Bahaismo

• Erlijioak gizakia bere sortzailearekin harremanetan jartzen du (erlijio = re-ligare). Horretarako gizakiak bere burua ezagutu behar du, ez baita beste biderik Jainkoa ezagutzeko:

  Ez zaitezte izan Jainkoa ahanzten dutenen antzekoak, ondorioz Hark beren buruaz ahanztera eraman baititu. Eta honi buruz Betiereko Errege den Hark... esan du: Bere burua ezagutzen duenak ezagutu du Jainkoa. (Ziurtasunaren Liburua, par. 107)

• Jainko bakarra dago, Unibertso osoko sortzaile bakarra. Aitzitik, sortzaile hori ezagutezina da, hau da, gizakion ezagutzeko gaitasunetik haratago dago.
• Hori dela eta, Jainkoak, aroz aro, pertsona bereziak, mezulari jainkotiarrak, Profeta handiak edo bahá'í hitzetan: Jainkoaren Agerpenak bidaltzen ditu.
• Mezulari edo Agerpen horiek erlijioen sortzaileak dira: Abraham, Moises, Buda, Zoroastro, Jesukristo, Muhammad, Báb eta Bahá'u'lláh, besteak beste. Horiek guztiek agerkunde jarraitua delakoaren parte dira, jainkozko agerkunde beraren katebegiak, alegia:

  Gauza argi eta garbia zaizu Profeta guztiak direla Jainkoaren Kausaren Tenpluak, janzkera ezberdinez jantzita agertu direnak. Begi zuhurrez begiratuko bazenu, etxola berean bizitzen ikusiko zenituzke, zeru berean hegan egiten, tronu berean eserita, hitz berak ahoskatzen, Fede bera hots egiten. Halakoa da izatearen Esentzia horien batasuna, dirdira ikaragarri eta infinituzko Luminaria horiena.(Ziurtasunaren Liburua, par. 162)
  

• Profeta horiek bi ikasbide mota izaten dituzte: espiritualak, batetik bestera aldatzen ez direnak, gizakiari heriotza ordua heltzen zaion unerako prestatzeko; eta sozialak, garaiari eta gizakien ulermen mailari egokituak, zibilizazioari aurrera egiteko lagungarriak; beraz, aldakorrak. Azken ikasbide horiek indarrean jarraitzen dute hurrengo Agerpena heltzen den arte. Denbora tarte horri, Agerpen bat azaltzen denetik hurrengoa azaltzen den arte, Emanaldia esaten diote.

• Aurreiritzi guztiak baztertu behar izatea.
• Generoen arteko erabateko parekotasuna.
• Erlijio handien funtsezko batasunaren aitorpena.
• Muturreko pobreziaren zein aberastasunaren desagertzea.
• Heziketa unibertsala.
• Norberak egia independenteki ikertu beharra.
• Zientziaren eta erlijioaren arteko harmonia onartu beharra.
• Oreka eutsigarria naturaren eta teknologiaren artean.
• Segurtasun kolektiboan eta gizateriaren batasunean oinarritutako mundu mailako sistema federal baten ezarpena.

• Muga aintzatetsi eta seguruak nazio guztientzat.
• Mugimendu eta pentsamendu askatasuna herri guztientzat.
• Armagabetze orokorra.
• Mundu mailako nazio federazio baten ezarpena.
• Nazioarteko liskarrak konponduko dituen mundu mailako epaimahai baten ezarpena.
• Agintea duen nazioarteko indar militar baten sorrera, segurtasun kolektiboaren printzipioen aplikazioaz bakea ezar dezan.
• Kultur dibertsitatearen babesarekiko konpromisoa, gutxiengoak bereziki zainduz eta indartuz.

Erlijio honen sinbolo gehienak arabierazko Bahá (بهاء "aintza" edo "loria"), hitzatik eratortzen dira; horixe baita, bahá’í-en sinismenaren arabera, Jainkoaren Izenik Handiena. Abjad sistemaren arabera, hitz horren zenbakizko balioa, 9 da; hori dela eta, bahá’í sinbolorik erabiliena bederatzi puntako izarra izaten da[5].

Báb-en idatzia bost puntako izar moduan. Haykal-i-Bab izenaz ezaguna (euskaraz, Báb-en tenplua; persieraz idatzita, هيكل باب)

Eraztunetako sinboloa eta Izenik Handienaren idazkera ere erabiltzen ohi dira. Idazkera zaharrenean, eraztunetarakoa, Bahá hitzaren arabierazko idazkera estilizatua dugu, bi aldeetan bost puntako izar bana duela; idazkera berrienean, Yá Bahá’ul’Abhá (يا بهاء الأبهى "Oi Aintzatsuenaren Aintza!") hitzen kaligrafia artistikoa da.

Alta, bahá'í idazteunen arabera, bost puntuko izarra da erlijio horren sinbolo ofiziala[6], Haykal (Tenplu) izenez ezaguna. Bost puntako izarrak gizakiaren gorputza adierazten du; Profetak, gizakiak izanik, Jainkoaren tenplua lurrean baitira. Báb-ek finkatu zuen Haykal sinboloa, eta bere zenbait idazkik forma hori hartzen dute.