvis Presley-k bideo musikal berriak grabatu zituen If I Can Dream eta Trouble/Guitar Man kantekin.
  • 1974: ABBAk bere lehenengo bideo kontzeptualak grabatu zituen: Ring Ring eta Waterloo.
  • 1975: Queen taldeak Bohemian Rhapsody kanta zuen bideoklipa plazaratu zuen. Bideo musikal hau efektu bereziak zituen lehen bideoklipa zen. Momentu honetan lehengo bideoklipen eta momentukoan artean banaketa bat sortzen da, garai hartatik aurrera sortutako bideo musikalek momentuko teknologia modernoena aprobetxatuz. Honen arrakasta ikusita, diskografikek bideoklipak egitea ohikoa bilakatu zen.
  • 1981: MTV-ren sortu zen, lehen telebista kanala non eguneko 24 orduetan zehar soilik bideo musikalak emititzen ziren. Hasieran, kable bidezko operadore gutxik zuten; baina, denboraren poderioz, arrakasta handia lortu zuen eta kultura-ikono bat bihurtu zen.
  • 1982: Mecanok lehen bideoklip espainiarra grabatu zuen Hoy no me puedo levantar kantarekin.
  • 1983: Michael Jacksonen Thriller biodeoklipa egin zen. Bideo musikal honek bideoklipak sortzeko eran aurreko bideoklipen eta beranduagokoen artean banaketa bat sortu zuen.
  • 1995: MTV-ri esker bideo musikalen zuzendariak ospetsu bihurtzen hasi ziren.
  • 2005: YouTube web-orrialdea sortu zen, bideoklipetara iristeko bide errezagoa izateko asmoarekin.
  • 2009: YouTube barnean Vevo kanala sortu zen. Kanal honen jabeak munduko bi diskografika handienak dira: Universal Records eta Sony Music.

Erreferentziak
  1. Bideoklip. Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa.
  2. Cutietta, Robert. (1985). «Using Rock Music Videos to Your Advantage» Music Educators Journal 71 (6): 47–49..
  3. «Euskaltzaindiaren Hiztegia» www.euskaltzaindia.eus (Noiz kontsultatua: 2019-02-27).

Kanpo estekak
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.