Auritz

Auritz izena zaharra da eta esanahi ezezaguna du. Etimologista batzuen ustez -iz edo -itz amaiera duten euskal toponimoen seriearen parte da. Julio Caro Barojak defendatzen zuen toponimo horiek -iz atzizkiari lotutako izen propio batetik zetozela, eta beste atzizki batzuk bezala -oz edo -ez latinezko -icus atzizkiaren bilakaeraren ondorioz sortu zirela. Atzizki horrek Iberiar Penintsulako latinezko hizkuntzetan erabilitako patronimikoak ere sorrarazi zituen. Euskal Herriko eremuan, Caro Barojak uste zuen toponimiari aplikatutako -oz, -ez eta -iz atzizkiek adierazten zutela Antzinaroan tokia atzizkiari lotuta agertzen zen pertsonaren jabetzakoa izan zela, eta Erdi Arotik Erromatar Inperioaren garaira arteko jatorria izan zezakeela. Auritzen kasuan, hautagai posible gisa Auricius, Aurius edo Aurus bezalako izen latinoak agertuko lirateke. Lekuizen horri dagokionez, Aurizperri pareko herriak Auritz hartzen du (Auritz berri = Aurizberri/Aurizperri). Gainera, bertze Auritz bat dago Izarbeibarrean; gaur egun herri hustua da. Dena den, toponimo honetan silaba tonikoa bigarrena den bitartean, Izarbeibarreko herriaren kasuan lehengoa da.

Bertzalde, Nafar erromantzez beste izen bat dago. Hala, biztanleria Orreagako erromesen ospitalearen oinetan sortu zenez, nahiz eta populazio hori ospitalea sortu baino lehenagokoa izan, Erdi Aroan hainbat izen jaso zituen: Roncesvalles (Auritz Orreagarekin eta ibar osoarekin nahastuz), Burgo de la Plana (Lautadako burgua), Burgo del Llano de Roncesvalles (Orreagako lautadaren burgua), Burgo de Roncesvalles (Orreagako burgua) edo Villa de Roncesvalles (Orreagako hiria). Sute batzuen ondorioz, XV. mendean sute horien garrantzia gutxitu egin zen. Horrela, 1476an, Burguet de Roncesvalles (Orreagako burgu txikia) txikigarriarekin aipatu zen Kontuen Liburuan. Denborak aurrera egin ahala, eta herri xumea izatetik inoiz pasatu ez zenez, gaztelaniaz Burguete izenez ezagutuko zuten behin betiko. Gaztelaniazko izena Burguet nafarraren arau fonetikoetara egokitzen da, Murchant (Murchante), Cascant (Cascante) edo Olit (Olite: Erriberri) bezalako tokiekin gertatu zen bezala.

Gaur egungo armarria San Nikolas Barikoa elizako fatxadan ageri zena izan zen, 1942an; baina, izatez, armarri hori Orotz familiari dagokio, hark ordaindu baitzuen 1699an elizaren fatxadako obra, armarria barne. Ondorioz, Auritzeko armarriak honako blasoi hau du:[5]

Lehen, herriak, Nafarroako Erresumako Armagintza Liburuan jasotzen denez, Orreagako Jauregia izenburuarekin agertzen den bat erabiltzen zuen, zeinaren armak almenadun dorreak baitira. Ondoren, Aezkoa pareko ibarraren armarria erabili nuen: zuhaitz baten gainean basurde bat ageri da.

Auritzeko banderak Auritzeko armarria dauka altuera bereko hiru zerrenda horizontalez, urdin iluna goikoa, urre argia erdikoa eta zuria behekoa; osatutako hondo baten gainean.

Auritzeko paisaia Urrobi ibaiaren goiko ibilguan kokatuta dago, eta salbuespena da Pirinioetako paisaiaren barruan; izan ere, mendien arteko banaketa handiak Pirinio osoko lautadarik zabalena sortzen du: Orreagako lautada, hamabost kilometro karratuko hedadurarekin, 900 metro inguruko garaierarekin, mendi garaiez inguratutako anfiteatro handi bat bezala.

