Antonio Recalcati

Antonio Recalcati (Bresso, 1938ko maiatzaren 2a - Milan, 2022ko abenduaren 6a) italiar marrazkilaria izan zen. Recalcatiren ametsa kantari izatea zen, baina marrazkigintzaren bidea hartu zuen. Bakarkako lehenengo erakusketa hemeretzi urte zituela egin zuen. 1959tik aurrera espresionismo abstraktutik harantzago aurkitu zuen Recalcatik bere bidea; egiantzekotasun handiko pintura landu zuen. 1961ean, Anti-Procès 3 erakusketara gonbidatu zuten eta han Talde lan antifaxista lanean parte hartu zuen, poliziak harrapatu eta inoiz erakutsi ez zuena. Recalcatiren arrastoak, 1960-1962 lana Alain Jouffroyren liburu baten oinarri izan zen, zeinetan esaten baita pintura gizakiaren irudira mugatzen dela Recalcatiren lanetan. 1963an, La Nuova Figurazione erakusketan parte hartu zuen Florentziako Strozzi jauregian, eta 1964an, Pop art, Nouveau Réalisme, Nouvelle Figuration erakusketak egin zituen Berlin, Viena eta Bruselako Arte Modernoko museoetan, hurrenez hurren.

Antonio Recalcati
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Bresso, 1938ko maiatzaren 2a
Herrialdea	Italia
Heriotza	Milan, 2022ko abenduaren 4a (84 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	italiera
Jarduerak
Jarduerak	margolaria eta eskultorea
antoniorecalcati.org

Recalcati Milanen eta Parisen bizi izan zen. Parisen Gille Aillaud eta Eduardo Arroyo ezagutu zituen eta haiekin talde-lanak egiten hasi zen: Une Passion dans le désert (Grina basamortuan) eta Vivre et laisser mourir (1965, Bizi eta hiltzen utzi). Azken horrek eskandalua sortu zuen, bortizkeriaz egiten zuelako Marcel Duchampen handitasunaren mitoaren kontra. Recalcati 1960ko hamarraldiko iraultza estetikoaren irudi nagusietako bat bihurtu zen. 1966an, Gérard Fromanger ezagutu zuen eta hura izan zuen aldeko sutsuena Parisen. 1967an, Kubako gobernuak Maiatzeko Aretoko margolariekin batera gonbidatu zuen, eta mural handi batean parte hartu zuen Habanan. 1963. urteaz geroztik gurutze batekin hautsitako paisaiak, Paris eta New York gogora ekartzen zuten irudiak, egin zituen batez ere. 1968ko Maiatzeko gertaerek eragin handia izan zuten Recalcatirengan. Milanera joan zen bere sail autobiografikoa egitera, 1962-1972. New Yorkera 1970ean egin zuen lehenengo bidaia, eta bidaia horretan oinarrituta osatu zuen Barnealde amerikarrak saila. 1977an hainbat lan erakutsi zituen Georges-Pompidou zentroan, Gillotina eta pintura gaiaren ingurukoak. 1981ean, New Yorkera joan zen berriz ere, eta han beltzak eta puertorricarrak marraztu zituen. 1986an, Milanen hartu zuen bizitokia. 1989an, Estampes et Révolution, 200 ans après erakusketan parte hartu zuen Parisen, eta han La Mort de Marat (Maraten heriotza) lana aurkeztu zuen.