Bos taurus

Behiaren burua.

Hortzeria belarra jateko moldaturik dauka. Helduek 32 hortz dituzte, zortzi ebakortz, lau aurreko hagin eta hiru hagi, baraila erdi bakoizteko. Ebakortzak azpialodean soilik daude eta aurrerantz orientaturik ditu belarra erraz ebakitzeko. Gainaldean almohadatxo bat baino ez du. Barailarekin mugimendu zirkularrak egin ohi ditu belarra ongi txikitu ahal izateko. Aurpegiaren muturra zabala eta lodia da eta usaimena oso garatua du. Bekokia nahiko zapala du. Burua lodia da eta bi adar ditu alde banatara ateratzen direnak eta ondoren aurrerantz okertzen dira.[10] Belarriak zintzilik izaten ditu eta tronpeta itxura dute. Lepoa zabala eta motza da eta kokospea zintzilik izaten du.

Begiak globularrak dira[6] eta honi esker gertuko elementuak oso argi ikusten dituzte, urrunekoantzako aldiz miopeak dira. Begiak alboetan dituztenez 300º-tako ikuspegi eremua daukate. Honek bere ifrentzua ere badu, aurrealdeak 20 cm distantzia baino gutxiagoan ez dute ezer ikusten.

Bizkarrezurra zuzena da, erdialdean okerdura txiki bat badu ere. Aldaka zabalak eta lauak ditu eta pelbiseko hezurretatik buztana ateratzen zaio. Buztana luzea da eta amaieran ile mototsa dauka. Gorputza ile laburrez estalita dago eta kolore ezberdinetakoak dira animaliaren arabera. Badira kolore bakarreko animaliak (zuriak, arreak, gorrixkak, marroiak eta beltzak), badira kolore ezberdinetako orbanak dituztenak ere. Emeek errapea izaten dute zintzilik atzeko hanken artean. Lau titiburu ditu errapeak, 5-10 cm luzerakoa eta 2-3 cm diametroduna bakoitza[6]. Gorputzaren batazbesteko tenperatura 39 °C ingurukoa da[11].

Behiak lau hanka ditu eta oinean kornea batez estalitako behatz bi ditu. Apatxa osatzen dute.

Hausnarkariak izanik bi fasetan burutzen dute janariaren digestioa. Aparato poligastrikoa dute horretarako, hau da, urdailak lau atal ditu, hiru aurre-urdail (rumena, erretikulua eta omasoa) eta benetako urdaila (abomasoa). Landareen karbono hidrato gogorrak liseritu ditzakete horrela, zelulosa, hemizelulosa eta pektinak.

Elikagaiak jasotzen dituen aurreneko zatia rumena da. Urdailaren bolumenaren % 80 hartzen du eta hormetan milaka milioika mikroorganismo anaerobio ditu (bakterioak, protozooak eta onddoak) eta hauek gluzidoak degradatu eta kate laburreko gantz azido bihurtzen dituzte (azido azetikoa –% 60, azido propanoikoa – % 20, eta azido butirikoa – % 15)[12]. Osagai nitrogenatuen katabolismoa ere egiten dute. Rumenaren pHa 7 eta 5'5 artean mantentzen da listuaren tanpoi funtzioari esker[12].

Bigarren atala erretikulua da eta iragazle papera burutzen du, elikagai zati handiak omaso-ra pasa daitezen ekidinez. Omasoak xaflak ditu eta liburu baten orrien itxura hartzen duenez "liburu" izena ere ematen zaio. Elikagaiek dakarten gehiegizko ura xurgatzen du.

Azkenik abomasoa benetako urdaila da eta urin gastrikoak isurtzen ditu. Hortik aurrerako digestio aparatua gizakienaren antzekoa da, heste meharrak elikagaiak xurgatzen ditu eta heste lodiak azkenengo elikagaien hartzidurak egin eta ura eta gatz mineralak jasotzen ditu.

Esnea emeek sortzen dute txahala izan ondoren eta horregatik haurdunaldiak erregulatu egiten dira ahalik eta esne gehien ekoizteko. Esnea jeztea duela 10.000 urte hasi zen eta hainbat herrik bizirauteko ezinbesteko prozesua izan zen. Europan esnearen kontsumoa nahiko txikia izan zen antzinaroan. Baserritarrak hasi ziren kontsumitzen eta ondoren gainerako hiritarrek esnekiak kontsumitzeari ekin zioten, gurina bereziki. Gaur egun esnekien industria zabala dago eta gazta, gurina, esne-gaina eta jogurta ekoizten dira.

2006 urtean 550 milioi litro esne ekoitzi zen munduan, urte hartan ekozituriko esne guztiaren % 87 hain zuzen ere[20].

Haragiaren ekoizpena bi bahi motatatik etor daiteke: esnetarako behietatik esne ekozipena agortu ondoren eta hagaritarako propio hazten diren behietatik. 2007 urtean 61 milioi tona haragi ekoitzi zen munduan, haragi ekoizpen guztiaren % 25. Estatu Batuetan munduko ekoizpen totalaren % 19,6 produzitu zen, Brasilen – % 14,4, Europar Batasunean – % 12,8, Txinan – % 9,3, eta Argentinan – % 4,5[19].

Zezena.

Behiaren balio ekonomikoa dela-eta, arrak ernaltzeko erabiltzen dira. Espainia eta Frantzian, hala nola Amerika Latinarreko hainbat herritan, zezenketak egiteko erabiltzen dira. Estatu Batuetan ere, rodeoetan erabiltzen dira.

Idia zezen zikiratua da eta goldea eta gurdiak tiratzeko erabiltzen da. K.a. IV milurtekoan jadanik erabiltzen zen Ilgora Emankorrean eta ondoren Egipto, Europa eta Asiara zabaldu zen[21]. Europan Erdi Arora arte idiak bakarrik erabiltzen ziren baina ondoren zaldia haren tokia hartzen hasi zen[22].

Idiek bikoteka egiten dute lan eta uztarri batek lotzen ditu biak. Euskal Herrian herri kirol bat sortu zen jarduera honen inguruan, idi-dema hain zuzen ere[23].