Betty Parris

Haren aita, Samuel Parris, Salemeko Elizaren ministroa zen. Haren ama, Elizabeth, hil egin zen epaiketen ondoren. Neba zaharragoa zuen, Thomas, eta ahizpa txikia, Susannah. Etxean bizi ziren, halaber, Abigail Williams lehengusu umezurtza eta Tituba eta John Indian esklabo-bikotea. Salemen bizi ziren 1688an, Samueli herriko elizan ministro berri deitu ziotenean.

1692ko otsailean, Bettyk (9 urte), Abigailek (11 urte) eta beste neska batzuek denbora laburrez desagertu egiten ziren, ezkutuan, asmatzeko metodo zaharrak erabiltzeko, hala nola Artizarraren ispilua: arrautza baten zuringoa urez betetako edalontzi batean botatzea eta haren etorkizuna edo senarraren izena edo itxura zein izango zen jakitea. Nesketako batek hilkutxa baten irudia ikusi zuela uste izan zuen eta izu handia izan zuten.[1]

Handik gutxira, Betty modu anormalean hasi zen lanean, aulkien azpian sartuz, sukarrez kexatuz, txakur bat bezala lapurtuz eta oinazez oihukatuz, gizakiaren ezohiko jarreran makurtzen zen bitartean. Bettyren lehen sintomen ondoren, Abigail ere sintoma horiek 'erakusten' hasi zen. Parris apaizak otoitz eginez eta etxeko erremedioekin sendatzen saiatu zen, baina ez ziren hobetzen. William Griggs medikuari eta John Hale apaizari diagnostikoa eskatu zien. Biek sorginkeriari egotzi zioten. Ikerketa modernoen arabera, epilepsia, histeria eta estresak eragindakoak izango ziren, edo asperdura arintzeko bihurrikeria hutsa. Beste batzuek uste dute haluzinazio-aldiak izan zirela, ergot intoxikazio baten ondorioz.

Bettyren eta Abigailen beste lagun batzuk 'atake' berberak izaten hasi ziren. Griggs medikuak biktima guztiak neskak zirela baino ezin izan zuen egiaztatu. Horrek aukera eman zien baserritarrei sorginkeriarekin lotzeko, uste baitzen sorginek atsekabetuta eduki nahi zituztela adin txikikoak. Mary Sibley auzotar batek "sorginen pastela" laberatzea gomendatu zuen, hala ote zen argitzeko. Zekale-irina biktimen gernuarekin nahastuz nola prestatu erakutsi zion Titubari txakur bati jaten emateko, animaliak antzeko sintomak bazituen, sorginkeria hor egongo baitzen.

Bettyk, orduan, Tituba "esku gaiztoetako" bat zela leporatu zion. Esklaboari galdeketa egiten zioten bitartean, beste biktima batzuek, Ann Putnam, Jr. eta Elizabeth Hubbardek, Sarah Osborne eta Sarah Good ere akusatu zituzten. Samuel Parris nagusiak jo ondoren, Titubak sorgina zela aitortu zuen, eta Osborne eta Good-i ere sorgin izatea leporatu zien.[2]

Martxoan, deabrua omen zen "beltzezko gizon" batekin amets egin zuela esan zuen Bettyk. Familiak hain izututa aurkitu zuen, ezen, hura salbatzeko, urruneko lehengusu batzuekin, Sewallekin, bidali zuten umea. Sewall-en etxean, Elizabethen (Betty) sintomak moteltzen hasi ziren, harik eta erabat ohikotasuna berreskuratu arte.

Epaiketak 1693an amaitu ziren eta Parris familiak Salem utzi zuen 1696an. 1710ean, Bettyk, 27 urte zituela, Benjamin Baronekin ezkondu zen, baserritar, merkatari, larrugile eta zapatari batekin. Aitak zilarrarekin, portzelanarekin, koadroekin, hormako zintzilikarioekin eta etxe berrirako eskudiruarekin egindako ajuar bikaina eman zion. Lau seme-alaba izan zituzten: Thomas, Elizabeth Jr., Catherine eta Susannah. Elizabethek senarra baino sei urte geroago hil zen Concord-en 1760ko martxoaren 21ean, 77 urte zituela.[3]