Alfer eta Gaizkileen Legea

Alfer eta Gaizkileen Legea (gaztelaniaz: Ley de vagos y maleantes), herri mailan "La Gandula" gisa ezagututa, Espainiako Ordena Penalaren lege bat izan zen. Bigarren Errepublikako Gorteek 1933ko abuztuaren 4an onartua, arloteen, nomaden, proxeneten eta antisozialtzat jotako beste portaera batzuen tratamenduari buruzkoa zen. Legea Bigarren Errepublikako talde politiko guztien adostasunez onartu zen.[1] Geroago, homosexualak ere zapaltzeko diktadura frankistak 1954an aldatu eta gogortu egin zuen.[2]

Alfer eta Gaizkileen Legea
Jatorria
Argitaratze-data	1933
Ezaugarriak
Deskribapena
Honen parte da	Law of Spain (en)

Delituak zigortzen ez zituen legea zenez, baizik eta delituak etorkizunean egitea saihesten saiatzen zena, ez zituen zigorrak jasotzen, baizik eta ustez arriskutsuak ziren gizabanakoak urruntzeko, kontrolatzeko eta atxikitzeko neurriak, haien arriskugarritasuna amaitu zela erabaki arte.

Haren erregelamendu-garapenak erabat indargabetu zuen legea, barneratze-eremuak sortuz, Alfer eta Gaizkileen Erreformatorio izenekoak. Baliabiderik gabeko pertsonen errepresiorako arbitrarioki erabiltzea ahalbidetu zuen, bai Espainiako Bigarren Errepublikan,[3] baita frankismoan ere.

1970ean, frankistek indargabetu zuten eta Arriskugarritasunari eta Birgaitze Sozialari buruzko Legearekin ordezkatu zuten. Hau oso antzekoa zen terminoekin baina lege berriak bost urte arteko espetxe-barneratzeak edo eroetxeak ezartzen zizkien homosexualei eta gizarte-arriskutsutzat jotako beste gizabanako batzuei, «birgaitu» zitezen.[4]