Anis-azpibeltz
Anis-azpibeltza (Agaricus silvicola) Agaricaceae familiako perretxiko espezie bat da.[1] Jateko ona, baina Agaricus xanthoderma toxikoarekin nahasteko arriskuarekin.
| Anis-azpibeltza | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Sailkapen zientifikoa | ||||||||||||||||||||||||||||
| Erreinua | Fungi | |||||||||||||||||||||||||||
| Klasea | Agaricomycetes | |||||||||||||||||||||||||||
| Ordena | Agaricales | |||||||||||||||||||||||||||
| Familia | Agaricaceae | |||||||||||||||||||||||||||
| Generoa | Agaricus | |||||||||||||||||||||||||||
| Espeziea | Agaricus sylvicola Peck, 1872 | |||||||||||||||||||||||||||
| Mikologia | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Deskribapena
Kapela: 4 eta 9 cm arteko diametrokoa, zuri garbi edo zuri-krema kolorekoa, kromo-horiz zikindua edo laranja zurbilez. Globo itxurakoa, gero erdi-esferikoa, azkenean laua. Azala bereizteko erraza, lodia, zaila, lehorra, leuna, zetaduna, distiratsua eta satinatua.
Orriak: Hasieran gris-arrosa zurbil kolorekoak, gero marroi-haragi kolorekoak, azkenik marroi-txokolate kolorekoak, oso estu, desberdinak eta oinetik bereiziak.
Hanka: Liraina, banangarria, oinarrirantz lodituta, zuri grisaxka, hori-arrosaz tindatua, purpura kolorekoa eraztunetik gora. Eraztun iraunkorra, baina hauskorra, mehea eta biguna.
Haragia: Zuria, mehea, marroia zahartzean, zapore gozokoa eta anis usain sendokoa.[2]
Etimologia: Agaricus terminoa grekotik dator, perretxikoa esan nahi duen "agarikón" hitzetik. Silvicola epitetoa latinetik dator, basoetako biztanle esan nahi duen "silvicola" hitzetik. Bere habitatagatik.
Jangarritasuna
Jangarri ona eta gustagarria, bere anis usain atseginagatik.[3]
Nahasketa arriskua
Amanita verna eta Amanita virosa hilgarriekin, Amanitak bolba dute oinarrian eta Agaricus generokoek ez. Gainera, Amaniten orriak eta esporak erabat zuriak dira.[4]
Sasoia eta lekua
Udan eta udazkenean. Hostoerorkorren eta erretxinadunen basoetan arrunta, talde txikitan ateratzen da.[5]
Banaketa eremua
Europa, Ipar Amerika.
Erreferentziak
- Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 333 or. ISBN 84-404-0530-8..
- (Gaztelaniaz) Bauer Carlo Alberto. (1982). Los Hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A., Barcelona, 297 or. ISBN 84-282-0666-X..
- (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. JoseLuis Añanos Echo Editorial Pirineo, 334 or. ISBN 84-87997-86-4..
- (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 69 or. ISBN 84-282-0541-X (T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