Landaredia aldatu egiten da zonaren altueraren arabera; hala, mendi-larreek hartzen dituzte gailurrak, eta horiek udan aprobetxatzen dira; mendien erdi- eta behe-eremua pagadi-basoz estalita dago, eta zenbait landaketek eteten dute. Sail horietan, alertze japoniarra nagusitzen da, eta zati lauak elorri eta hurritz heskaiek eta beheko larreek bereizitako sega-belardiak konbinatzen ditu. Lautadaren erdian, Urrobi ibaia osatzen duten bi besoen artean, Auritzeko herrigunea dago.

Auritzeko landaredia batez ere atlantikoa da. Pagoak (fagus sylvatica) udalerriaren ipar eta ipar-mendebaldeko zatia eta hegoaldeko zatia hartzen ditu; erdialdean, herriaren eta Urrobi ibaiaren inguruan, belardiak zabaltzen dira; belardi horien eta hegoaldeko pagoen artean elorri-orban zabalak daude (crataegus sp.); eta ipar-mendebaldean, Alduide mendiko KBEaren eremuan, goi-artzaintzako larreak.

Herriaren inguruko mendirik altuenak Mediaundi (1 218 m) eta Menditxuri (1 201 m) dira.

Auritzeko klima ozeaniko hezea da, eta Kantauri itsasoarekiko hurbiltasunak baldintzatzen du. Horrez gain, herria 890 metro inguruko altueran kokatzen da, inguruko mendiak oso altuak ez direla. Horrek hodeiak ugari diren egunak ohikoak izatea eragiten du. Itsasotik etorritako fronteak mendien artean kateaturik geraturik euri ugari jausten da herrian, batez beste 2200mm inguru urteko. Auritz eta Nafarroako iparraldeko herriak Iberiar Penintsulako lekurik euritsuenetakoak dira. Horrez gain, ibarran lainoa izaten da maiz, eta izozteak urte osoan zehar izaten dira, uztailean eta abuztuan izan ezik.

Auritzen ez dago estazio meteorologikorik. Hala ere, Erroibar pareko udalerrian, estazio bat dagoen Aurizperri kontzejuan, itsasoaren mailatik 871 metrora, Nafarroako Gobernuak 1972n inauguratuta.[6] Udalerriko adierazgarriena da, haran berean baitago, 4 kilometro eskasera.

Datu klimatikoak (Aurizperri, 1972-2020)
Hila	Urt	Ots	Mar	Api	Mai	Eka	Uzt	Abu	Ira	Urr	Aza	Abe	Urtekoa
Erregistraturiko tenperatura maximoa (°C)	15.0	20.0	23.0	25.0	29.0	36.0	35.0	35.0	31.0	27.0	20.0	15.0	36.0
Batez besteko tenperatura maximoa (°C)	5.7	6.5	9.6	12.8	16.1	20.6	23.2	23.1	19.9	15.4	9.2	6.4	14.0
Batez besteko tenperatura (ºC)	2.2	2.4	5.2	8.1	11.3	15.2	17.5	17.1	1.1	10.6	5.6	2.7	9.3
Batez besteko tenperatura minimoa (°C)	-1.3	-1.6	00.8	3.5	6.5	9.8	11.8	11.1	8.3	5.7	2.0	-1.1	4.6
Erregistraturiko tenperatura minimoa (°C)	-9.3	-10.3	-5.8	-2.2	0.6	4.1	7.0	5.3	1.1	-2.4	-6.4	-9.3	-2.3
Batez besteko prezipitazioa (mm)	188.2	162.4	162.3	156.3	138.8	80.2	61.7	61.3	95.5	152.8	204.9	176.1	1640.4
Prezipitazio maximoa 24 ordutan (mm)	123.0	106.8	90.0	79.6	94.0	86.4	85.1	73.4	93.5	92.4	122.4	122.0	123.0
Prezipitazio egunak (≥ 1 mm)	14.5	13.4	13.6	15.4	14.8	9.4	7.8	8.3	9.2	12.7	13.8	14.0	146.9
Elur egunak (≥ 1 mm)	4.9	5.3	4.8	3.0	0.5	0.0	0.0	0.0	0.0	0.4	2.5	3.7	25.0
Iturria: Nafarroako klimatologia zerbitzua[7]

