Bibliofilia

Bibliofilia liburuekiko maitasuna da; bibliofiloa liburuen edizio original eta zuzenenen maitalea edo zalea da [1], baita bere liburuen edo bere bildumaren oinarrian dagoen gaiari buruz jakintsu eta jakitun ere. [2]

The Bookworm, Carl Spitzweg-ena, 1850 .

Bibliofilia, gaur egun hitzari egozten zaion zentzu zehatzean, liburuarekiko maitasuna bildumako objektu gisa, Pizkundearekin batera sortzen da, K.o. XIV. eta XV. mendeetan, humanistak, erregeak, printzeak eta jaun handiek zuzenean edo agente berezien bitartez eskuizkribu, gutun, autografo, inkunable eta beste mota bateko liburu arraroen bila joateko Europako herrialdeak bisitatzera dedikatzen ziren garaia. [1]

Bibliofilo klasikoa, Samuel Pepys-en adibidea, irakurtzea maite duen norbanakoa da, baita liburuak mirestea eta biltzea ere, askotan bilduma handi eta espezializatua sortuz. Gainera, badaki haiek bereizten eta identifikatzen bai beren testuaren garbitasunagatik, bai tipografiagatik, bai paperaren kalitateagatik eta bai koadernaketagatik. [1] Bibliofiloek ez dute nahitaez maite duten liburuaren jabe izatea bilatzen; alternatiba gisa liburutegi zaharretan miretsi behar dituzte. Hala ere, liburu-biltzaile amorratua izan ohi da bibliofiloa, batzuetan bildumari buruzko erudizio akademikoa bilatzen du, eta beste batzuetan edukiaren gainean forma jarriz, liburu garesti, zahar edo arraroetan, lehen edizioetan, printze edizioetan, koadernaketa ezohikoa edo berezia duten liburuetan. jatorri ospetsuak eta kopia autografoak.

Bibliofiliaren historian gutxitan agertzen diren arren, emakume liburu biltzaileak ere egon dira. Eskuragarritasun ekonomiko handia ere suposatzen duen pasioa denez, ia beti eliteetako emakumeak dira, erreginak eta aristokratak, bilduma garrantzitsuak biltzera etorri zirenak, adibidez , Isabel I.a Gaztelako erregina, Margarita Austriakoa, Elisabet Farnesio edo Barbara Bragançakoa. [3] Nobleen artean Mentzia Mendozakoa, Oñatiko kondesa, Aveiroko dukesa [4] edo Montijoko kondesa nabarmendu ditzakegu. Emakume bibliofilorik ez egotea faktore kultural bati zor zaio, haietako askok irakurtzen ez zekiten eta. Inguratzen zituzten faktore kulturalak gorabehera, emakumezkoen liburutegiak existitzen zirela jakina da, liburu ugariz osatuta zeudenak; hala ere, liburutegi horiek aztertzeko arazo bat dago, gizonezkoen herentziari lotuta daudelako.

Bibliofiloak sarritan biltzen dira «Association Internationale de Bibliophilie» entzutetsua bezalako gizarteetan, [5] egiazko Nazioarteko Akademian, non ikertzaile jakintsuenak eta bildumagile aberatsenak urtero elkartzen diren, eta izaera lokalagoko beste batzuk, esate baterako, Txileko Bibliofiloen Elkartea. 1945ean sortua. [6] Badaude beren herrialdeetako kulturan zeresan handia izan duten bibliofiloak, hala nola Antonio Cánovas del Castillo [7] XIX. mendeko bigarren erdiko politikari eta historialari espainiarra, edo Carlos Manuel de Trelles liburuak maite zituen eta bere herrialdean tradizioa sortu zuen kubatarra.

Bestalde, gaur egun liburu zaharren bildumazaletasuna, artearen eta beste antzinate batzuen kasuan bezala, nazioarteko enkante-etxe handien negozio-kopuruan hirugarren postuan kokatzen den nazioarteko merkatuarekin inbertsio-tresna alternatibo bat da. margo eta eskulturaren ondoren.