Agustina Ortiz de Rozas

Buenos Aires hirian jaio zen, 1816ko urtarrilaren 20an. Montserrateko Ama Birjinaren elizan bataiatu zuten, 1816ko urtarrilaren 20an bertan, Martina Agustina Dominga del Corazón de Jesús Ortiz de Rozas eta López de Osornio izenarekin, Catalina Gíl de Lamadrid amabitxi eta Felipe de Ezcurra aitabitxi zituela.

Eduarda Mansilla idazle aitzindariaren ama zen, Juan Manuel de Rosasen, arreba eta Lucio Norberto Mansilla jeneralaren emaztea .

Buenos Airesen ezkondu zen 1831ko apirilaren 2an, Lucio Norberto Mansilla Bravo de Oliva jeneralarekin, senarrak berrogeita bat urte beteak eta Agustinak hamabost urte zituela.

1831ko abenduaren 23an jaio zen lehen semea. Lucio Viktorio deitu zuten, aita omentzeko lehen izena eta Santa Victoriari eskerrak emateko bigarrena. Lucio Viktorioren ondoren, Eduarda Damasia iritsi zen 1834ko abenduaren 11n, Agustina Martina 1836ko abuztuaren 3an eta haurtzaroan hil zen, Lucio Norberto 1838ko apirilaren 11n, Agustina 1840ko maiatzaren 15ean eta Carlos Alberto 1841eko abenduaren 15ean.

Bere bizitzan karitate-lanengatik nabarmendu zen, eta pobreen artean oroitzapen bat utzi zuen bere filantropiagatik; izan ere, haiek egunero egiaztatzen zuten bere etxeko atean beti aurkitzen zituztela elikagaiak beren beharrak asetzeko.

Ongintza Elkarteko lehendakaria izan zen 1815ean. Erakunde publiko horretan, Manuela Aguirre eta Alonso de Lajarrotarekin batera, haren lehengusina - eta, gero, amaginarreba zena, seme-alabak ezkontzean - nabarmendu egin zen.

1871n senarra hil zen, baina ez garai hartan Buenos Airesek zuen sukar horiaren izurritearen biktima.

1898ko abuztuaren 29ko gaueko lehen orduetan hil zen, Alsina kaleko etxean, gaixotasun luze baten ondorioz eta seme gehienak ez zeudelako penaz; Lucio Victorio Europan zegoen; Eduarda 1892ko abenduaren 20an hil zen; Lucio Norberto tragikoki hil zen Cadizen, Espainian eta Agustina umetan. Carlos bakarrik egon ahal izan zen amarekin azken egunetan.