Auritz dagoen eremuko populazioa datu arkeologikoek egiaztatzen dute; adibidez, gaur egun Aurizperri dagoen tokitik gertu dagoen nekropoli baten berri dago. Bestalde, XXXIV. bidearen (Estorga-Bordele) trazadura identifikatzeko egindako azterlanak bat datoz Aurizperri kontzejuik eta Auritz udalerritik igarotzean; gehienak uste dute Iturissa hiria Aurizperritik gertu egon behar zela, nahiz eta ez diren falta ibilbidea babesten zuten etxeen arteko ohiko distantziara egokitzen ez dela adierazten dutenak. Zalduako aztarnategian (Auritzen hego-ekialdean, eta bere udalerrian) aurkitutako aurkikuntzek erakusten dutenez, termal multzo bat dago, galtzada baten zati batek lotua (bere ezaugarriak eta kokapena direla eta, XXXIV. bidea izan beharko luke), Iturissari legokiokeen eraikuntza zabal bat.[8]

Errolanen heriotza Orregako guduan

Arabiarrek Nafarroaren gehiena 717 konkistatzean, ez zuten interes berezirik izan Auritz eta inguruko lautadarekin, beharbada, bertan elikagaien edo bestelako materialen ekoizpenak garrantzirik ez zuelako. Karlaundi Iruñeari erasota, Pirinioetatik pasatzen ari zela, baskoiek eraso jo zuten, eta haren iloba Errolan, Bretainiako Marmako dukea, hil zuten. 1110. urtean Ibañeta mendatearen izena Auritz zen, Iarnoseko Fortun Sanzek eta Ermisenda infantak Leireko monasterioari eginiko dohaintza dokumentuan ageri den moduan. Auritz, Done Jakue bidearen igarobidea izan zen eta erromes ugarik igaro zuten udalerria mendeetan zehar.[9]

Auritzeko kokagunearen lekukotza ematen duten lehen dokumentuetan Orreaga esaten zaio; XI. mendearen amaieran, herrigune hori Erroiberran integratuta zegoen; errege-ondarekoa zen, eta 1080an errege-familiako bastardo bati esleitu zitzaion, Antso Santxitz Erroko eta Nafarroako kondeari. Erromesen ostatua, gerora Orreaga izena beretzat atxikiko zuena, 1127an sortu zen. Ospitalearen ondoan eraikitako Santa Mariari eskainitako eliza, errege dohaintzak eta kalonje erregularren kabildoa zirela eta, fundazio hura gero eta ezagunagoa izan zen eskualdetik kanpo, mendean izan zuen hiribildua el Burguet izenez ezagutzen hasteraino, eta, ondoren, Burguete besterik ez.[10]

Jakako Forua, Jakako kontzejuaren Kateako liburuan

Hiribildua errege-erreginen eskuetara pasa zen berriz ere, eta 1197. urtean ingurua edukitzeko egoitza zen. Une horretan jaio zen herrian frankoen burgu bat, populazioa nabarmen haztea eragin zuena, 1253. urtea gaur egungo Auritzeko gunea Erroibarreko gainerako herrigunetik bereizita agertzen den datatzat har daiteke. 1274. urte inguruan, Nafarroako Erresumako Gorteetan eserlekua zuen hiribildu onetako bat zen, Jakako Forua jaso zuen eta tokiko beste edozein administraziotatik aparte gobernatu zen. Familia burgesek eta administrazio zentraleko goi-kargudunek osatzen zuten. 1294an Joana I.a Nafarroakoa erreginak hiriko errota Nafarroa andereari eman edo itzuli zion, Baigorriko Bizkontesa, Brun Tilleko jaunarekin ezkondua. Hala ere, mendeetan zehar burgua eta monasterioa sostengatzen dituzten auziak hain dira amaigabeak, non ezin baita bakar bat ere nabarmendu bereziki. Hala ere, ibilbide hori eten egin zen herrian 1399an izan zen sutearekin, burguren zati handi bat suntsitu baitzuen (124 etxe hondatuta geratu ziren). XV. mendera arte ez zen suspertu eta, hala ere, ezin izan zuen Burguete txikigarria sortzea saihestu.[11]

