Astor Piazzolla

Astor Piazzolla
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Mar del Plata, 1921eko martxoaren 11
Herrialdea	Argentina
Heriotza	Buenos Aires, 1992ko uztailaren 4a (71 urte)
Hobiratze lekua	La Chacarita hilerria; Cementerio Jardín de Paz (en)
Familia
Seme-alabak	ikusi Daniel Piazzolla (en) ;
Familia	ikusi Daniel Piazzolla (en) (biloba);
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Irakaslea(k)	Nadia Boulanger; Alberto Ginastera
Jarduerak
Jarduerak	musikagilea, bandoneonist (en) , orkestra zuzendaria eta soinu banda konpositorea
Lan nabarmenak	ikusi Adiós Nonino (en) ; Libertango; Estaciones Porteñas (en) ; Suite del Ángel (en) ; Five Tango Sensations (en) ; Le Grand Tango (en) ; Q5781046 ; María de Buenos Aires (en) ; Histoire du Tango (en) ; Suite Troileana (en) ; Double concerto for guitar and bandoneon (en) ; Fuga y misterio (en) ;
Jasotako sariak	ikusi César Award for Best Music Written for a Film (1986) : Tangos, the Exile of Gardel (en) ;
Genero artistikoa	opera; nuevo tango (en) ; tango music (en)
Musika instrumentua	Bandoneona
Diskoetxea	Chesky Records (en)
	fundacionastorpiazzolla.org.ar eta piazzolla.org

Astor Piazzola (Mar del Plata, 1921eko martxoaren 11 – Buenos Aires, 1992ko uztailaren 4a) argentinar musikagile eta bandoneon-jotzailea izan zen.

Biografia

Mar del Platan sortu arren, 1925 eta 1936 artean New Yorken bizi izan zen. Han ezagutu zuen Carlos Gardel tango-abeslaria eta 1935ean Gardelen El día que me quieras ("Maitatuko nauzun egunean") filmeko eszena batean parte hartu zuen[1]. Oso gazterik hasi zen herri-musikagintzan, genero horretako aditu Aníbal Troiloren eskutik, eta jazz musikaren zein musika klasikoaren eragina ere oso gaztetatik jaso zuen. Musika klasikoa Alberto Ginastera argentinar maisuarekin ikasi zuen Buenos Airesen, eta Nadia Boulanger frantsesarekin Parisen. Bere karreran zehar, Quintetto Nuevo Tango eta Sexteto Nuevo Tango taldeak sortu zituen, eta talde haiekin egin zituen lan gehienak. Musikari garaikideen artean, Alfredo Gobbi eta, batez ere, Osvaldo Pugliese miretsi zituen.

Obra aipagarriak ditu orkestrarako: Rapsodia porteña (1952, "Rapsodia buenosairestarra"); Buenos Aires (1953), hiru mugimenduko sinfonia; Oda íntima a Buenos Aires ("Oda intimoa Buenos Airesi"); Tango sinfónico ("Tango sinfonikoa"); Tangata; bandoneoi eta orkestrarako kontzertua eta suitea, eta La serie del ángel ("Aingeruaren saila"). Tangoei dagokienez, nabarmentzekoak dira Balada para un loco (1953, "Ero bati eskainitako balada"), La muerte del ángel ("Aingeruaren heriotza"), Adiós nonino ("Agur nonino") edota Verano porteño ("Uda buenosairestarra").

Piazzola oso artista berezia izan zen, batez ere, bera izan delako, herri-musikagintzaren alorrean, bere tangoekin, eta orobat, musika klasiko edo larriaren alorrean, dohain bikainak erakutsi dituen eta batean zein bestean nabarmendu den musikagile bakarretakoa. Aipagarria da, gainera, tango sinfoniko izeneko genero berria sortu zuelako, musika klasikotik eta jazzetik hartutako harmonia eta erritmo-egitura berriak tangoan txertatuz.

Diskografia

Sinfonía de Tango (1955)
Tango Progresivo (Octeto Buenos Aires) (1957)
Tango Moderno (Octeto Buenos Aires) (1957)
Tango en Hi-Fi (1957)
Piazzolla interpreta a Piazzolla (1960)
Piazzolla o no? Bailable y apiazolado (1961)
Nuestro Tiempo (1962)
Tango para una ciudad (1963)
Tango Contemporáneo (1963)
20 años de Vanguardia (1964)
Concierto en el Philarmonic Hall de New York (1965)
Historia del Tango Vol. 1. La guardia Vieja (1967)
Historia del Tango Vol. 2. Época Romántica (1967)
Maria de Buenos Aires (1968)
Balada para un loco. Amelita Baltar interpreta a Piazzolla y Ferrer (1969)
Adiós Nonino (1969)
Concierto para quinteto (1970)
Pulsación (1970)
Música contemporánea de la Ciudad de Buenos Aires Vol. 1 (1971)
Música contemporánea de la Ciudad de Buenos Aires Vol. 2 (1972)
Roma 1972 (1972)
Libertango (1974)
Reunión Cumbre (Summit) (1974)
With Amelita Baltar (1974)
Suite Troileana (1975)
Viaje de Bodas (1975)
Il Pleut Sur Santiago (1976)
Persecuta o Piazzolla 77 (1977)
Chador o Piazzolla 78 (1978)
Biyuya (1979)
Suite Punta del Este (1982)
Concierto de Nácar (1983)
SWF Rundfunkorchester (1983)
Enrico IV (1984)
Green Studio (1984)
Teatro Nazionale di Milano (1984)
El Exilio de Gardel (1985)
Tango: Zero Hour (1986)
The New Tango (1987)
Sur (1988)
Hommage à Liège: Concierto para Bandoneón y Guitarra/Historia del Tango (1988).
La Camorra (1989)
Famille d'artistes (1989).
The Lausanne Concert (1989)
Bandoneón Sinfónico (1990)
The Rough Dancer and the Cyclical Night (Tango Apasionado) (1991)
Five Tango Sensations (1991).
Original Tangos from Argentina (1992)
The Central Park Concert 1987 (1994)

Erreferentziak

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Biografia astorpiazzolla.org

Kanpo loturak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Astor Piazzolla

(Gaztelaniaz) Piazzolla.org

Datuak: Q172505
Multimedia: Astor Piazzolla / Q172505

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Biografia astorpiazzolla.org