Aita Santuaren hutsezintasun

Erromatar Eliza Katolikoaren teologiaren arabera, Aita Santuaren hutsezintasuna dogma bat da. Dogma honen bitartez, Aita Santuak fede eta moralei buruzko gaietan «aita santuaren definizio solemne» edo adierazpen ex cathedra mailako erabaki dogmatikoa iragartzen duenean ezin du akatsik egin. Erabakia fede-egi bilakatzen du, baldintzarik gabeko esanekotasun eragiten duena eta bat ere aurkakotasun onartzen ez duena.[1]

Erromatarrak San Petri basilikan bozkatzeko egunean (1870)
Artikulu hau dogma katolikoari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «hutsezintasun».

Vatikanoko I. kontzilioak 1870ean ezarri zuen fede-dogma hau, Pio IX.ak aldarrikaturiko Pastor Æternus konstituzioaren bitartez.[2] Harrezkero, Eliza Katolikoak dogma bakarra baino ez du promulgatu, 1950eko azaroaren 1ean Pio XII.ak Andre Mariaren Jasokundearen hain zuzen ere (hala ere, gotzainei kontsultak egin zizkien).

Erreferentziak
  1. (Gaztelaniaz) Giussani, Luigi. (2004). Por qué la Iglesia: Curso básico de Cristianismo. 3 Encuentro, 224-226 or. ISBN 9788474907186..
  2. (Frantsesez) Conzemius, V.. (1971). «Pourquoi l'autorité pontificale a-t-elle été définie précisément en 1870 ?» Concilium (64).

Kanpo estekak
Erlijio Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.