XIV. mendean, erromesentzako aterpetxe bat edo bi zeuden herrian, inguruko ospitalean erregaia hartu nahi ez zutenak. 1501ean erregeak Auritzen bailio eskubidea zuen, irin-errotaren erdia, Agaramonteko jaunari emandako ordainlekua 1329n, 45 sutako kuarterrak eta 45 florineko alkabala. Mendearen amaieran, azienda azokak ospatzen hasi ziren, Karlos III.a Nafarroakoaren erregealdian. Nafarroako Gerra Zibilean beaumontarren eta agaramontarren arteko liskarren barnean, Auritz beaumontarren alde borrokatu zen, haien printzearen alde.

Etxekarte edo Mokarte, etxe artean utzitako espazioak etorkizuneko suteak saihesteko

1512an Gaztelak eta Aragoik Nafarroako Erresuma konkistatu eta okupatzean, nafartarren harremanak zaildu egin ziren, iparraldeko seigarren merindadea zen Nafarroa Beherea bertze merindadaeetatik banaturik geratu zenean.

1521ean Nafarroa birkonkistatzen saiatu eta 4 urtera, 1525ean, Auritz sorginkeria-prozesu baten protagonista izan zen, Balanza lizentziadunak parte hartu zuelarik. Luzaideko eta Orreagako auzipetuak ziren. Beharrezko ikerketak egin ondoren, ez zen sorginkeria-jardueren aztarnarik aurkitu. Akusatuek, bestalde, ezkutuko hainbat jardunbidetan aritu zirela adierazi zuten. Hasteko, enkarterriei ondasun guztiak bahitu zitzaizkien. Ez da behin betiko epaia ezagutzen, baina jasota dago 8 sorgin erre zirela. 1575. urtean bertze sorginkeria-prozesu berri batean murgildu zen. Hainbat lekukok akusatuen aurka deklaratu zuten, sorginkeria eta sorginkeria mota guztiak leporatuz. Auzitegiak horietako bati Nafarroako Erresumatik hamar urteko erbesteratzea ezarri zion, gainerako enkarterriak absolbituz.[12]

1572ko ekainean, beste sute batek ia erabat suntsitu zuen herria, eta zergetatik salbuesteko eskatu zuen. Azkenean, hamar urtez lortu zuen hori. Egoera dramatikoa aprobetxatuz, Nafarroako erregeordeak Fratin ingeniari militarra bidali zuen, Iruñeko zitadela egin zuena, bizilagunei hiria berreraikitzeko aholkua eman ziezaien eta hiria defentsa-helburuetara bidera zezan; izan ere, 1512an erresuma banatu zenetik, Auritz Frantziar Estatuko muga berrian geratu zen, Espainiarrarekin batera, borroka askotan murgildurik, legezko erregeek errekonkista saiakerak egin ondoren. 1637an Teixeira ingeniariak hiribildua bisitatu zuen, Auritz eta inguruetako plano defentsiboak altxatuz. Helburu berberekin, destakamendu txiki iraunkor bat ere jarri zen, XVI. mendetik XIX. mendera arte, kapitain gobernadore baten agindupean.[11]

