Anna Akhmatova

Anna Akhmatova
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Анна Андреевна Горенко
Jaiotza	Odesa, 1889ko ekainaren 11 (juliotar egutegia)
Herrialdea	Errusiar Inperioa ; Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
Bizilekua	Odesa; San Petersburgo; Taxkent; Kiev
Lehen hizkuntza	errusiera
Heriotza	Domodedovo, 1966ko martxoaren 5a (76 urte)
Hobiratze lekua	Komarovoko hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: infartua
Familia
Aita	Andrei Gorenko
Ama	Inna Stogova
Ezkontidea(k)	Nikolai Gumilev (1910 - 1918); Vladimir Shileyko (en) (1918 - 1926ko ekainaren 8a); Nikolay Punin (en) (1922 - 1935)
Bikotekidea(k)	ikusi Nikolay Punin (en) ;
Seme-alabak	ikusi Lev Gumilyov (en) ;
Familia	ikusi Erazm Stogov (en) (amaldeko aitona);
Hezkuntza
Heziketa	Women's Higher Courses (Kyiv) (en) : zuzenbide
Hizkuntzak	errusiera
Ikaslea(k)	ikusi Joseph Brodsky;
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, itzultzailea, literatura-kritikaria, poeta, autorea eta literaturan aditua
Jasotako sariak	ikusi Taormina prize (1964) ; Leningradeko Defentsaren domina ; Medal "In Commemoration of the 250th Anniversary of Leningrad" (1957) ; Medal "For Valiant Labour in the Great Patriotic War 1941–1945" (1946) ;
Influentziak	Mikhail Lermontov, Aleksandr Puxkin, Lev Tolstoi, Gustav Shpet (en) , Amedeo Modigliani, Alexander Fadeyev (en) , Nathan Altman (en) eta Innokenty Annensky (en)
Mugimendua	Acmeist poetry (en)
Genero artistikoa	olerkigintza
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	kristautasun ortodoxoa

Anna Andreievna Akhmatova (errusieraz: Анна Андреевна Ахматова; Bolxoi Fontan, Errusiar Inperioa, 1889ko ekainaren 23a^greg./ekainaren 11^jul. - Mosku, Sobietar Batasuna, 1966ko martxoaren 5a), ezkongabe-izenez Anna Andreievna Gorenko, errusiar poeta izan zen, XX. mendeko Errusiako poetarik gailenetako bat. 1965ean eta 1966an Literaturako Nobel Sarirako proposatu zuten.

Biografia

Itsaso Beltzetik oso hurbil jaio zen, Bol’shoi Fontan-en. Ama, Inna Erazmovna Stogova eta bere aita, Andrei Antonovich Gorenko, familia dirudun eta ospetsuetatik zetozten eta ondorioz, San Petesburgoko aristokraten auzo batean hazi zen, Tsarskoe Selo-n (hitzez hitz, Tsarraren Herria). Bertan ezagutu zuen bere lehenengo senarra izango zena, Nikolai Stepanovich Gumilev.[1]

Gorenko gimnasia ikaslea zen eta 1907an, Kieveko Fundukleevskaia gymnasium-ean graduatu zen. Ondoren, Kieveko Emakumeentzako Unibertsitatean izena eman zuen, Zuzenbide Sailean, baina geroago utzi zuen.[1]

1907an bere lehenengo poesia argitalpena egin zuen Sirius aldizkarian, bere izenarekin sinatuz, nahiz eta gero Akmatova ezizena hartu zuen, Khan Akhmat izeneko senide baten omenez, ustez Genghis Khan-en leinukoa baitzen bere familia.[1]

Bere lehen kolekzio, Vecher (1912), argitaratu eta fama hartu zuen jarraian. Urte berean bere seme bakarra jaio zen Nikolaevich Gumilev. Bere bigarren liburua, Chetki (1914) famatuena izan zen.[1]

Idazleak maitale ugari izan zituen, haien artean, Vladimir Kazimirovich Shileiko bere bigarren senarra izango zena.[1]

Hirugarren argitalpena, Belaia staia (1917) Lehen Mundu Gerraren testuinguruan idatzi zuen, eta nazioaren aldeko ikuspegia ageri da. Errusiako Gerra Zibilean Sheremet’ev Palace-n bizi izan zen Boltxebikeen gobernuaren oneritziarekin.[1]

Nikolai Nikolaevich Punin bere hirugarren senarra izan zen, hau ere poeta baina ezkontzak ez zuen asko iraun.[1]

1953an, Estalin hil eta gero, bere poemetako asko zentsuratuak izan ziren eta orduan, nazioartean sari ugari jaso zituen.1966an hil zen, bihotzeko bat jota.[1]

Argitalpenak

Gaztelaniara itzulitako liburuak:

He leído que no mueren las almas (Literatura Random, 2018)[2]
Mandelstam (Nórdica Libros, 2020)[3]
Réquiem; Poema sin héroe (Catedra, 2021)[4]

Gaztelaniara itzulitako antologiak:

El canto y la ceniza (Galaxia Gutemberg, 2019) [5]

Sariak eta Aitortzak

1964an, Etna Taormina Nazioarteko Poesia Saria jaso zuen.[1]
1965an, Ohorezko doktoretza Oxfordeko Unibertsitatearen eskutk.[1]
1965ean Literaturako Nobel Sarirako proposatua.
1966an Literaturako Nobel Sarirako proposatua.
1989ean, Semyon Aranovich zuzendariak fim bat eskaini zion, Личное дело Анны Ахматовой izenekoa.[6]

Irudi galeria

Erreferentziak

(Ingelesez) Foundation, Poetry. (2022-07-23). «Anna Akhmatova» Poetry Foundation (Noiz kontsultatua: 2022-07-23).
(Gaztelaniaz) «HE LEÍDO QUE NO MUEREN LAS ALMAS» www.margenlibros.com (Noiz kontsultatua: 2022-07-23).
(Gaztelaniaz) MANDELSTAM |. 2022-06-08 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).
(Gaztelaniaz) RÉQUIEM; POEMA SIN HÉROE |. 2022-07-05 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).
(Gaztelaniaz) EL CANTO Y LA CENIZA | ANTOLOGÍA POÉTICA. 2022-07-05 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).
(Gaztelaniaz) «Личное дело Анны Ахматовой (película 1989) - Tráiler. resumen, reparto y dónde ver. Dirigida por Semyon Aranovich» La Vanguardia 2022-07-06 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).

Ikus, gainera

Kanpo estekak

Datuak: Q80440
Multimedia: Anna Akhmatova / Q80440

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[:0-1] (Ingelesez) Foundation, Poetry. (2022-07-23). «Anna Akhmatova» Poetry Foundation (Noiz kontsultatua: 2022-07-23).

[2] (Gaztelaniaz) «HE LEÍDO QUE NO MUEREN LAS ALMAS» www.margenlibros.com (Noiz kontsultatua: 2022-07-23).

[3] (Gaztelaniaz) MANDELSTAM |. 2022-06-08 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).

[4] (Gaztelaniaz) RÉQUIEM; POEMA SIN HÉROE |. 2022-07-05 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).

[5] (Gaztelaniaz) EL CANTO Y LA CENIZA | ANTOLOGÍA POÉTICA. 2022-07-05 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).

[6] (Gaztelaniaz) «Личное дело Анны Ахматовой (película 1989) - Tráiler. resumen, reparto y dónde ver. Dirigida por Semyon Aranovich» La Vanguardia 2022-07-06 (Noiz kontsultatua: 2022-07-06).