1684ko martxoaren 20an, Frantzia eta Espainia gerra egoeran zeudela, Ibañetatik 7 000 oinezko eta 4 000 zaldiz sartu ziren Bellefons mariskalaren agindupean. Orreaga eta Auritz okupatuz sartu ziren frantziar tropak, erresistentziarik aurkitu gabe, baina itzuli egin ziren, operazioa Kataluniako inbasioa distraitzeko baitzen. Badakit berriz ere hiribilduaren gaineko sua zakartu egin zela 1780an, 15 etxe suntsituz, baina zoritxarra benetan haragitzen denean, Konbentzioaren Gerran, bertako 43 etxe ia guztiak suntsitu edo hondatu ziren. Liskarrak hastean, Ventura Caro jenerala Aurizko hizkera joan zen 1793ko maiatzaren 31n, Frantziako tropak Nafarroa Garaia mugetatik aldentzeko. Hilabeteetako zalantzaren ondoren, iraultzaileek erreakzionatu eta herrialdea inbaditzen dute. 1794ko abuztuaren 15ean, espainiar tropek Auritz erre zuten erretiratu aurretik, frantziarrek janaririk ez aurkitzeko. Lau etxek bakarrik iraun zuten zutik eta guztira 191 945 pesoko kalteak izan ziren. Garrau eta Baudrot militar frantsesek bertakoei egotzi zieten sutearen erantzukizuna. Hiribilduaren gotorlekua ere 1810ean erre zuten. 100 soldadu frantseseko destakamendu bat zegoen bertan. Gregorio Krutxaga, Napoleonen aurkako gerrillako buruzagi erronkaribartarrak, zuzendu zuen Frantziako arrakastak eta desbandadak burututako erasoa.[13]

Karlos Maria Borboi Austria-Estekoa

1821-1823ko altxamenduan, partidak izan ziren hiribildutik gertu; horietako bat, Pousorena, Fermin Saltzedu koronelak garaitu zuen, eta gero Auritzen sartu zen, 1823ko martxoan. Dena dela, 1852ko azaroaren 15ean, sute batek herriko hamairu etxe suntsitu zituen berriro ere. 1855eko maiatzaren 1eko desamortizazioari buruzko legea betez, 1862an taberna bat saldu zen herri horretan.

1876ko otsailaren 26an, Gerra Karlistak amaitzear zeudela, iritsi zen Aurizko hizkera Karlos Maria Borboi Austria-Estekoa, 5 urteko gerraren ondoren garaitutako erregegai karlista. Bere atzetik bere Kuartel Nagusia eta azken batailoi leialak zetozen. Herrialde osoa Martinez Campos jeneralak hartua zuen, eta ibar hori eta Luzaidekoa bakarrik geratzen ziren Frantziara igarotzeko. Azken orduan egoera larriagotu egin zen, artilleriako tropak Orreagan matxinatu baitziren, gainerakoei bidea moztuz, eta gobernukoek hegoaldean, ekialdean eta mendebaldean poltsikoratzen zituzten. Eguna argitu zain, Karlosek Txiki-Polit izeneko etxean hartu zuen ostatu. Hurrengo goizean, Orreagakoak menderatzea lortu zuen, eta Batasuneko zubia igaro zuen. Han, geldialdi militar baten ondoren, ¡Volveré! (Etorriko naiz!) bere adierazpen historikoa esan zuen, eta Frantziako agintarien babeslekuari heldu zion.[14]

Suteek ondorengo hamarkadetan jarraitu zuten eta horrela XIX. mendearen amaieran San Nikolas Barikoa eliza eta herriko bi etxe erre ziren. 1910eko urriaren 16an bestalde, ezkontza batean jaurtitako zuziri batek Auritzeko hamaika etxe erraustu zituen.

2007ra arte, udal hauteskundeetara aurkeztu ziren alderdi bakarrak udal mailakoak izan ziren. 2011n, Euzko Alderdi Jeltzalea sartu zenean -gerora Geroa Baik ordezkatuko zuen-, joera aldatu egin zen. Hauteskunde horiek Aranandi Talde Independenteak (5 zinegotzi) beste zerrenda batekin (EAJ, 2) lehiatu behar izan zuen. Jeltzaleek Nafarroa Garaian beren izenean aurkeztu zituzten zerrenda bakanetakoa izan zen.

2015ean, Geroa Bairen agindupean, jeltzaleek gehiengo osoa lortu zuten Udaleko 7 zinegotziekin. 2019ko hauteskundeetarako, hautetsi kopurua 7tik 5era murriztu zen, eta Jose Irigarai Gil EAJk utzitako alkatea alkatetzara itzuli zen.

Hauek dira Nafarroako Parlamenturako hauteskundeen azken bi deialdiak:

Udalaren egoitza eta udaletxea erdialdean dago.

Auritzeko Udala zinegotzik eta alkateak osatzen dute, demokratikoki hautatuak. Alkatea Jose Irigarai Gil da, Atalozti Talde Independente zerrendakoa. Zinegotziak 4 daude:[16]

• Juan Miguel Juandeburre Ainziburu (Atalozti Talde Independente)
• Ana Azantza Burusko (Atalozti Talde Independente)
• Miren Oiarbide Lapazaran (Atalozti Talde Independente)
• Mikel Gaztelu Alonso (Geroa Bai)

Auritzeko Udalan 5 batzorde ditu:[17]

• Osasun Kontseilua
• Musika
• Eskola
• Euskara
• Parke Mikologikoa

1979tik, Auritzek 3 alkate izan ditu:

Luis Luziano Bonapartek, 1869an, Auritz sailkatu zituen, hegoaldeko goi-nafarrera euskalkian, Pirinio ibarretik Erroibar eta Aezkoa ibarrekin hitz egiten zena.[19]

Koldo Zuazok, 2010ean, Auritzek nafarrera euskalkian sailkatu zituen.[20]

Herri honetan hitz egiten den euskarak bere berezitasunak ditu. Horregatik sailkatzen da Aurizko hizkera azpieuskalkian. Euskara batuaren itzalean alfabetatutako hainbat euskaldun baden arren, Auritzeko mintzaira zaharra oso hiztun gutxik dakite. Ez dago kontabilitate ofizialik, baina uste da, azken hiztuna hil ez bada, apenas geratuko dela ezagutzen duen jende mordorik.[21]

• Maiatza eta ekaina bitartean Orreagarako erromeria ospatzen da. Fededunak goizeko bederatzietan ateratzen dira elizatik, eta Orreagaraino joaten dira oinez. Bertan agurra egin ondoren, Aurizko hizkera itzultzen dira, han Ama Birjinari abesteko.
• Donibane jaiak ekainaren 24an hasten dira, suteekin. Horrez gain, herriko neska-mutilek "Tribuli" izeneko dantza egiten dute herriko agintarien aurrean. Dantza hori herriko lau gunetan egiten da. Lehenik dantza egiten da, eta ondoren, herritarrek suaren gainetik egiten dute salto. Jaiek iraun bitartean, dantza eta bestelako ekitaldiak antolatzen dira.
• Abuztuaren 15ean, Ama Birjinaren egunean, artisautza azoka antolatzen da, produktu ekologikoak zein artisauek eginikoak egoten dira erakusgai. Horrez gain, artisauek eginiko produktuen erakustaldiak, eta dastaketak izaten dira.
• Irailaren 21etik hurbilen dagoen igandean Azienda feria antolatzen da, eta bertan herriko eta kanpoko abeltzainek hartzen dute parte.
• Abenduaren 6an San Nikolas Barikoaren eguna ospatzen da, meza eta ondorengo bazkari baten bitartez. Horrez gain, dantzaldia, mus txapelketa eta haurrentzako ekitaldiak izaten dira.

San Nikolas Barikoa eliza

• San Nikolas Barikoa eliza, Erdi Aroko kristiau eliza.
• Aurizko etxeak, kultura-intereseko ondasun deklaratutako etxe tradizionalen multzoa.
• Aurizko hilerria, Euskal Herriko hilerririk politenetakoa, 1960ko hamarkadakoa.
• Arrobi zubia, Urrobi ibaiaren gaineko Erdi Aroko zubia.

• Orreagako lautada, Pirinioan barneko ordokia.